สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 24

“อะไรนะ? ไม่น่าจะใช่นะ ไม่กี่วันมานี้ฉันเห็นคุณนายรองแก้งานอยู่แต่ในบ้าน”

“อันนี้ใครจะไปรู้ล่ะ? สมัยนี้อินเทอร์เน็ตเข้าถึงง่ายจะตาย”

“คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจสินะ”

“ฉันก็นึกว่าคุณนายรองเปลี่ยนไปแล้วซะอีก”

ผู้คนต่างพากันวิเคราะห์ตาม เฟิงจิงเหยาหยิบภาพออกแบบที่ซ้อนกันนั้น มาพลิกดูทีละใบ

ดูไปดูมาก็ไม่พบร่องรอยอะไร เขานั้นนับว่าเคยดูงานแปลนออกแบบพวกนี้มาไม่น้อย และไม่เคยเห็นแปลนที่คล้ายกันกับแบบนี้มาก่อน

“ซือหยี เธอดูผิดหรือเปล่า?”

เฟิงจิงเหยายังคงไม่เชื่อ ไม่กี่วันมานี้เขาได้รู้ระดับการออกแบบของกู้ฉางชิง

คุณนายเฟิงมีเสียงเฮอะไปที “ซือหยีเรียนด้านนี้เฉพาะทาง แน่นอนว่าไม่มีทางผิดหรอก คนอย่างเขาน่ะ จิงเหยาลูกยังจะกล้าให้เข้าบริษัทอีกเหรอ?”

ภายในห้องเงียบกริบ ทุกสายตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อนล้วนแต่มองไปทางกู้ฉางชิง

หัวคิ้วกู้ฉางชิงกระตุกแล้วกระตุกอีก ยิ้มเยาะให้ลู่ซือหยี“คุณลู่ทำไมถึงพูดแบบนี้? คุณดูแค่ผ่านตาก็บอกว่าฉันก๊อปปี้”

เขารู้อยู่แล้วลู่ซือหยีจะพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ไปได้อย่างไร?

ก็แค่คาดไม่ถึงว่าเขาจะรอตนเองอยู่ที่นี่

“กู้ฉางซิน ฉันไม่ได้มีเจตนาจะใส่ร้ายหรอกนะ ก็แค่มันเหมือนมากจริงๆ ไม่เชื่อเธอก็ดูสิ”

ลู่ซือหยีพูดไปด้วย ใช้โทรศัพท์เข้าสู่ระบบบนเว็บต่างประเทศไปด้วย

เว็บนี้มีชื่อเสียงมากในวงการการออกแบบเสื้อผ้า เป็นเว็บที่มีอำนาจอย่างมากในมิลาน นักออกแบบทุกคนบนโลกล้วนมารวมตัวกันที่นี่

สามารถโชว์ศักยภาพที่นี่ได้นั้นก็มีแค่คนที่โดดเด่นขึ้นมาจากเหล่านักออกแบบ

ครั้งนี้สามารถจับจุดอ่อนของกู้ฉางชิงได้ ลู่ซือหยีสะใจจนอยากจะระเบิดออกมา

ลู่ซือหยีพูดอย่างมีหลักฐาน เฟิงจิงเหยาและคุณนายเฟิงก็เข้ามาใกล้ๆ

คนรับใช้พวกนั้นมองไปทางกู้ฉางชิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง ช่วงที่ผ่านมานี้คุณนายรองประพฤติตนได้ดีมาก

คนไม่น้อยนึกว่าเขากลับตัวกลับใจได้แล้ว

ใครจะไปคาดคิด หมาก็ยังคงเป็นหมาอยู่วันยังค่ำ

ใบหน้าคุณนายเฟิงเต็มไปด้วยความโมโห บนหน้ายังมีความโชคดีที่สามารถเปิดโปงความจริงของผู้หญิงคนนี้ได้

นิ้วมือของลู่ซือหยีเลื่อนไปบนหน้าจอไม่หยุด ในที่สุดก็หาเจอ โพสต์เมื่อเดือนสองเดือนก่อนหน้านี้ หันไปยิ้มให้กู้ฉางชิงอย่างโอหัง

“หาเจอแล้ว！”

เขายื่นมือไปแตะบนเว็บเพื่อเข้าสู่ลิ้งค์ ไม่นานตัวอักษรใหญ่ยักษ์ ดูเหมือนจะเป็นชื่อบริษัทก็ขึ้นมา

“โอ้มายก็อด นี่มันยุคสมัยของพรสวรรค์ด้านการออกแบบ！”

ด้านล่างนอกจากภาพออกแบบภาพนั้นแล้ว ยังมีคำวิจารณ์ไม่น้อยจากบรรดานักวิจารณ์ ยิ่งกว่านั้นยังมีบุคลากรจากบริษัทที่มีชื่อเสียงเข้าร่วมการสัมมนาอีกด้วย

“โอ้วๆๆ ความคิดนี่เจ๋งสุดยอด”

“perfect, Princess

dreams！”

“ฉันต้องหาเขาให้เจอ！”

“นี่มัน นี่มันมีพรสวรรค์จริงๆ”

บนเว็บผู้คนส่วนมากจะใช้ภาษาอังกฤษ และมีคนไม่น้อยใช้ช่องทางอื่น วางแผนที่จะตามหาเจ้าของภาพออกแบบภาพนี้

“พี่จิงเหยา ไม่เชื่อก็ดูนี่สิ สไตล์การออกแบบของกู้ฉางซินเหมือนกันกับคนนี้ใช่หรือเปล่า”

ลู่ซือหยีพูดจาเสียดสีกู้ฉางชิง แล้วนำโทรศัพท์ส่งให้เฟิงจิงเหยา

ถ้าเธอชอบ แล้วบันทึกไว้จริงๆล่ะก็ ทำไมถึงเปิดหานานขนาดนั้นล่ะ กู้ฉางชิงได้แต่คิดในใจ ไม่อยากจะเถียงกับเขา

ก็แค่ไม่ง่ายเลยกว่าเขากับเฟิงจิงเหยาจะมีความสัมพันธ์ที่อบอุ่นเช่นนี้ได้ คงได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน

เวลานี้ความกดอากาศทั้งร่างกายของเฟิงจิงเหยา เห็นได้ชัดว่าต่ำลงมาก

ลู่ซือหยีมองกู้ฉางชิงแล้วดีใจอย่างเกินกว่าเหตุ พลางคิดในใจ ดูหน่อยซิว่าครั้งนี้เธอจะเถียงยังไง

หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ เกรงว่าปั้นคำโกหกออกมาก็ยากนักที่จะเถียงข้างๆคูๆได้

ถ้าเอาหลักฐานออกมา พี่จิงเหยาก็คงไม่เชื่ออย่างแน่นอน

เรื่องยาวต่อเนื่องนี้ทำให้กู้ฉางชิงรู้สึกเหมือนว่าเป็นรถไฟเหาะ เขามองคนพวกนั้นอย่างกับดูละคร

“ไม่คิดว่าคุณนายรองจะก๊อปปี้ผลงานจริงๆนะ”

“ใช่น่ะสิ แถมยังคิดว่าเขาสุดยอดมากอีกด้วย”

“สงสารก็แต่คุณชาย โดนเขาหลอกเข้าเต็มเปา”

เฟิงจิงเหยาฟังอะไรก็ไม่เข้าหูอีกแล้ว ไม่กี่วันมานี้การเปลี่ยนแปลงระหว่างเขากับกู้ฉางชิง ทำให้เขายากที่จะเชื่อว่านี่เป็นผู้หญิงคนเดียวกับที่คุยเรื่องอุดมการณ์เดียวกันกับเขา

ถ้ากู้ฉางซินก๊อปปี้ผลงานจริงๆ งั้น งั้นก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็คือการแสดงงั้นสิ

เขาต้องนิยามให้ผู้หญิงคนนี้ใหม่ คงต้องลืมก่อนหน้านี้ให้หมดสิ้น

พูดไม่ออก ตอนนี้มีแต่อารมณ์ท้อใจกับผิดหวัง ถึงขั้นรู้สึกว่าตนเองนั้นน่าขำสิ้นดี คาดไม่ถึงว่าจะโดนผู้หญิงมาปั่นหัวเล่น

เขานั้นไม่ง่ายเลยที่จะสร้างความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนนั้น แต่จู่ๆทั้งหมดนี้ก็พังทลายลงมา

และทุกคนในที่นี้ก็คงเหมือนดูเรื่องตลก

เฟิงจิงเหยาแกว่งต้นฉบับในมือ จู่ๆก็โยนลงบนโต๊ะอย่างโมโห“กู้ฉางซิน ใช้ได้นะเธอนี่”