สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 166

กู้ฉางฉิงได้ยิน ก็ไม่ได้พูดอะไร หลังจากทักทายกับหมอเจี่ยง ก็ตามเธอไปตรวจ

นรวจก่อนการตั้งครรภ์ ก็มีไม่กี่อย่างเท่านั้น ไม่นานก็เสร็จแล้ว

เพราะว่าหมอเจี่ยงมีธุระนิดหน่อย เลยไม่ได้กลับมาพร้อมเธอ

เวลานั้นเธอเพียงแค่เตรียมตัวไปสำนักงานไปหาคุณนายเฟิง ไม่คิดว่าเดินมาสุดระเบียงทางเดินก็เห็นเธอโทรศัพท์อยู่

เธอเดินเข้าไปโดยจิตใต้สำนึก

คุณนายเฟิงไม่รู้ว่ากู้ฉางฉิงมาแล้ว เธอกำลังปลอบใจลู่ซือหยี่ที่เป็นกังวลอยู่

"นี่มีอะไรที่น่ากังวลใจล่ะ วางใจได้เลยว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น อีทั้งนังหญิงชั่วนั่นก็ไม่รู้ว่าคนที่ให้ตรวจเธอเป็นน้าของคุณ ขอเพียงแค่ยืนยันว่าเธอไม่สามารถมีลูกได้ ถึงแม้ว่าคุณพ่อจะชอบเธอก็ตาม ก็ไม่สามารถทนเห็นตระกูลเฟิงขาดการสืบทอดได้"

ในสาย ลู่ซือหยี่ได้ฟังเธอพูดก็เชื่อใจเต็มเปี่ยม ความกังวลในใจค่อยๆมลายลง

อย่างไรเสียความล้มเหลวสองสามครั้งก่อนหน้านี้ทำให้เธอมีเงาลางๆ

"ก็หวังว่าอย่างนั้น"

เธอพูดจบ ก็ไม่ลืมที่จะเยินยอคุณนายเฟิง : "คุณน้าหมิง ขอบคุณค่ะ ต้องมาหนักใจกับเรื่องของฉัน"

คุณนายเฟิงเห็นว่าตอนนี้ลู่ซือหยี่ฐานะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ยังคงสนิทสนมพึ่งพาอาศัยกันตนเองเหมือนเดิม ในแววตาก็พอใจมาก

"นี่อะไรกัน รอให้คุณกลายเป็นลูกสะใภ้ของคุณน้าหมิง ค่อยกลับมากตัญญูก็ได้"

เธอพูดติดตลก ลู่ซือหยี่ก็เขินอาย

บรรยากาศเข้ากันได้ดีเหมือนเป็นแม่สามีจริงๆ ทำให้กู้ฉางฉิงที่แอบฟังอยู่หัวเราะเยาะมาหยุด

เห็นได้ชัดว่าการตรวจครั้งนี้พวกเขาจัดการขึ้นโดยเจตนา เพื่อให้เธอมีตำแหน่งว่างให้ลู่ซือหยี่

สำหรับผลการตรวจ จากบทสนทนาของพวกเธอเมื่อกี้นี้ เธอไม่สามารถมีลูกได้

เฮ้อ เพื่อขับไล่เธอไป พวกเขาใช้กลอุบายทุกวิถีทาง!

เธอนึกถึงสิงนี้ ฉับพลันก็หัวเราะเยาะในใจ

แต่เธอก็ยังแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไร ยืนเรียกอยู่ไกลๆ : "แม่ ฉันเสร็จแล้ว"

คุณนายเฟิงได้ยินเสียงของเธอ ท่าทางหยุดชะงัก ก็ไม่รู้ว่าพูดอะไรในสายกับลู่ซือหยี่ไม่นาน ก็วางสายไปด้วยสีหน้าเย็นชา แล้วเดินไปหาเธอ

"ตรวจเสร็จแล้วหรอ?"

กู้ฉางฉิงก็แสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไร พยักหน้าตอบ : "ตรวจเสร็จแล้ว แต่ผลตรวจยังไม่ออก"

คุณนายเฟิงได้ฟัง ก็โบกมือไม่สนใจ

"ผลรายงานฉันให้พวกเขาส่งไปที่บ้าน ในเมื่อตรวจเสร็จแล้ว ก็กลับเถอะ"

พูดจบ เธอก็เดินออกไปก่อนเลย

กู้ฉางฉิงมองภาพเธอเดินจากไป เม้มๆปากเล็กน้อย ไม่พูดอะไรเดินตามหลังไป

ทั้งสองกลับตระกูลเฟิงไปโดยไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง

"แม่ ถ้าไม่มีเรื่องอื่น งั้นฉันกลับก่อนนะ"

หลังจากที่ลงจากรถ กู้ฉางฉิงบอกลาคุณนายเฟิง

เดิมทีคุณนายเฟิงไม่จำเป็นต้องเจอเธอ หากไม่มช่เพราะการตรวจ เธอจึงไม่สามารถให้คนเรียกเธอมาเจอหน้าตนเองได้

"ไปเถอะ"

เธอโบกมืออย่างหงุดหงิด กู้ฉางฉิงก็พยักหน้าแล้วออกไป

เมื่อกู้ฉางฉิงกลับมาที่บ้านหลังใหม่ กำลังวางแผนที่จะพักผ่อนอย่างเต็มที่ โทรศัพท์ข้างๆก็ดังขึ้น

เธอเหลือบไปดูเป็นสายของกู้หงเซิน ขมวดคิ้วเล็กน้อย

พูดตามเหตุผล เวลาวิกฤตกาลของกู้ซื่อ ไม่ถึงวันที่รายงานข้อมูลให้พวกเขา เขาโทรมาหาตนเองทำอะไร?

เธอคิดไม่ออก ท้ายที่สุดก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

"มีเรื่องอะไร?"

ในยินเสียงที่ไม่แยแสของกู้หงเซินในโทรศัพท์ : "ฉันได้ยินมาว่าวันนี้คุณออกไปกับแม่ของเฟิงจิงเหยา พวกคุณไปทำอะไรกัน?"

กู้ฉางฉิงได้ฟังคำพูดนี้ ความประหลาดใจก็ประกายในแววตา

คาดไม่ถึงว่าชายคนนี้จะได้รับข่าวสารค่อนข้างไว

นึกถึงตรงนี้ ดวงตาเธอก็เคร่งขรึม เห็นได้ชัดว่าคนคนนี้เฝ้าติดตามเธออยู่