สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 204

วันต่อมา ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นที่โรงแรมใหญ่ แขกจำนวนมากมารวมตัวกัน

กู้ฉางฉิงสวมชุดราตรีสีเงินยืนอยู่กับเฟิงจิ่งเหยา ต้อนรับแขกอยู่ที่หน้าประตู

คนททั้งสองคนหนึ่งสีดำคนหนึ่งสีเงิน เหมือนการแต่งกายของคู่รัก

บวกกับรูปร่างหน้าตาและความมีเสน่ห์ของคนทั้งสอง ก็ยิ่งทำให้คนมองไม่ละสายตา

"ประธานเฟิงและคุณนายรองสวรรค์ส่งมาเป็นคู่กันจริงๆ"

"ใช่ คุณนายรอง สุขสันต์วันเกิด ขอให้คุณและประธานเฟิงรักกันตลอดไป"

"แล้วก็ให้กำเนิดลูกชายที่ดีไวๆ"

"ใช่ๆ......"

กู้ฉางฉิงควงเฟิงจิ่งเหยารับคำอวยพรของแขกต่อไปอย่างสุภาพเรียบร้อย

"ขอบคุณค่ะ"

เธออมยิ้มกล่าวขอบคุณ เฟิงจิ่งเหยาก็แสดงใบหน้าอ่อนโยนอย่างหาได้ยาก พยักหน้าให้แขกที่มาร่วมแสดงความยินดี

เมื่อพวกเขากำลังทักทายแขกที่มาร่วมงาน คุณนายเฟิงพวกเขาก็มาถึง

พวกเขาได้ฟังคำพูดชมเชยกู้ฉางฉิงจากคนโดยรอบแล้ว ชัดเจนว่าใบหน้าไม่เต็มใจเล็กน้อย แต่ต่อหน้านายท่านเฟิงที่อยู่ที่นั่น ก็ต้องเก็บอาการไว้

แต่ตรงกันข้ามกับความไม่พอใจของพวกเขา นายท่านเฟิงได้ยินคำชมเชยแบบนั้นแล้ว ในใจก็ยินดีมีความสุข

พวกเขาเดินไปยังคนทั้งสอง เวลานี้กู้ฉางฉิงก็เห็นพวกเขา ทักทายอย่างสุภาพ

"คุณปู่ พ่อแม่"

คุณนายเฟิงและเฟิงซู่พยักหน้าอย่างเย็นชา ถือว่าเป็นการตอบรับ

นายท่านเฟิง กล่าวอวยพรกับกู้ฉางฉิง: "ฉางซิน สุขสันต์วันเกิด"

กู้ฉางฉิงได้ยิน ก็นึกถึงว่านายท่านเป็นคนเดียวในตระกูลเฟิงที่ทำดีกับเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าก็อดไม่ได้ที่จะแสดงออกมา

"ขอบคุณคุณปู่"

กำลังพูดพลาง ด้านนอกก็มีแขกเข้ามาอีก เป็นครอบครัวของลู่ซือหยี่

ลู่ซือหยี่มองแวบเดียวก็เห็นเฟิงจิ่งเหยาที่รูปร่างหลิ่เหลาในกลุ่มฝูงชน ในสายตาเต็มไปด้วยความหลงใหล

"พี่จิ่งเหยา"

เธอเรียกอย่างทื่อๆ เฟิงจิ่งเหยากวาดสายตามองเธออย่างเย็นชา ไม่ได้ให้ความสนใจ แต่กลับมองกู้ฉางฉิงที่อยู่ข้างๆอย่างอ่อนโยน

ลู่ซือหยี่จ้องมอง ในสายตาที่ไม่ปกติ รอยยิ้มบนใบหน้าที่ไม่ชัดเจนเดินไปยังตรงหน้ากู้ฉางฉิง

"ฉางซิน สุขสันต์วันเกิด"

เธออวยพรอย่างเสแสร้ง

กู้ฉางฉิงแสดงออกตามมารยาท กล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าเรียบๆ แล้วก็ไม่ได้สนใจเอไปกล่าววทักทายแขกคนอื่นต่อ

พ่อลู่แม่ลู่เห็นเช่นนี้แล้ว กวาดสายตามองกู้ฉางฉิงอย่างไม่ทิ้งร่องรอย ในสายตาก็เหยียดหยาม

พวกเขาก็ไม่ได้ทักทายกู้ฉางฉิง ไม่ยีหระเธอแต่กลับทักทายเฟิงจิ่งเหยา

"จิ่วเหยา ไม่เจอกันนานเลย ไปคุณกับคุณลุงทางด้านนั้นหน่อยไหม?"

พ่อลู่อยากพาเหิงจิ่งเหยาไป ลู่ซือหยี่ก็เข้าใจความคิดของพ่อตนเองชัดเจน ก็พูดคล้อยตามด้วยว่า

"จะว่าไปแล้วพ่อและพี่จิ่งเหยียนไม่ได้เจอกันนาน วันนี้มีโอกาสดีๆเช่นนี้ได้คุยกัน

เธอพูดพลาง กวาดสายตามองกู้ฉางฉิงอย่างไม่ทิ้งร่องรอย

ถึงแม้ว่ากู้ฉางฉิงจะทักทายแขกคนอื่นๆ แต่ทางด้านนี้ก็เบี่ยงเบนความสนใจ ในใจก็อดไม่ๆด้ที่จะหัวเราะเยาะ

ลู่ซือหยี่คนนี้กำลังคิดที่จะแยกเธอกับเฟิงจิ่งเหยาอยู่ตลอดเวลา

เธอมองไปยังเฟิงจิ่งเหยา อยากดูว่าเขาจะเลือกยังไงต่อไป

เฟิงจิ่งเหยาคล้ายกับสังเกตเห็นสายตาของเธอ มาถึงข้างๆกู้ฉางฉิง กล่าวอย่างรู้สึกเสียใจว่า: "คุณลู่ ต้องขอโทษด้วย ฉันจำเป็นต้องเป็นเพื่อนภรรยาของฉันต้อนรับแขกทางด้านนี้"

เขาพูดจบ ลู่ซือหยี่ก็แทบจะระงับความริษยาภายในใจของเธอไว้ไม่อยู่

ทางด้านพ่อลู่ก็แสดงออกมาโดยตรง

เดิมทีเฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ได้สนใจ เขาโอบกู้ฉางฉิงแล้วกล่าวอำลา แล้วก็พาเธอไปกล่าวทักทายแขกคนอื่นๆ

กู้ฉางฉิงรับรู้ได้ถึงพลังของแขนที่บริเวณเอว แต่ในใจก็อดเต้นแรงไม่ได้