สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 198

สองวันต่อมา คลื่นสงัดลมสงบ

เพราะกู้ฉางฉิงไม่ได้นึกถึงวันเกิด กับเรื่องนี้ไม่ได้นำมาใส่ใจ บวกกับเรื่องบริษัทที่มีมาก ก็ลืมเรื่องในสมองไปได้อย่างรวดเร็ว

วันนี้ พอดีเธอกำลังจะเลิกงานกลับไป แต่ก็ได้รับโทรศัพท์จากกู้หงเซิน ให้เธอเข้าไปพบเขา

ในก้นบึ้งของหัวใจกู้ฉางฉิงคือไม่อยากไปพบ แต่จะเป็นการขัดกับข้อตกลงในตอนแรก

"เรื่องอะไร?"

เธอไปตามนัดที่ร้านกาแฟ มุ่งตรงเข้าไปนั่ง ก็ไม่ได้ทักทายคนมุ่งตรงเข้าประเด็นสำคัญ

กู้หงเซินมองท่าทีนี้ของเธอ ขมวดคิ้ว

"นี่คุณทำท่าทีอะไร พบคนก็ไม่รู้จักทักทายหรอ?"

เขาแสดงท่าทีเป็นผู้อาวุโสเพื่อต้องการสั่งสอน กู้ฉางฉิงตัดบทด้วยความรำคาญ

"ถ้าคุณจะเรียกฉันมา เพื่อสั่งสอนฉัน ต้องขอโทษด้วยฉันไม่มีเวลามากขนาดนั้น"

เธอพูดจบ ก็ทำท่าทางลุกขึ้นเตรียมจะออกไป

กู้หงเซินโมโหมาก: "หยุด!"

กู้ฉางฉิงหยุดชะงัก เลิกคิ้วมองเขา: "คุณกู้อยากพูดแล้วหรอคะ?"

กู้หงเซินอึดอัดกลัดกลุ้ม แต่คิดถึงเรื่องที่จะกล่าวต่อไป ก็ทำได้เพียงอดกลั้นความโกรธไว้

"นั่งลง!"

เขามองกู้ฉางฉิงด้วยสีหน้าเฉียบขาดแล้วกล่าวสั่ง

กู้ฉางฉิงก็ไม่ดื้อรั้น นั่งลงตามคำสั่ง

ถึงอย่างไรการทะเลาะกันก็ไม่สบายใจจริงๆ คนที่เสียเปรียบก็คือเธอ

"พูดเถอะ อยากพบฉันเรื่องอะไร?"

เธอกล่าวถามอย่างเย็นชาอีกครั้ง

กู้หงเซินมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา พูดถึงวัตถุประสงค์ในการมาวันนี้

"อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดของกู้ฉางซิน วันเกิดเธอทุกปีฉันจะจัดงานให้เธออย่างยิ่งใหญ่ ปีที่แล้วแต่งงานเข้าตระกูลเฟิงไป ก็ยิ่งใหญ่!"

เขาพูดถึงตรงนี้ ก็หยุดชะงักลง: "ดังนั้นปีนี้คงจะต้องไม่แตกต่าง ที่พิเศษคือเฟิงจิงเหยากลับมาแล้ว จะต้องจัดอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน ถึงเวลานั้นก็จะต้องเชิญคนมีเชื่อเสียงของเมืองหลวงเข้ามา ด้วยชื่อเสียงของตระกูลเฟิง ไม่ต้องกลัวว่าบุคคลเหล่านั้นจะไม่รับคำเชิญ"

กู้ฉางฉิงฟังเรื่องงานเลี้ยงวันเกิดที่เขาพูด ในใจก็ไม่มีความรู้สึกความเข้าใจ

ชัดเจนว่าเป็นลูกสาวของเขาเหมือนกัน แต่คนนึงคือฟ้า คนนึงคือดิน ถูกเขาปฏิบัติอย่างแตกต่าง เขายังไม่รู้สึกเลยแม้แต่น้อย

เธอบอกกับตัวเอง ไม่ต้องไปใส่ใจมาก ถึงอย่างไรเรื่องนี้เธอก็มองเห็นชัดมาตั้งนานแล้ว

แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเยาะเย้ยอยู่ในใจ

เธอมองกู้หงเซินอย่างเย็นชา กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า: "คุณพูดกับฉันตั้งมากมายล้วนไม่มีประโยชน์ ขณะนี้ฉันแต่งงานเข้าตระกูลเฟิง นี่คือเรื่องที่ตระกูลเฟิงต้องกังวล ถึงที่สุดจะพะวักพะวงยังไง ก็ยังต้องให้คุณนายเฟิงที่เป็นแม่หลักของตระกูลพูดถึงจะถูก"

กู้หงเซินได้ยินคำพูดที่ตอกหน้าเล็กน้อย

หลังจากคิดๆแล้วก็จริง ถึงอย่างไรตอนนี้กู้ฉางฉิงก็เป็นลูดสะใภ้ของตระกูลเฟิง ตระกูลเฟิงคงไม่สามารถไม่ใส่ใจเรื่องนี้ได้

กู้ฉางฉิงเห็นว่าเขาเห็นด้วยกับคำพูดของตนเอง ตัดบทความคิดชี้ให้เห็นอย่างกระจ่างชัดเกี่ยวกับงานวันเกิดแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างโล่งอก

ไม่เช่นนั้นทำตามคำเรียกร้องแบบนี้ของเขาต่อไป เกรงว่าเธอกลับไปก็จะถูดคุณนายเฟิงพวกเธอพูดฉีกหน้าอีก

เธอคิดพลาง ก็นึกถึงเรื่องอีกเรื่องนึง เม้มปากแล้วกล่าวว่า: "แล้วก็ วันเกิดวันนั้น ฉันอยากไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล"

กู้หงเซินได้ฟังถึงคำพูดนี้ ขมวดคิ้วเล็กน้อย ปฏิเสธโดยไม่คิด

"ไม่ได้ คุณอย่าลืมฐานะของคุณตอนนี้ แล้วเรื่องก่อนหน้านี้ก็เกือบจะถูกเปิดโปงอีก!"

กู้ฉางฉิงกัดริมฝีปาก พยายามจะขอให้ได้ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก ก็ถูกกู้หงเซินตัดบท

"อีกทั้งวันนั้นเป็นวันสำคัญของกู้ฉางซิน ตอนนี้คุณแสดงเป็นเธอ อย่าทำเรื่องผิดพลาดจนทำให้เกิดช่องโหว่เด็ดขาด!"

เขาพูดจบ ก็ใช้น้ำเสียงที่เหมือนให้ทานกล่าวต่อไปว่า: "จะว่าไปแล้ว ถ้าไม่ใช่บารมีของฉางซิน คุณจะได้มีงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ที่ไหนกัน ฉันคิดว่าคุณคงทำได้แบบนี้ครั้งเดียว เสพสุขให้ดีๆเถอะ อย่าคิดจะไปทำบ้าๆบอๆ ก่อเรื่องให้ฉันเดือดร้อน"

กู้ฉางฉิงฟังถึงคำพูดที่ทำให้อับอายขายหน้านี้ ก็โกรธจนสั่นไปทั้งตัว

เธอคว้ากระเป๋าถือ ลุกขึ้นจากโซฟาทันที ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วกล่าวกับกู้หงเซินว่า: "ต้องขอโทษจริงๆ เรื่องเหล่านี้ที่คุณพูด ฉันไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิดเดียว!"