สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 260

เฟิงจิ่งเหยาฟังคำนี้จบ จิตใจก็หม่นหมองลง

เธอกวาดสายตาไปมองหลี่ม่าน ถามด้วยเสียงเย็นชาว่า

"ทำไม่มีใครรายงานสถานการณ์นี้กับฉันเลย?"

หลี่ม่านตกใจเล็กน้อย รีบตอบกลับว่า : "เมื่อวานนี้จี้อี้รายงานเรื่องนี้ไปแล้ว พูดว่าฟู่ซื่อกรุ๊ปทางด้านนั้นบอกว่า ต้องการรับผิดชอบในการผลิตครึ่งหนึ่ง จัดจ้างพวกเขา จึงจะยอมจัดหาวัตถุดิบให้ ฉันหารือกับผู้บริหารระดับสูงเมื่อเช้านี้ คิดว่าวิธีนี้เป็นไปได้ เพียงแค่ต้องการรายงานให้คุณทราบ"

เฟิงจิ่งเหยาจ้องมองเธอ แต่ไม่ได้แสดงออกมาในทันที

หลี่ม่านเห็นเช่นนี้ ก็ไม่สามารถเข้าใจความคิดของเขา ได้แต่อธิบายต่อว่า

"ฉันคิดว่า ฟู่ซื่อกรุ๊ปเป็นหนึ่งในที่ยอมรับด้านเสื้อผ้าอันดับต้นๆในประเทศ โรงงานภายใต้การบริหารของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นการผลิตหรือคุณภาพสามารถรับประกันได้ อีกทั้งมีพวกเขามาเข้าร่วม พวกเราก็สามารถอยู่ในเวลาที่กำหนด จัดทำตามปริมาณที่ลูกค้าร้องขอ เช่นนี้พวกเราก็ไม่ต้องชดใช้ค่าเสียหายที่ผิดสัญญาด้วย"

เฟิงจิ่งเหยาฟังคำพูดนี้จบ ก็ยืนยันได้ว่ากู้ฉางฉิงกำลังคุยธุรกิจอย่างเป็นทางการกับเขาเมื่อคืนนี้ ไม่ได้อยากแสวงหากำไรให้ตระกูลกู้

อีกทั้งการพิจารณาทุกครั้งของเธอก็เพื่อคิดผลประโยชน์ให้บริษัท แต่ทว่าเขาพูดคำพูดที่เกินไปเช่นนั้น……

ชั่วขณะในใจของเขาก็ยุ่งเยิงจนยากที่จะบรรยาย

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เรื่องนี้ก็ดำเนินการตามที่กู้ฉางซินเสนอไป"

เขาดึงเนคไทออก แล้วพูดอย่างหงุดหงิด

หลี่ม่านฟังแล้ว ก็ประหลาดใจเล็กน้อย

เรื่องนี้ไม่ใช่เป็นความรับผิดชอบของจี้อี้หรอ?

แต่ยังไม่ทันให้เธอได้พูดออกมา เฟิงจิ่งเหยาก็พูดต่อว่า : "เนื่องจากต้องการร่วมมือกัน ก็ต้องพูดกับฟู่ซื่อกรุ๊ปให้เข้าใจ ว่าพวกเขาต้องทำให้เสร็จภายในเวลาที่ลูกค้ากำหนด"

หลี่ม่านแค่พยักหน้า

จากนั้นเฟิงจิ่งเหยาก็พูดอีกสองสามประโยค แล้วก็พาชวี่ยี่ออกไป

ในเวลาเดียวกันที่เขาออกมาจากลิฟท์ จี้อี้ก็เข้าประตูใหญ่ของบริษัทมา

เธอมองเฟิงจิ่งเหยาที่เดินมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ในแววตาก็ประกายความแปลกใจ

"จิ่งเหยา คุณมาบริษัทหรอ?"

เธอริเริ่มที่จะเข้าไปทักทาย รอยยิ้มบนใบหน้ายังไม่ทันสุดก็ต้องแข็งทื่อค้างไว้

เห็นว่าเฟิงจิ่งเหยามาได้มองเธอ เดินผ่านเธอไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ในทันที เธอก็หันไปมองเฟิงจิ่งเหยาที่เดินไกลออกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ทว่าไม่รู้ว่าในตอนนี้ทั้งหมดในหัวของเฟิงจิ่งเหยาคือกู้ฉางฉิงที่ออกไปด้วยความเสียใจเมื่อคืนนี้

……

ในเวลาเดียวกัน ในบ้านเช่า

กู้ฉางฉิงก็อยู่ที่นี่คนเดียวตลอดทั้งคืน ยังคงไม่คิดจะจากไป

เธอทำความสะอาดในที่ที่เมื่อวานไม่ได้ทำความสะอาดอีกครั้ง หลังจากสั่งอาหารเดลิเวอรี่แล้ว ก็นั่งพักผ่อนที่โซฟา

เธอหยิบโทรศัพท์และเริ่มเยี่ยมชมฟอร์รัมการออกแบบของต่างประเทศ

เธอเพิ่งเข้าสู่ระบบบัญชี โทรศัพท์ก็เริ่มสั่นไม่หยุด

เห็นที่หน้าเว็บเพจด้านนั้นแจ้งเตือนเธอว่ามีคนจำนวนไม่น้อยให้ความชื่นชมเธอ

เธอดูผ่านๆเล็กน้อย แล้วคลิ๊กที่โฮมเพจ

ก็เห็นว่าจำนวนแฟนคลับในหน้าโฮมเพจของเธอมีมากถึงหลายล้านคน

"โอ้พระเจ้า มากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"

เธอเห็นตัวเลขนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ ในเวลาเดียวกันมือก็อดไม่ได้ที่จะเลื่อนลงมา พบว่าข้อความและคอมเม้นต์ก็มีไม่น้อย

"long การออกแบบของคุณ เมื่อไหร่จะวางจำหน่าย?"

"ฉันชอบการออกแบบของคุณ มันดูมีพลังเหลือเกิน!"

"long ทำไมช่วงนี้คุณไม่โพสต์งานออกแบบเลย?"

"โอ้ มายก็อด long คุณอย่าหยุดการอัพเดตสิ พวกเราต้องการการออกแบบใหม่ล่าสุด"

"เหมือนกับด้านบน ต้องการการออกแบบใหม่ล่าสุด ให้ฉันหาแรงบันดาลใจหน่อย"

กู้ฉางฉิงอ่านข้อความเหล่านี้ เดิมทีอารมณ์ที่อึดอัดใจ ก็ค่อยๆหายไป

ริมฝีปากแดงๆที่เธอเม้มอยู่ตลอดก็ค่อยๆฉีกยิ้มขึ้นมา

โดยเฉพาะเมื่อเห็นนักออกแบบรุ่นใหม่ทำท่าแอ๊บแบ๊วร้องขอภาพออกแบบใหม่ล่าสุด เธอก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ในเวลาเดียวกันก็หวนคิดถึงการออกแบบในช่วงเร็วๆนี้

จู่ๆ เธอก็เหมือนคิดอะไรออก กลับไปที่หน้าโฮมเพจ นำภาพการออกแบบในอัลบั้มภาพจากโทรศัพท์มาแก้ไขใหม่เล็กน้อย แล้วส่งไปที่หน้าโฮมเพจของฟอร์รัม