สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 156

เฟิงจิงเหยามองดูเธอที่กำลังตกใจในอ้อมกอดเขา ใจที่กำลังตกใจก็โล่งลง

"ยอมให้ฉันแล้วหรอ หืม?"

เขาพูดกระซิบเบาๆที่ข้างหูกู้ฉางชิง

กู้ฉางชิงได้รับลมหายใจอ่อนๆของเขา รู้สึกแน่นนิ่งไปทั้งตัว

แก้มที่แดงระเรื่ออยู่แล้วกลับแดงเพิ่มอีกด้วยความเขิน ราวกับแอปเปิ้ลที่สุกงอมมีความหวานหอมน่าหลงไหล ทำให้คนอดไม่ได้ที่อยากจะกัดชิมสักคำ

เฟิงจิงเหยาเห็นเช่นนี้ถึงกับกลืนน้ำลาย

สายตาเขาจ้องมองและก้มลง ทันใดนั้นก็อุ้มเจ้าหญิงกู้ฉางชิงขึ้นมา

กู้ฉางชิงสะดุ้งตกใจ และรีบกอดคอและไหล่ของเขาด้วยสัญชาติญาณ

"เธอทำอะไรหนะ?"

"ก็อุ้มเธอไปห้องไง ไม่งั้นเธอก็ล้มหัวฟาดหรอก คืนนี้พวกเราก็คงไม่ต้องนอน ไปโรงพยาบาลเลยดีกว่า"

เฟิงจิงเหยาพูดติดตลก

กู้ฉางชิงทั้งอายทั้งรำคาญแต่ก็โต้แย้งไม่ได้

ตอนนี้เธอเองก็เวียนหัว ถ้าปล่อยให้เดินขึ้นไปเองอาจจะทำให้ตัวเองต้องเข้าโรงพยาบาลจริง

ด้วยความที่ว่าได้แรงงานฟรีไม่ต้องทำอะไรเขาก็ดูแลอย่างดี เธอจึงวางใจและปล่อยตัวลงในอ้อมกอดของเฟิงจิงเหยา

เฟิงจิงเหยารู้สึกถึงความเปลี่ยนไปของเธอ สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม สายตาที่เย็นชาก็ค่อยๆหายไป

กู้ฉางชิงไม่สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของสายตาเขา เธออยู่นิ่งๆในอ้อมกอดของเฟิงจิงเหยา ฟังเสียงเต้นของหัวใจเขา ความคิดค่อยๆจางหายไป

ยิ่งเงยหน้าขึ้นไปแล้วเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเฟิงจิงเหยา ทำให้ใจเธอราวกับว่าถูกอะไรทิ่มแทง

ในขณะที่เธอกำลังนิ่งอึ้งก็ถึงห้องนอนพอดี

เฟิงจิงเหยาไม่ได้อุ้มเธอไปที่เตียงแต่กลับพาเธอไปที่ห้องอาบน้ำ

กู้ฉางชิงไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติจนกระทั่งถูกวางลง

"ทำอะไรของเธอ?"

เธอนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำและมองเฟิงจิงเหยา

"ก็เธอยินยอมเองไม่ใช่หรอ ฉันกำลังจะร่วมกับเธอไง"

เฟิงจิงเหยามองดูเธอด้วยสายตาชั่วร้าย ในขณะเดียวกันก็เปิดฝักบัวที่อยู่บนหัวพวกเขา

ทันใดนั้นทั้งสองคนก็เปียกชุ่ม กู้ฉางชิงได้สติกลับมาเสื้อผ้าก็ถูกเฟิงจิงเหยาถอดออกหมด และเขาเองก็ไม่รู้ว่าเข้ามาที่ห้องน้ำเมื่อไหร่

"เฟิงจิงเหยา!"

กู้ฉางชิงกรีดร้องด้วยความอายและรำคาญ มือทั้งสองปิดเรือนร่างที่ออกมา แต่เธอไม่รู้ว่าถึงทำแบบนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไร

เฟิงจิงเหยามองดูผิวขาวนวลของเธอ ไม่รู้ว่าโกรธหรืออายกันแน่ ใบหน้าแดงขึ้นทีละนิดภายใต้แสงที่มึดมน

“เธอดื่มเมาแล้ว ฉันจะช่วยเธออาบน้ำ”

เธอพูดออกมาด้วยความเสียงแหบ

“ใครขอให้เธอช่วย ออกไป!”

กู้ฉางชิงไม่เข้าใจความปรารถนาในแววตาเขา ใจเต้นแรง แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองอยู่แบบนี้ได้ กรีดร้องออกมา

แต่ว่าก็ไม่มีผลอะไรกับเฟิงจิงเหยา

เขาไม่สนใจแม้ว่ากู้ฉางชิงจะปฏิเสธ ราดน้ำใส่กู้ฉางชิงและเอามือลูบไปทั่วร่างกายกู้ฉางชิง

ตอนแรกกู้ฉางชิงยังต่อต้าน หลีกหนี แต่เขาก็แกล้งหยอกทำให้กู้ฉางชิงค่อยๆเคลิ้มตาม

เธอเม้มริมฝีปาก สายตาพร่ามัว เฟิงจิงเหยาหยุดลูบไล้ตัวเธอและรีบอาบน้ำให้เธอทันที

ไม่ถึงสามนาที เขาก็ทำความสะอาดร่างกายของทั้งสองเสร็จ อุ้มกู้ฉางชิงกลับเข้าห้อง

เพราะว่าหลงเสน่ห์ เขาขอกับกู้ฉางชิงครั้งแล้วครั้งเล่า แต่กู้ฉางชิงก็ทำท่าเหนื่อยล้าออกมา เขาจึงปล่อยเธอไป

เขามองดูหญิงสาวที่หลับไปในอ้อมกอด แอบยิ้มมุมปากแล้วค่อยๆวางเธอลง จากนั้นก็ย่องออกจากห้องไปห้องทำงาน

เพราะว่าตอนค่ำเขารีบกลับมา ทำให้มีงานที่ยังไม่ได้เคลียร์อีกไม่น้อย

ในขณะที่กำลังทำงานอยู่ เขาก็นึกถึงผู้ชายที่เจอในงานเลี้ยง หยิบโทรศัพท์และโทรหาชวี่ยี่

“ฉันอยากให้เธอตรวจสอบคนคนหนึ่ง”

เขาพูดจบ เขาก็อธิบายสั้นๆเกี่ยวกับรูปร่างจี้ฟงหยุนที่เขาเห็นคืนนี้

“ฉันรู้แล้ว”

ชวี่ยี่รับคำสั่ง หลังจากวางสายเขาก็เริ่มหาทันที