สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 18

เมื่อได้ยินเสียงจากด้านหลัง เขาหันหลังกลับมาช้าๆ

เมื่อเห็นเฟิงจิงเหยาที่หน้าตาเย็นชา ฉินเป่ยห่านก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ เจอเขาที่นี่เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ

สถานการณ์ดูตรึงเครียดขึ้นภายในไม่กี่วินาที ผู้คนโดยรอบที่อยากจะคอยดูความสนุกก็ไม่กล้าเข้ามาร่วม

ชายสองคนนี้เป็นคุณชายจากตระกูลเบอร์หนึ่งเบอร์สองของเซิ้งจิงเลยทีเดียว ทั้งหล่อ เก่ง และตอนนี้กำลังจะสู้กันเพื่อผู้หญิงคนคนเดียว

"สองคนนี้หล่อมาก แบบที่ฉันชอบเลย"

"เหมือนเขาาทะเลาะกันเพราะผู้หญิงคนนั้นอะ"

คนข้างๆกำลังคุยกันแบบสนุกปากและมองไปที่กู้ฉางชิง

กู้ฉางชิงก็รู้สึกกระวนกระวายจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี

แต่เธอไม่น่าจะเข้าไปห้ามอะไรได้เลย

สายตาที่เฉยชากำลังต่อสู้กัน

เหมือนไม่มีฝ่ายใดยอมถดถอยเลย

ผ่านไปซักพักพวกเขาก็ยังจ้องตากันอย่างดุเดือด

แต่ดูออกว่าเฟิงจิงเหยาสายตาจะแข็งแกร่งกว่า

"ที่แท้ก็คุณเฟิงนี่เอง"

แล้วฉินเป่ยห่านยิ้มเยาะเย้ย "กว่าจะกลับมานะ ผมนึกว่าคุณจะทิ้งให้ฉางชินเป็นม่ายทั้งชีวิตแล้วซะอีก"

สองมือล้วงลงในกระเป๋ากางเกง พลางยิ้มเยาะที่มุมปาก

ได้กลิ่นไอแห่งการเสียดสีนี้อย่างชัดเจนมาก

ทุกคนโดยรอบต่างถอยหลังไปก้าวสองก้าว แม้แต่เจ้าของร้านก็ไม่กล้าเข้ามา

เพราะสองคนนี้ไม่ว่าพวกเขาจะช่วยใคร มันก็แปลว่าผิด

ทุกคนต่างสงสัยกันว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครกัน ที่จะทำให้สองคนนี้สร้างสงครามกันได้

เฟิงจิงเหยามองไปที่กู้ฉางชิง ยิ้มแสยะใส่ฉินเป่ยห่าน "ยังไงเธอก็เป็นภรรยาของฉัน ทั้งชีวิตนี้ก็เป็นคนของตระกูลเฟิง ไม่ใช่ว่าใครจะมาสั่งอะไรได้!"

เขาพูดออกมาพร้อมกับกลิ่นไอแห่งความเป็นราชาซึ่งเน้นคำพูดทีละคำทีละคำ "นี่คุณฉินมายุ่งกับภรรยาของคนอื่นจะดีกว่า ถ้าข่าวแพร่ออกไป ชื่อเสียงตระกูลฉินคงจะถูกเหยียบอยู่ใต้เท้าแน่ๆว่าไหม?"

สีหน้าเขานิ่ง แต่อัดอั้นความโกรธไว้

"ชื่อเสียงน่ะผมไม่แคร์หรอก"

ฉินเป่ยห่านเหมือนโดนเขาจี้จุดเลยทำให้โกรธขึ้นมาทันที จนอยากจะพุ่งเข้าไปเลย

"พวกตระกูลเฟิง ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉางชินเป็นผู้หญิงที่ดี ถ้าไม่รู้จักรักษาไว้ แกไม่คู่ควรกับเธอ!"

เขาโกรธมาก เหมือนถูกแย่งของที่รักที่สุดไป

กู้ฉางชิงคิดในใจ ได้โปรดคุณพี่หยุดเถอะ

เธอมองซ้ายมองขวา มองไปที่เฟิงจิงเหยาแบบกลัวๆ ตอนนี้ คุณชายคนนี้กำลังโกรธแล้วหละ

เฟิงจิงเหยายิ้มแสยะ พูดต่อว่า "ใช่หรอ? งั้นขอบคุณคุณฉินมากนะ ต่อจากนี้ ผม! จะ! รัก! ษา! เธอ! ไว้! อย่าง! ดี!"

สิ้นเสียงพูด เขาก็คว้ามือกู้ฉางชิงมาอย่างแรง แล้วเดินจากไป

กู้ฉางขิงก็เดินตามไปแบบทุลักทุเล

เฟิงจิงเหยาก้าวยาวมาก กู้ฉางชิงเกือบตามไม่ทัน

เธออยากจะบอกให้เขาช้าๆหน่อย แต่เมื่อรู้สึกได้ถึงกลิ่นไอแห่งความอันตราย เธอก็ตกใจไม่เบา และรีบเดินตามไป

ใครจะรู้ว่าพอออกจากห้าง เฟิงจิงเหยาก็สะบัดมือเธอออกอย่างแรง

ใบหน้าที่ใสสะอาด ดูจะมืดมนเข้าไปทุกที เขามองไปที่กู้ฉางชิงเหมือนอยากจะฉีกเธอเป็นชิ้นๆยังไงอย่างงั้น