สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 228

กู้ฉางฉิงไม่รู้ว่าหลังจากที่เธอออกไป ทั้งสองคนก็ใส่ร้ายป้ายสีพวกเธอแม่ลูกอีก

เธอยืนอยู่ที่ทางเดิน ใจลอยอยู่นาน สีหน้าซีดเผือด

เวลานี้ ในหัวของเธอเต็มไปด้วยคำพูดเมื่อกี้นี้ของกู้ฉางซิน ก้องอยู่ในหูตลอด

นั้นเป็เพียงการบริจาคทานของเธอ……ไม่นานก็จะถูกเอากลับคืนไป

ฉะนั้นเธอจึงกลับมาเพื่อเตือนสติเธอโดยเฉพาะใช่ไหม?

กู้ฉางฉิงคิดถึงตรงนี้ ก็อดยิ้มเยาะตนเองไม่ได้

เธอคิดอย่างถี่ถ้วน อันที่จริงที่กู้ฉางซินพูดก็ถูก ทั้งหมดนี้เดิมทีก็เป็นของเธอ เธอจะเพ้อฝันอะไรอยู่

เธอกำลังส่ายหัวเพื่อสงบสติอารมณ์ของตนเองอยู่ จู่ๆเฟิงจิ่งเหยาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ทางเดิน

เดิมทีเขาเห็นว่ากู้ฉางฉิงออกมาและไม่ได้กลับไปเป็นเวลานาน จึงออกมาดู

ผลคือเห็นกู้ฉางฉิงยืนอยู่ในทางเดินด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี

เขาขมวดคิ้ว แล้วเดินเข้าไป

"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมสีหน้าคุณดูแย่ขนาดนี้?"

กู้ฉางฉิงได้ยินน้ำเสียงของเขา ก็ตกใจจนตัวสั่นเล็กน้อย

"ไม่มีอะไร ก็แค่ไม่สบายใจนิดหน่อย อยากกลับเร็วหน่อย"

เธอไม่กล้ามองเฟิงจิ่งเหยา หลบตาแล้วพูด

เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้สนใจ กลับกันยังเชื่อคำพูดของเธอพยักหน้าแล้วพูดว่า : "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณก็ไปรอฉันที่ชั้นล่าง ฉันจะไปส่งคุณกลับ"

กู้ฉางฉิงตกตะลึง จิตใต้สำนึกอยากจะปฏิเสธ

แต่เห็นความห่วงใยบนใบหน้าของชายคนนี้ คำปฏิเสธของเธอก็พูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้า

"อืม"

หลังจากที่ทั้งสองคนเข้าไปที่ห้องวีไอพีแล้ว แสร้งทำเป็นไม่คุ้นเคยกันต่างกลับไปนั่งที่ของตนเอง

คนอื่นก็ไม่ได้ใส่ใจ มีเพียงจี้อี้ที่แอบมองทั้งสองคน

กู้ฉางฉิงไม่ได้สังเกตเห็นการจ้องมองของเธอ หลังจากนั่งลง เธอก็ถูกเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆรุมล้อม

เธอนั่งอยู่สักพัก ก็อ้างว่าไม่สบาย แล้วกล่าวลาทุกคน

"ทุกคนสนุกกันต่อเถอะ ฉันไม่สบายนิดหน่อย ขอกลับก่อน"

ถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่เต็มใจเล็กน้อย เพียงแต่ก็ไม่ได้บังคับให้อยู่ต่อ

ไม่นานกู้ฉางฉิงก็ถอนตัวจากโต๊ะเหล้า แล้วออกไปจากห้องวีไอพี

เธอจากไป ก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อบรรยากาศในห้องวีไอพีเลย

แม้ว่าจี้อี้จะแปลกใจที่กู้ฉางฉิงจากไปเร็วขนาดนั้น แต่เห็นว่าเฟิงจิ่งเหยาไม่ได้มีแนวโน้วที่จะไป ก็ค่อยๆวางใจลง และพูดคุยกับเฟิงจิ่งเหยาต่อ

แต่เธอวางใจเร็วเกินไป ที่เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้ออกไปเพราะต้องการจะสับหลีกเวลากัน

ฉะนั้นเขานั่งอยู่สักพัก ดูว่าเวลาน่าจะได้แล้ว แล้วหยุดหัวข้อสนทนาของจี้อี้ ลุกยืนขึ้น

"ทุกท่าน บริษัทยังมีงานอยู่ ทุกคนสนุกกันต่อเถอะ บิลคืนนี้อยู่ที่ฉันนี่"

เมื่อเขาพูดจบ ทุกคนกล่าวอำลาอย่างกระตือรือร้น

"ท่านประธานกลับดีๆนะ"

"ท่านประธาน เดินทางปลอดภัยนะ"

ตรงข้ามกับคำสรรเสริญเยินยอของพวกเขา สีหน้าของจี้อี้ก็แข็งทื่อ

เธออยากจะพูดอะไร แต่เฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ให้โอกาสเธอ หลังจากกล่าวลาทุกคน ก็ออกไปจากห้องวีไอพีเลย

รอจนเฟิงจิ่งเหยาออกจากหิ้งวีไอพีไป จี้อี้จึงสติกลับมา รีบกล่าวลาทุกคนแล้วตามออกไป

ใครจะรู้ว่าเธอสายไปแล้ว เดินมาถึงทางเดินก็ไม่เห็นเฟิงจิ่งเหยาแล้ว

เมื่อเธอเตรียมจะจากไป จู่ๆมุมตาก็ชำเลืองไปเห็นคนที่อยู่ไม่ไกล ดูเหมือนจะเป็นกู้ฉางซิน

เธอเดินเข้าไปอย่างลังเล แต่ว่าที่นั่นไม่มีใครเลย

เธอคงจะมองผิดไป……บางทีเธออาจจะดูผิด เธอจำได้ว่าวันนี้กู้ฉางซินไม่ได้สวมชุดนั้น

เธอส่ายหัวแล้วเดินกลับออกไป

พร้อมกับเธอจากไป กู้ฉางซินก็เดินออกมาจากมุม

เธอมองจี้อี้อย่างครุ่นคิด

เมื่อกี้นี้เธอไม่ได้ถูกใครเห็นใช่ไหม?

……

และเวลานี้ กู้ฉางฉิงรออยู่ที่ลานจอดรถสิบนาที ในที่สุดเฟิงจิ่งเหยาก็ออกมา

"ขอโทษนะ ให้คุณรอนานเลย"