สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 152

เฟิงจิงเหยาได้ยินเช่นนี้ นิ่งอึ้งไปชั่วขณะแต่ไม่นานก็หายมาเป็นปกติ

"ฉันไม่ได้กำลังปกป้อง แค่จะบอกความจริงเรื่องทั้งหมด!"

เขาเม้มปากและมองไปที่คุณนายเฟิงกับเฟิงจิ้งหยวนด้วยสายตาเย็นชา

"เมื่อวานฉางซินไปพบลูกค้าจริง ทั้งหมดก็ทำเพื่อบริษัท เธอเองก็ได้ส่งข่าวรายงานทุกสถานการณ์ ถ้าพวกเธอไม่เชื่อ ฉันก็มีข้อความยืนยันได้"

เขาพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋ากางเกง เปิดข้อความที่กู้ฉางชิงรายงานให้เขาเมื่อวานและวางไว้บนโต๊ะ

เฟิงเทียนหรูเห็นวันที่ในข้อความตรงกับเมื่อวาน ข้อความทั้งหมดก็เกี่ยวกับบริษัท สีหน้าของเขาจึงกลับมานุ่มนวลอีกครั้ง

คุณนายเฟิงกับเฟิงจิ้งหยวนถึงกับหาคำพูดโต้แย้งไม่ออก

ในขณะเดียวกันเฟิงซู่ก็ถามขึ้นว่า: "ถึงแม้จะเป็นการคุยข้อตกลงร่วมงานกัน ที่จริงแล้วคุยที่ไหนก็ได้ ทำไมต้องไปที่โรงแรม?"

ทันทีที่คำนี้พูดออกไป คุณนายเฟิงที่หมดคำพูดแล้วก็กลับมาว่าร้ายอีกครั้ง

"จริงด้วย ถ้าเป็นการคุยงานจริงข้างนอกมีร้านกาแฟมากมาย ทำไมถึงต้องไปโรงแรม? ฉันว่าคงเป็นการเอางานมาอ้างแต่ลับหลังแอบทำอะไรไม่ดี!"

คำพูดของพวกเขาทำให้กู้ฉางชิงหัวเราะออกมา

"ฉันไม่เข้าใจจริงๆ แค่อยู่ในห้องด้วยกันทำไมถึงเป็นเรื่องไร้ยางอาย ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยบอกแล้ว ฉันกับคุณมู่รู้จักกันแล้วยังมีข้อตกลงร่วมมือกัน ฉันเลยไปเจรจาให้ และเขาก็เป็นดีไซเนอร์เหมือนกัน พวกเราไม่เพียงแต่คุยเรื่องบริษัทเท่านั้น ยังวาดออกแบบอีกด้วยนี่ยิ่งเป็นความลับ จะเลือกคุยที่ร้านกาแฟได้ยังไง ถ้าแม่ยืนยันว่าพวกเราทำอะไรลับๆล่อๆ ถ้าอย่างงั้นก็เรียกคนมาคุยซึ่งๆหน้าเลยก็ได้ แค่เพียงจะทำให้การร่วมมือของทั้งสองบริษัทมีปัญหา ก็อย่ามาโทษฉันอีกละกัน"

คำพูดของเธอทำให้คุณนายเฟิงโกรธมาก

"เหลวไหล!"

สุดท้ายเธอพูดออกแค่สองคำ ใบหน้าน่าเกลียดจนดูไม่ได้

เฟิงเทียนหรูหน้าตาเคร่งขรึม ราวกับว่ากำลังอดกลั้นบางสิ่งไว้และพูดว่า: "พอได้แล้ว เอาเป็นว่าเรื่องนี้จบกัน!"

คุณนายเฟิงและเฟิงจิ้งหยวนไม่พอใจ อยากจะพูดอะไรอีก

แต่ยังไม่มันเอ่ยปากก็ถูกเฟิงเทียนหรูขัดจังหวะและดุ!

"ฉันไม่สนว่าครั้งนี้พวกแกจะเอารูปพวกนี้มาจากไหน แต่ว่าครั้งหน้าถ้ามีเรื่องอะไรเอาให้แน่ใจก่อนแล้วค่อยมาพูด"

ในขณะที่เขากำลังพูดสายตาก็มองไปที่คุณนายเฟิง

"โดยเฉพาะเธอ อายุก็มากแล้ว เอาแต่หาเรื่องฉางซินซ้ำแล้วซ้ำเล่า คนอื่นเขาพูดกันให้ว่อน เธอลองดูแม่ยายบ้านไหนทำเหมือนเธอบ้าง ฉันว่าครั้งนี้คนที่น่าอายไม่ใช่ฉางซิน แต่คือเธอ สงบสันติสักวันก็ไม่ได้ เธออยากให้ตระกูลเฟิงขายขี้หน้าจนไม่มีที่ยืนเลยหรือไง?"

คุณนายเฟิงได้ยินคำตำหนินี้ สีหน้าซีดไปทั้งหน้า

หน้าอกรู้สึกหายใจไม่เป็นจังหวะ

ก็เพราะว่าคนที่ตำหนิเป็นเฟิงเทียนหรู เธอทำได้แค่น้อมรับไม่กล้าโต้ตอบ

เฟิงเทียนหรูรู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจ แต่เป็นลูกสะใภ้จึงต้องสั่งสอน

เขาหันไปมองกู้ฉางชิงกับเฟิงจิงเหยาที่ยืนอยู่อย่างสำรวมและพูดว่า: "เอาล่ะ พวกแกกลับไปเถอะ ต่อไปเรื่องพวกนี้ก็ระวังหน่อย"

กู้ฉางชิงรู้ว่านี่เป็นการเตือน พยักหน้าและตอบ:"รู้แล้วค่ะ คุณปู่วางใจได้เลยครั้งหน้าฉันจะระวังกว่านี้ จะไม่ให้เกิดขึ้นอีกแน่นอน"

เฟิงเทียนหรูพยักหน้าและโบกมือให้พวกเขากลับไป

กู้ฉางชิงมองเฟิงจิงเหยา รอให้เฟิงจิงเหยาพยักหน้าจึงจากไป

หลังจากที่ทั้งสองคนกลับไป กู้ฉางชิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

เฟิงจิงเหยาเห็นท่าทางของเธอก็หยุดเดิน

กู้ฉางชิงสังเกตเห็นว่าเขาหยุดเดินไปและมองเขา

"เป็นอะไรไป?"