สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 268

ู้ฉางฉิงได้ยินว่าคนเหล่านั้นยังคงตามมา ยากที่จะวางใจ เอ่ยถึงอีกครั้ง

เพียงแต่เธอไม่ได้แสดงมันออกมา เกรงว่าเฟิงจิ่งเหยาจะกดดันมากขึ้น

หนึ่งวันต่อมา ทั้งสองคนพักอยู่ในห้อง

เฟิงจิ่งเหยานั่งที่ห้องรับแขกอยู่กับคอมพิวเตอร์

กู้ฉางฉิงนั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา ว่างไม่มีอะไรทำ สายตาคู่นั้นจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง

ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเงียบเกินไปหรือเปล่า เฟิงจิ่งเหยาจึงไม่ค่อยชินเล็กน้อย

เขากวาดสายตาไปมองกู้ฉางฉิงที่เหม่อลอยอยู่ เห็นเธอมีสีหน้าซีดเผือด แววประกายความทุกข์

เขาดูเหมือนว่าจะคิดอะไรออก ก้มหน้าลงแล้วเริ่มใช้งานคอมพิวเตอร์

ไม่นาน ห้องของสองคนก็เคาะดังขึ้น

กู้ฉางฉิงตกใจ เข้าใจผิดคิดว่าเป็นคนกลุ่มนั้นตามมา ฉับพลันก็ตึงเครียด มองไปทางเฟิงจิ่งเหยาอย่างประหม่า

เฟิงจิ่งเหยาสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ ก็ส่งสายตาปลอบโยนไปให้

"ใคร?"

เขาเดินไปที่หน้าประตูแล้วถาม

"คุณผู้ชาย เป็นของที่คุณสั่งซื้อทางออนไลน์"

นอกประตูเต็มไปด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงต่างชาติ

เฟิงจิ่งเหยาได้ยิน ตาก็เป็นประกาย เปิดประตูออก เซ็นต์ชื่อรับสิ่งของจากคนส่งของ

เวลานี้กู้ฉางฉิงก็เข้าใจชัดเจน ว่าตนเข้าใจผิดไปเอง

เธอก็เงิบเล็กน้อย แล้วก็แปลกประหลาดใจนิดหน่อย

"คุณซื้ออะไรหรอ?"

รอให้เฟิงจิ่งเหยาส่งคนส่งของไปแล้วปิดประตู เธออดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไป

เฟิงจิ่งเหยาได้ยิน มองเธออย่างมีเลศนัย

"อีกสักครู่คุณก็รู้แล้ว"

พูดจบ เขาก็นำของสิงนั้นกลับไปที่ห้อง กู้ฉางฉิงเห็นก็ยิ่งสงสัย

ผู้ชายคนนี้ทำอะไร ทำไมดูลึกลับขนาดนี้

ถึงแม้ว่าเธอจะประหลาด เพียงแต่ไม่ได้ถามต่อ นั่งอยู่ที่ห้องรับแขกเหมือนเดิม รอเฟิงจิ่งเหยาออกมา

รออยู่นี่ ก็สิบนาทีไปแล้ว

ก็เห็นประตูห้องที่ปิดสนิทเปิดออกอีกครั้ง แต่คนที่ออกมาจากด้านในไม่ใช่เฟิงจิ่งเหยา

แต่เป็นหนุ่มหล่อลูกครึ่งคนหนึ่ง

ชายคนนั้นดั้งโด่ง ผมบลอนด์สว่างเป็นพิเศษในแสงแดด แววตาลึกซึ้งอย่างมาก

แต่ถึงเป็นเช่นนี้ กู้ฉางฉิงยังคงจำตัวตนของชายหนุ่มลูกครึ่งที่หล่อเหลาตรงหน้านี้ได้

"จิ่งเหยา คุณเปลี่ยนไปเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"

เธอถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้ตอบกลับทันที แต่เดินไปข้างหน้าดึงกู้ฉางฉิงเข้าไปในห้อง : "ต้องการใช้สิ่งเหล่านี้ไหม?"

เขาเอ่ยถามแล้วชี้ไปที่วิกผมและของแต่งตัวอื่นๆบนโต๊ะ

ถึงแม้ว่ากู้ฉางฉิงจะไม่เข้าใจ แต่ยังคงพยักหน้า

"ต้องการใช้"

"ต้องการใช้ งั้นคุณก็เปลี่ยนไปก่อน ฉันจะไปรอคุณอยู่ด้านนอก"

เฟิงจิ่งเหยาพูดจบก็ออกจากห้องไป

กู้ฉางฉิงเห็นผระตูหิ้งที่ปิดแน่น ความไม่เข้าใจในแววตาก็ยิ่งเพิ่มขึ้น

เฟิงจิ่งเหยาแปลงโฉมเช่นนี้เพื่อป้องกันไม่ให้คนเหล่านั้นตามหาเจอหรอ?

เธออดไม่ได้ที่จะคาดเดาอยู่ในใจ มือก็เคลื่อนไหวไม่หยุด เริ่มแปลงโฉมให้ตนเอง

ไม่นาน เธอก็แปลงโฉมเสร็จ

ผมสีดำสนิทเวลานี้กลายเป็นผมม้วนลอนใหญ่สีน้ำตาล แล้วเธอก็แต่งหน้าเข้าไปอีก ทำให้ปกปิดโฉมหน้าเดิมของเธอไปเลย

เธอมองตัวเองในกระจกใหม่อีกครั้ง ยืนยันให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหา จึงออกจากห้องไป

"ฉันแต่งเสร็จแล้ว"