สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 23

วันต่อมา

ท้องฟ้าสีคราม อากาศกำลังดี

เงาเล็กๆที่ใส่ชุดออกกำลังกายกำลังวิ่งเข้าไปในบ้านพักใหญ่ ตรงเข้าไปที่ห้องอาบน้ำ

แต่ทว่าชั่วขณะหนึ่งผู้หญิงที่พันผ้าเช็ดตัวก็เดินออกมาพอดี

เขาเดินไปด้วย เช็ดผมไปด้วย

“คุณลู่”

คนรับใช้คนหนึ่งรับผ้าขนหนูมาจากมือลู่ซือยวี่

“อาหารเช้าเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณนายกำลังรอคุณอยู่”

“โอเค ฉันรู้แล้ว”ลู่ซือยวี่ยกมือขึ้น คนรับใช้คนนั้นก็ลงไปเลย

ลู่ซือยวี่เหยียบพื้นไม้เดินเข้าห้องอาหาร แสงอาทิตย์จากด้านนอกส่องเข้ามา หักเหไปทางแจกันแก้วใสที่ปักดอกไม้อยู่

“วันนี้ทำไมออกกำลังกายนานจัง?”

คุณนายเฟิงวางนิตยสารแฟชั่นในมือลง คนรับใช้ข้างๆนำอุปกรณ์รับประทานอาหารสำหรับสองคนมาจัดวางไว้บนโต๊ะ

“อากาศดีก็เลยวิ่งเพิ่มไปสองรอบค่ะ”ลู่ซือยวี่พูด“วันนี้สลัดรสชาติดี แถมยังเพิ่มสะระแหน่สดกับน้ำมะนาวอีกด้วยนะคะ”

คุณนายเฟิงเมื่อตอนยังสาวเคยไปเรียนที่ต่างประเทศ อาหารเช้าก็เลยค่อนข้างไปทางตะวันตก

ได้ฟังลู่ซือยวี่ชม ใบหน้าของเขาก็มีรอยยิ้มขึ้นมา“มีแต่หนูนี่แหละที่เข้าใจฉัน จิงเหยากับพ่อเขานี่ไม่ชอบอาหารทางตะวันตกเลย”

“นั่นไม่ใช่ยิ่งดี ไม่มีใครแย่งพวกเราเหรอคะ?”

ลู่ซือยวี่หยอกล้อไปด้วยพูดไปด้วย“คุณน้าหมิง ช่วงนี้ได้ยินมาว่า......กู้ฉางซินอยากจะเข้าร่วมงานของเฟิงซื่อกรุ๊ป พี่จิงเหยาเหมือนว่าจะเห็นด้วยไปแล้วนะคะ”

เขาพูดจบ มีดและส้อมในมือของคุณนายเฟิง ก็วางลงทับกัน เกิดเสียงจากการกระทบกันอยู่พักหนึ่ง

ในมุมของคุณนายเฟิง ลู่ซือยวี่พูดแบบนี้ คงจะรู้สถานการณ์ดีอย่างแน่นอน

“เลอะเทอะ! กู้ฉางซินนี่ก็จริงๆเลย”

หน้าอกของคุณนายเฟิงขึ้นๆลงๆ สีหน้าก็ผิดไปจากปกติ

กู้ฉางซินนั่นเป็นคนแบบไหน เป็นผู้หญิงที่รู้จักแต่ใช้ชีวิตอย่างไม่ทุกข์ร้อนใดๆ สนุกไปวันๆ

เธอให้เขาออกไปเล่นสนุกข้างนอกยังพอได้ แต่เรื่องงานนี่ไม่ไหวจริงๆ

นี่ถ้าเข้าบริษัทแล้ว คงไม่ได้สร้างแต่ความวุ่นวายให้ลูกชายเขาหรอกเหรอ?

อารมณ์โกรธนั้นปรากฏอยู่บนใบหน้าของคุณนายเฟิง ลู่ซือยวี่แกล้งถามอย่างเป็นห่วง“คุณน้าเหมย หนูพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ?”

“ไม่ได้การละ ฉันต้องไปขัดขวางพวกเขา ไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นทำลายเขา”

คุณนายเฟิงยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาพูดไปด้วยหยิบเสื้อผ้าไปด้วย เปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็ออกไปข้างนอกเลย

“คุณน้าเหมย รอหนูด้วยค่ะ”

คุณนายเฟิงวิ่งออกไปด้วยความโมโห ลู่ซือยวี่ก็นั่งไม่ลง รีบเดินตามไป

ทางด้านที่พักใหม่ กู้ฉางชิงกับเฟิงจิงเหยากำลังทานอาหารเช้ากันอยู่

ทั้งสองคนพูดคุยกันยิ้มแย้มแจ่มใส บรรยากาศเข้ากันได้อย่างลงตัว

คุณนายเฟิงเดินเข้ามาด้วยอารมณ์โมโห ทำให้ทั้งสองคนตกใจอย่างมาก

“คุณแม่ มาได้ยังไงครับ?”

เฟิงจิงเหยารีบลุกขึ้น กู้ฉางชิงรีบก็ลากเก้าอี้ให้คุณนายเฟิง

คุณนายเฟิงกลับไม่สนใจกู้ฉางชิง แล้วเดินตรงไปยังลูกชาย“จิงเหยา ลูกตั้งใจจะให้ผู้หญิงคนนี้ไปทำงานที่บริษัทลูกจริงๆเหรอ?”

เขาพูดไปด้วยมองกู้ฉางชิงอย่างเอาเรื่องไปด้วย เด็กดีอย่างเฟิงจิงเหยาทำไมถึงให้เขาไปทำงานที่บริษัท ก็คงจะไม่รู้อย่างแน่นอนว่าผู้หญิงคนนี้ใช้มารยาแบบไหน

กู้ฉางชิงที่ไม่รู้อะไรเลย พอได้ฟัง มิน่าล่ะจู่ๆคุณนายเฟิงก็โผล่เข้ามา

ได้ยินประโยคนี้ เฟิงจิงเหยามองเขาอย่างประหลาดใจ“คุณแม่ คุณแม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไงครับ?”

“ลูกไม่ต้องรู้หรอกว่าแม่รู้ได้ยังไง”

คุณนายเฟิงพูดอย่างโมโห“จิงเหยา แม่จะบอกลูกให้ เรื่องนี้ยังไงก็ไม่ได้ กู้ฉางชิงมีความสามารถอะไร? เขามีสิทธิ์อะไรเข้าไปทำงาน ชื่อเสียงของบริษัทไม่ต้องการแล้วใช่ไหม? ถ้าเขาเข้าไปเกรงว่าจะหาแต่เรื่องเดือดร้อนมาให้ลูก”