สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 209

ลู่ซือหยี่สะบัดแขนเสื้อกู้ฉางฉิงแล้วจากไป ในแววตาเต็มไปด้วยความลำพองใจ

กู้ฉางซิน นี่ก็รับไม่ได้แล้วหรอ? คุณก็ยังคงต้องทนรับต่อไป!

เธอคิดหักห้ามใจ ทว่าสีหน้าก็กังวลใจกับคำพูดนี้ของคุณนายเฟิง

"คุณน้าหมิง เข้ามาพักอยู่เช่นนี้จะไม่ดีนะ ถ้าพี่จิ่งเหยาโกรธจะทำยังไง?"

คุณนายเฟิงเห็นสีหน้าเธอกังวลใจ ก็พูดปลอบโยนว่า : "ไม่เป็นไร ถ้าเขากล้ามาทำร้ายคุณ น้าหมิงจะช่วยคุณจัดการเขาเอง"

ลู่ซือหยี่ได้ยิน สีหน้าก็ดีอกดีใจ จับจูงคุณนายเฟิงเพื่อออดอ้อนไม่หยุด

"คุณน้าหมิง คุณดีกับฉันจริงๆ"

ในห้อง กู้ฉางฉิงไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างสองคน แต่ความรู้สึกยังคงย่ำแย่เหมือนเดิม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวนอกประตู ก็ยิ่งไม่อยากอยู่ในบ้านเลย

เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็เคลื่อนย้าย

เธอไม่ทานแม้แต่ข้าวกลางวัน ตรงไปที่บริษัทเลย

ไม่คาดคิดว่าจะพบกับเฟิงจิ่งเหยาที่เพิ่งประชุมเสร็จมาเมื่อกี้นี้

"คุณมาได้อย่างไร?"

เขาเห็นกู้ฉางฉิงก็ขมวดคิ้วถาม

กู้ฉางฉิงมองไปรอบๆด้วยสายตาแปลกประหลาด นึกถึงเรื่องในบ้าน ก็เม้มปากพูดว่า : "ไปคุยกันที่ห้องทำงานเถอะ"

เฟิงจิ่งเหยาเห็นเช่นนี้ ก็ตามไปโดยไม่พูดอะไร

ทุกคนต่างสงสัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนเป็นอย่างมาก มีคนใจกล้าเดินเข้าไปถามหลี่ม่าน

"ผู้จัดการใหญ่ ผู้จัดการกู้กับท่านประธานมีความสัมพันธ์อะไรกัน ทำไมพวกเขาถึงดูสนิทสนมกันมาก?"

คำพูดของเธอจบลง คนโดยรอบก็หูผึ่ง

หลี่ม่านกวาดสายตาไปที่พวกเธอ จะไม่รู้ได้ยังไงว่าพวกเธอกำลังคิดอะไรอยู่ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : "คุณไม่รู้หรอว่าเดิมทีท่านประธานเชิญกู้ฉางฉิงมาเป็นการส่วนตัว? พวกคุณยังคงมีเวลามาซุบซิบนินทาอยู่ที่นี่ งานของวันนี้เสร็จแล้วใช่ไหม?"

คำนี้พูดออกมา ทุกคนก็ประหลาดใจ

พวกเขาไม่รู้จริงๆว่ากู้ฉางฉิงได้รับเชิญจากประธานเป็นการส่วนตัว กลุ่มคนมองหน้ากัน ไม่นานก็เห็นว่าสีหน้าของผู้จัดการใหญ่ดูไม่ดี ฉับพลันก็กระจัดกระจายกลายเป็นนกแตกรัง ทุกๆคนก็กลับไปทำงาน

ในเวลาเดียวกัน ที่ห้องทำงานท่านประธาน กู้ฉางฉิงบอกว่าเกิดอะไรขึ้นที่บ้าน

"ฉันจนปัญญาที่จะขัดขวาง ลู่ซือหยี่ได้ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านใหม่แล้ว คุณว่าจะต้องจัดการอย่างไรดี?"

เธอถามด้วยน้ำเสียงหม่นหมอง สายตาจับจ้องไปที่เฟิงจิ่งเหยา

แต่สีหน้าของเฟิงของเฟิงจิ่งเหยาเคร่งขรึม

พูดได้ว่า เขาไม่เคยคิดว่าแม่ของตนจะทำสิ่งที่ไร้สาระเช่นนี้

"ฉันรู้แล้ว เรื่องนี้ฉันจัดการได้"

เขาสีหน้าบึ้งตึง ใบหน้าไม่แสดงอาการ ทำให้คนมองความคิดในใจไม่ออก

กู้ฉางฉิงเห็นเช่นนั้น ก็บอกไม่ได้ว่าในใจคิดอะไร รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เป็นธรรมดาที่เฟิงจิ่งเหยาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอ ก็เดาได้ว่าเมื่อเช้าที่แม่มา เกรงว่าพูดอะไรไร้สาระมากมาย

"คุณน้อยใจ"

เขามองไปที่กู้ฉางฉิงอย่างเจ็บปวดใจเล็กน้อย

กู้ฉางฉิงได้ฟังคำพูดนี้ เดิมทีที่ค่อนข้างอึดอัดใจ ฉับพลันก็รู้สึกดีขึ้นมาก

ทั้งสองไม่ได้พูดเรื่องครอบครัวหลังจากนั้น และคุยเรื่องบริษัทสองสามประโยค ชวี่ยี่มาเตือนเฟิงจิ่งเหยาว่าการประชุมที่สำนักงานใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้น

พร้อมกับเฟิงจิ่งเหยาออกไป กู้ฉางฉิงก็กลับไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ รู้สึกว่าก็ควรจะบอกทางด้านกู้หงเซินนั้นด้วย

พอดีกับหยิบโทรศัพท์ออกมา กู้หงเซินก็โทรเข้ามา

"สถานการณ์ของลู่ซือหยี่คืออะไร ทำไมถึงเข้าไปอยู่ในบ้านของคุณกับเฟิงจิ่งเหยา"

ทันทีที่รับสาย เขาก็รีบถามออกมาสองสามคำถามเลย

กู้ฉางฉิงเลิกคิ้ว ค่อนข้างเล็กน้อยแปลกใจที่คนๆนี้รู้เรื่องนี้แล้ว

เพียงแต่เธอเปลี่ยนความคิดแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าแปลกใจอะไร ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็เกี่ยวกับอนาคตของกู้ฮางซิน เขาจะไม่สนใจได้อย่างไร

คิดอย่างนี้แล้ว เธอก็พูดเรื่องการตั้งท้องของลู่ซือหยี่ออกมา

"อย่างที่คุณเห็น เพราะว่ากู้ฉางซินไม่สามารถตั้งท้องได้ ตอนนี้เลยถูกคนเอาเปรียบ ตั้งท้องไปแล้ว"