สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 157

เมื่อมู่จินพูดแบบนี้ออกมา ผู้คนในแผนกออกแบบต่างก็พากันประหลาดใจ

พวกเขาไม่คาดคิดว่าทั้งสองบริษัทมาร่วมงานกันได้เป็นเพราะกู้ฉางชิง

ทันใดนั้นทุกคนก็มองไปที่กู้ฉางชิงด้วยแววตาที่อิจฉา

ชวี่ชิงหยุนเองก็อยู่ด้วย ยิ่งทำให้อารมณ์เสีย

ทำไมเธอไม่คิดจะช่วยบริษัทแต่แรก แต่ตอนนี้มาทำให้ร่วมมือกันได้ กลัวว่าบริษัทจะให้เธอทดแทนเรื่องที่เกิดขึ้นคราวก่อน

เธอคิดถึงเช่นนี้รู้สึกไม่พอใจ อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา: “ฉันว่าอันนี้ไม่เห็นควร ถึงแม้ว่าเธอจะมีพรสวรรค์ในการออกแบบ แต่ก็ไม่ได้เรียนด้านนี้มาโดยตรง ยิ่งไปกว่านั้นนี่ยังเป็นอนาคตของบริษัท ฉันคิดว่าควรเลือกคนที่มีประสบการณ์เหมือนคุณมู่มาดูแลจะดีกว่า”

พูดจบเธอก็มองไปที่เพื่อนร่วมงานรอบๆ

“ดีไซเนอร์ชวี่พูดถูกเรื่องนี้ต้องเลือกให้รอบคอบ”

“จริงด้วยผู้จัดการใหญ่ ตอนนี้จะให้บริษัทมีช่องบกพร่องไม่ได้”

คนสนิทของชวี่ชิงหยุนบางคนกล่าว

หลี่ม่านเองเลิ่กลั่กเล็กน้อย เธอหันไปมองกู้ฉางชิงกำลังจะพูดบางสิ่ง แต่ก็ถูกมู่จินขัดจังหวะไว้

“ผู้จัดการพูดตามตรงนะ ที่ฉันร่วมมือด้วยครั้งนี้ก็เป็นเพราะคุณกู้ ถ้าหากเปลี่ยนคนรับผิดชอบใหม่ การร่วมมือครั้งนี้ก็คงต้องคิดใหม่เหมือนกัน”

พูดจบเขาก็กวาดสายตามองผู้คนที่พูดเมื่อกี้

เขาสัมผัสคนรอบข้างได้ ไม่เคยเจอมาก่อนการสมรู้ร่วมคิดไม่หวังดีกับคนอื่นแบบนี้

ทันทีที่ชวี่ชิงหยุนอ้าปากพูด เขาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดอะไร

และสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อกี้ ก็เพื่อตัดความปรารถนาในใจเธอซะ

ชวี่ชิงหยุนเองก็ฟังความหมายนั้นออก

การร่วมมือครั้งนี้ต้องเป็นกู้ฉางชิงเท่านั้น ไม่นานนักก็เกิดความริษยาในใจ

ทั้งๆที่เป็นแค่ดีไซเนอร์ธรรมดา จะมาดีเทียบเท่ากับคนจบมหาลัยชื่อดังได้ยังไง

เธอยิ่งคิดยิ่งไม่พอ เมื่อผู้คนจากไป เธอก็ตีตัวออกห่างและรีบไปบอกลู่ซือยวี่

ลู่ซือยวี่ฟังเธอเล่าเสร็จ รู้สึกเกลียดจนเข้ากระดูก

เธอก่อเรื่องเหมือนกันถูกพี่จิงเหยาไล่ออก แต่ยัยผู้หญิงสำส่อนคนนั้น เป็นตะกร้าที่เต็มไปด้วยรูชำรุด ใช้ประโยชน์ไม่ได้ แต่ยังถูกพี่จิงเหยานำมาใช้!”

มีสิทธิ์อะไร!

เธอโกรธจนโยนโทรศัพท์ในมือทิ้ง เห็นอะไรก็รู้สึกหงุดหงิดไปหมด

คนรับใช้ได้ยินเสียงดังโวยวายไม่กล้าเข้าไป หันหลังกลับไปบอกคุณแม่ลู่

ทันใดนั้นคุณแม่ลู่เดินมาที่ทางเดิน

เธอได้ยินเสียงโวยวายดังมาจากห้องลู่ซือยวี่ ขมวดคิ้ว

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

เธอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นของกระจัดกระจายอยู่เต็มห้องจึงถาม

ลู่ซือยวี่ได้ยินเช่นนี้ ก็ทำให้สงบลงเล็กน้อยแต่ก็ยังคงไม่พอใจ

“แม่ ก็เพราะพี่จิงเหยา ทั้งๆที่ฉันกับกู้ฉางชิงผู้หญิงคนนั้นเราก็ทำผิดเหมือนกัน แต่พี่จิงเหยากลับไล่แค่ฉันออก แต่มันกลับไม่ถูกลงโทษอะไรเลย แถมตอนนี้ยังได้งานใหม่อีกด้วย!”

เมื่อเธอพูดถึงตอนสุดท้าย ความโกรธที่สงบไปแล้วชั่วขณะก็กลับมาอีกครั้ง

ใบหน้าบิดเบี้ยวไปทั้งหน้า

คุณแม่ลู่เห็นเช่นนี้ขมวดคิ้วอีกครั้ง แววตาเริ่มไม่พอใจ

เท่าที่ดูแล้ว ในบ้านเฟิงก็คงมีแต่เฟิงจิงเหยาที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี

ตอนนี้บ้านลู่ของพวกเขาได้เลื่อนตำแหน่ง ถือได้ว่าอยู่ในระดับสูง มีคนมาประจบสอพลอมากมาย

และลู่ซือยวี่ยังเป็นลูกสาวคนเดียวของพวกเขา มีผู้ชายพร้อมจะมาสู่ขอไม่จำเป็นต้องบังคับ

“พอแล้ว ก็แค่ผู้ชายคนเดียว บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่เฟิงจิงเหยาคนเดียวที่ดีเพรียบพร้อม ข้างนอกมีคนเยอะแยะรอให้เธอเลือก ไม่เห็นต้องมาติดอยู่กับเขาเลย”