สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 231

เฟิงจิ่งเหยาขมวดคิ้วแน่นมองคนตรงหน้า แววตาแปลกใจเล็กน้อย

"ทำไมคุณก็มาด้วยล่ะ?"

กู้ฉางซินก็ตกใจอย่างมาก

เหตุผลหลักที่ทำให้เธอกลับมาที่จีนในครั้งนี้เพื่อตามหาใครคนหนึ่ง แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกับเฟิงจิ่งเหยา

หนังศีรษะชาไปชั่วขณะ โดยเฉพาะเมื่อถูกชายคนนี้จ้องมอง

แต่ไม่นานเธอก็สงบลง เลิกคิ้วพูด : "ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ?"

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังน้ำเสียงน่ารักๆนี้ แต่นึกไปถึงคำด่าทอเมื่อกี้นี้ที่ได้ยิน จิตใต้สำนึกก็รู้สึกว่าไม่ถูกต้อง

"วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?"

เขาถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

กู้ฉางซินรู้ว่าน้ำเสียงคำพูดของตนเองต้องถูกเขาสงสัยอย่างแน่นอน กำลังคิดเรียนรู้คำอธิบายของกู้ฉางฉิง

แต่ยังพูดไม่ทันจบ เสียงผู้ชายข้างหลังก็ดังขึ้นอีก

"คุณกู้ เมื่อกี้หาคุณจนรอบเลย ยังคิดว่าคุณกลับไปแล้ว"

เมื่อเห็นมู่จิ่นเดินออกมาจากในฝูงชน เดินตรงมาข้างๆกู้ฉางซิน

"เฮ้ ทำไมคุณถึงเปลี่ยนชุดล่ะ?"

เขามองกู้ฉางซินอย่างประหลาดใจ

ทว่ากู้ฉางซินได้ฟังก็ตกใจ

เพราะคำพูดเหล่านี้ทำให้เธอรู้ว่ากู้ฉางฉิงอาจอยู่ในงานเลี้ยงนี้ด้วย

เธอมองมู่จิ่น แล้วก็มองเฟิงจิ่งเหยา

พอดีไปชนกับแววตาที่มืดครึ้มของเฟิงจิ่งเหยา ก็แอบกรีดร้องในใจ

เธอระงับความตึงเครียดในใจ แกล้งทำเป็นสงบนิ่งพูดว่า : "เมื่อกี้ไม่ได้ระวังเลยทำสกปรกไป เลยเปลี่ยนชุด"

มู่จิ่นได้ฟัง ก็ไม่ได้คิดมาก แต่ทว่าเฟิงจิ่งเหยามองกู้ฉางซินอย่างประหลาดใจ

และฉากนี้ก็ถูกเห็นโดยกู้ฉางฉิงที่ซ่อนตัวอยู่ในที่มืด

ในฉับพลัน เธอก็ตึงเครียดขึ้นมา

เธอกลัวมากว่ากู้ฉางซินจะเผยความลับออกมา

ถึงอย่างไรความเย่อหยิ่งเช่นนั้นในธาตุแท้ของกู้ฉางซิน เธอไม่สามารถเรียนรู้ได้ แล้วก็ไม่มีทางด้วย

แต่อุปนิสัยเธอที่โอนอ่อนผ่อนตาม มันเป็นสิ่งที่กู้ฉางซินไม่มี

พูดได้ว่า ขอเพียงแต่เป็นคนที่เคยเจอพวกเธอ ก็สามารถแยกอุปนิสัยของพวกเธอทั้งสองคนออกได้

และบนความเป็นจริง เฟิงจิ่งเหยาก็สงสัยจริงๆ

เขามองไปที่กู้ฉางซินตรงหน้า ความประหลาดใจก่อนหน้านี้ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ก็เหมือนกับที่เพิ่งจะพูดไป ทุกวันเขาอยู่ด้วยกันกับกู้ฉางฉิงทั้งเช้าและเย็น จะให้ไม่เข้าใจนิสัยของกู้ฉางฉิงได้อย่างไร

แต่นิสัยของคนตรงหน้านี้แตกต่างจากที่เขาเข้าใจอย่างเห็นได้ชัด

เขานึกถึงสิ่งเหล่านี้ อดไม่ได้ที่จะพินิจพิเคราะห็กู้ฉางซินอย่างละเอียด

สายตาที่ลึกลับนั้นตกอยู่ที่กู้ฉางซิน ฉับพลันก็ทำให้กู้ฉางซินไม่สบายใจ

เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้ฉลาดหลักแหลม กังวลว่าเขาจะมองออก ไม่คำนึกถึงใบหน้าที่เย็นชาของเฟิงจิ่งเหยาดึงมู่จิ่นแล้วพูดว่า : "คุณบอกไม่ใช่หรอว่าตามหาฉันเพราะมีธุระ? เราไปคุยกันทางด้านนั้นเถอะ"

พูดจบ เธอก็ชำเลืองมองเฟิงจิ่งเหยา ไม่กล้ามองเขาตรงๆ : "งั้นไม่มีอะไรแล้ว ฉันยังมีธุระ คุณคุยงานต่อเถอะ"

เธอพูดจบ ก็ไม่ว่าเฟิงจิ่งเหยาจะเห็นด้วยไหม ก็ดึงมู่จิ่นออกไปเลย

ในเวลาเดียวกัน เธอก็แค้นเคืองกู้ฉางฉิงในใจ

ผู้หญิงคนนี้มางานเลี้ยงแล้วก็ไม่รู้จักบอกเธอ เกือบทำให้เธอถูกเปิดโปงแล้ว!

เฟิงจิ่งเหยาเห็นทั้งสองคนเดินออกไปไกลแล้ว ก็ขมวดคิ้วแน่น ความรู้สึกแปลกๆในใจก็กลับมาอีกครั้ง

เขากำลังคิดหาคำตอบอยู่ มู่เฉาเกอก็เดินเข้ามา

เธอกวาดสายตามองไปที่ภาพบุคคลไกลๆนั่น แสร้งถามอย่างไม่รู้ว่า : "จิ่งเหยา เป็นอะไรไป ดูสีหน้าคุณไม่ค่อยดีเลย"