สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 226

ในวันนั้น กู้หงเซินจัดการที่พักใหกู้ฉางซินเรียบร้อยแล้ว ก็หาโอกาสโทรไปหากู้ฉางฉิง

"ฉางซินกลับมาแล้ว คุณอยู่ที่ตระกูลเฟิงก็ระวังหน่อย อย่าปล่อยให้คนพบปัญหา หากมีเหตุการณ์ฉุกเฉิน ก็ฉลาดหน่อย อย่าให้ถูกคนสงสัยได้"

กู้ฉางฉืงได้ยินว่ากู้ฉางซินกลับมาแล้ว ก็ทึ่มทื่อไปหมด ฉับพลันหัวใจก็ตึงแน่นขึ้น

เธอไม่ได้สนใจคำพูดด้านหลังที่กู้หงเซินพูดเลย จนกระทั่งกู้หงเซินวางสายไป เธอจึงได้สติกลับมา

ที่ผู้ชายคนนี้โทรหาเธอ ไม่เพียงแค่บอกว่ากู้ฉางซินกลับมาแล้ว ยังต้องการให้เธอเตรียมเก็บกวาดเรื่องยุ่งๆของกู้ฉางซินทุกเวลา

เธอนึกถึงตรงนี้ ในใจก็เหมือนถูกยัดด้วยปุยฝ้ายจนอึดอัดไม่สบายใจ

กู้ฉางฉิง อย่าคิดไปเลย ไม่ใช่ว่าเคยเห็นความไร้น้ำใจของชายคนนี้มาก่อนแล้วหรอ?

เธอสะบัดๆหัว สลัดความไม่สบายใจในใจทิ้ง แล้วกลับไปทำงานเหมือนเดิม

ด้วยงานยุ่ง เธอก็ค่อยๆลืมความไม่สบายใจที่กู้หงเซินนำมาให้ แล้วดีใจกับผลงานที่ดีของบริษัท

เพราะว่าเป็นหน้าร้านแห่งแรกที่ประสบความสำเร็จ ในช่วงสองวันที่ผ่านมาบริษัทได้เปิดหน้าร้านหลายแห่งติดต่อกัน อีกทั้งยอดขายก็ไม่เลว

พูดได้ว่า นับว่าแบรนด์ใหม่ของพวกเขาประสบความสำเร็จอย่างมากในครั้งนี้

เห็นผลเช่นนี้ นักออกแบบทุกคนก็รู้สึกตื่นเต้น

"ผู้จัดการแผนกกู้ วันดีๆเช่นนี้ คุณไปยื่นขอผู้จัดการใหญ่เอางบบริษัทมาเพื่อใช้จ่าย ให้ทุกคนได้เฉลิมฉลองกันหน่อย"

ซูตี้เห็นว่าทุกคนมีความสุข จึงเสนอต่อกู้ฉางฉิง

กู้ฉางฉิงเห็นทุกคนมองมาด้วยสายตาดีใจ ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ท้ายที่สุดแล้วความสำเร็จนี้ควรค่าแก่การเฉลิมฉลอง

"โอเค ฉันจะไปเลย"

เธอพูดจบ ก็เดินไปที่ห้องทำงานของหลี่ม่าน

และหลี่ม่านก็ทราบวัตถุประสงค์ที่เธอมา ไม่ได้โต้แย้ง ยังชมเชยว่าเธอคิดรอบครอบ

"ควรค่าแก่การเฉลิมฉลองจริงๆ เช่นนี้ คุณก็ไปรับเงินค่าใช้จ่าล่วงหน้ากับฝ่ายการเงินเลย จองห้องโถงใหญ่โรงแรมเซิ่งกง แล้วแจ้งทุกคนในบริษัท"

"โอเค"

กู้ฉางฉิงรับคำสั่งแล้วจะออกไปทำ ผลคือเดินยังไม่ถึงสองก้าว ก็ถูกหลี่ม่านเรียก

"ใช่สิ ผู้จัดการแผนกกู้ คุณถามท่านประธานด้วยว่าต้องการจะเข้าร่วมหรือเปล่า"

กู้ฉางฉิงตกใจเล็กน้อย อยากจะพูดว่าทำไมผู้จัดการใหญ่ไม่ถามด้วยตนเอง ผลคือเห็นสายตาเหย้าแหย่ของหลี่ม่าน ชั่วขณะก็ทำให้เธอมึนตึ๊บ

เธอเกือบจะลืมไป ผู้จัดการใหญ่รู้สถานะของเธอ

"ฉันทราบแล้ว"

เธอทำอะไรไม่ถูกได้แต่กลับออกไปที่แผนกออกแบบ

รอเธอแจ้งข่าวการร่วมรับประทานอาหารตอนค่ำออกไป จึงกลับไปที่ห้องทำงานแล้วติดต่อเฟิงจิ่งเหยา

"มีอะไรหรอ?"

ไม่นาน เสียงเย็นชาของเฟิงจิ่งเหยาก็ดังขึ้นในโทรศัพท์

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะไม่อ่อนโยน ทว่าทำให้ความไม่สบายใจที่เก็บซ่อนไว้ได้คลายออกไป

"นี่ไม่ใช่ว่าความร่วมมือกับRCประสบความสำเร็จเป็นที่หน้าพอใจแล้วหรอ? ผู้จัดการใหญ่จึงได้วางแผนจะเลี้ยงฉลอง แล้วให้ถามว่าคุณจะมาด้วยไหม?"

เธอกระซิบถาม ทว่าไม่เห็นท่าทางความดีใจที่สะท้อนอยู่บนกระจก

"อืม ฉันทราบแล้ว ฉันจะไป"

……

ในคืนวันนั้น ที่โรงแรมเซิ่งกง

"ว้าว เป็นโรงแรมระดับห้าดาวอย่างที่คิดไว้ การตกแต่งนี้ ราคานี้ ถ้าไม่ใช่ว่ายืมชื่อเสียงของบริษัท ฉันเกรงว่าชั่วชีวิตนี้สักครั้งก็จะไม่ได้มา"

"ใช่ ต่อไปพวกเราทำงานได้ดี รางวันแบบนี้ต้องมีให้ไม่น้อยอย่างแน่นอน"

พนักงานไม่น้อยเม้าท์มอยอยู่ด้านหลัง

กู้ฉางฉิงฟังจบก็ยิ้ม ไม่นานก็ให้บริกรหาห้องวีไอพีที่พวกเขาจองไว้

ทุกคนก็เดินตามบริกรไปที่ห้องวีไอพี

เพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน เฟิงจิ่งเหยาก็มา