สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 227

กู้ฉางฉิงมองไปที่พ่อลูกตรงหน้า เม้มปากพูดว่า : "บริษัทเฉลิมฉลองอยู่ที่นี่"

พูดจบเธอก็ดูเหมือนจะคิดอะไรได้ กวาดสายตาไปมองห้องวีไอพีด้านหลัง พูดต่อว่า : "เฟิงจิ่งเหยาก็อยู่ข้างใน"

กู้หงเซินกับกู้ฉางฉิงได้ฟังคำพูดนี้ ก็คิ้วขมวดเล็กน้อย

ไม่รอให้กู้หงเซินได้เอ่ยปาก กู้หงเซินก็พูดก่อนเลยว่า "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณก็มาที่ห้องวีไอพีของพวกเราก่อนเถอะ"

เธอพูดจบ ก็ส่งสัญญาณให้กู้หงเซินออกไป

ก็ฉางฉิงเห็นเธอออกไปก่อน หันกลับมามองเฟิงจิ่งเหยาที่อยู่ที่ห้องวีไอพี ท้ายที่สุดก็ออกไป

บนเส้นทาง กู้ฉางฉิงก็โอ้อวดอย่างยิ่ง เธอกับกู้หงเซินพูดคุยหัวเราะกัน

"พ่อ รู้สึกว่ากลับมาครั้งนี้เมืองหลวงเปลี่ยนไปมากเลย"

รอให้หลังจากคุณกลับมาแล้ว พ่อจะไปเดินเป็นเพื่อนคุณทุกที่เลย"

"เอาเถอะ เมื่อถึงเวลาฉันต้องการซื้อของเยอะมาก ของก่อนหน้านั้นฉันรู้สึกว่ามันสกปรกไปแล้ว"

"โอเค คุณอยากซื้ออะไรก็ซื้อเลย!"

กู้หงเซินเอ็นดูอย่างสุดๆ

ในเวลาเดียวกันที่เขาตอบกลับกู้หงเซิน สายตาก็กวาดมามองกู้ฉางฉิงที่อยู่ข้างหลัง ด้วยแววตาเหยียดหยาม

ก็ใช่ พูดเกี่ยวกับความสนิทสนมของพวกเขา กู้ฉางฉิงก็จะทำตัวเงียบไม่พูดจา

และเนื่องจากนิสัยที่น่ารักอ่อนโยนนี้ ทำให้ไม่เข้าตากู้หงเซินกับกู้ฉางซินอย่างมาก

ไม่นาน ทั้งสามคนก็เข้าไปในห้องวีไอพี

กู้ฉางซินนั่งลงสั่งอาหารอย่างเป็นธรรมชาติมาก กู้หงเซินก็นั่งลงข้างๆเธอ เตรียมอุปกรณ์ทานอาหารให้เธอ

กู้ฉางฉิงนั่งอยู่ตรงข้ามคนทั้งสองด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เห็นกู้หงเซินเป็นห่วงเป็นใยทุกๆด้านก็ได้แต่มองข้ามไป

รอให้สั่งอาหารเสร็จ กู้ฉางซินก็หันมามองกู้ฉางฉิน

"เดิมทีก็อยากจะนัดคุณออกมาพรุ่งนี้ แต่ในเมื่อบังเอิญเจอกันแล้ว ก็เลยถือโอกาสพบปะกันเลย"

เธอพิงพนักเก้าอี้ สองมือกอดอก พูดด้วยท่าทีหยิ่งยโส

กู้ฉางฉิงขมวดคิ้ว กำลังจะถามว่าพวกเขามีธุระอะไร ก็เห็นกู้ฉางซินมองตนเองหัวจรดเท้า

"จะว่าไปเราก็ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว"

กู้ฉางซินดูเหมือนว่าจะนึกถึงอะไรอยู่

กู้ฉางฉิงได้ฟังคำพูดนี้ก็อดตกตะลึงไม่ได้

เธอมองกู้ฉางซิน ก็อดที่จะคิดขึ้นมาไม่ได้

ใช่สิ พวกเธอไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว

ฉันยังจำตอนที่เราแยกจากกันได้ พวกเธอเพิ่งจะห้าหกขวบเอง

แต่กู้ฉางซินดูเหมือนจะไม่เปลี่ยนไปเลย ยังคงเป็นตัวของตัวเองเช่นนั้น โอหังเย่ หยิ่ง

เธอยังจำตอนเด็กๆได้ กู้ฉางซินชอบแย่งของของตนตลอด ทุกๆครั้งเธอไม่เคยแย่งกู้ฉางซินได้ ท้ายที่สุดก็ได้แต่ร้องไห้

จากนั้นพ่อก็จะออกมา ทุกๆครั้งจะดุด่าเธอว่าไร้ประโยชน์ แต่กู้ฉางซินกลับได้รับคำชื่นชม

ก็เป็นเพราะเช่นนี้ แม่ได้เพียงแต่เข้ามาปลอบโยนเธอ

เธอนึกถึงแม่ ท้ายที่สุดสีหน้าก็อ่อนโยนลงเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองกู้ฉางซิน

"ใช่ไม่ได้เจอกันนานเลย"

กู้ฉางซินมองเธอแล้วเบ้ปาก : "ไม่เจอกันนานขนาดนี้ ดูคุณไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ยังคงทำกิริยาเหมือนเป็นคนดี"