สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 269

กู้ฉางฉิงมาได้อะไรก็ปล่อยวางความเข้าผิดเมื่อกี้นี้ แล้วเดินตามพวกเฟิงจิ่งเหยากลับมาที่ห้อง

เวลานี้มั่วหลีรายงานเกือบจะเสร็จแล้ว

"คุณผู้ชาย ทางด้านมั่วจุยนั้นได้จัดการเส้นทางที่จะกลับไปให้พวกเราแล้ว แค่เขารอให้คนทางด้านนั้นนำทาง ก็ได้แล้ว"

เฟิงจิ่งเหยาขมวดคิ้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่มั่วหลียังมองออกว่าเขากังวลใจอะไร จึงพูดรับประกันว่า : "คุณผู้ชายวางใจเถอะ ครั้งนี้จะไม่มีปัญหาอะไรอีก"

เฟิงจิ่งเหยาได้ยิน ก็เลิกคิ้วเล็กน้อยมองไปที่เธอ

มั่วหลีเห็นเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูดว่า : "มั่วจุยไม่ไว้ใจ เลยให้ฉันคุ้มกันคุณกลับประเทศ และหลังจากกลับประเทศแล้ว ก็จะอยู่เคียงข้างคุณชั่วคราว รอให้ผ่านไปสักพัก แล้วค่อยกลับ"

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธ

ถึงอย่างไรความสามารถของมั่วหลีเขานั้นทราบดี มีเธออยู่ข้างๆ จะบรรเทาปัญาไปได้มากจริงๆ

"ฉางซิน คุณไปเตรียมตัวสักหน่อยเถอะ เราจะเตรียมการกลับประเทศกัน"

เขาหันไปพูดอย่างอบอุ่นกับกู้ฉางฉิง

มั่วหลีที่อยู่ข้างๆเห็น ริมฝีปากสวยๆก็อดไม่ได้ที่จะเม้มแน่นขึ้นมา

เพียงแต่ไม่มีใครสังเกตเห็น

ในเย็นวันนั้น ทั้งสองถูกคุ้มกันโดยมั่วหลี ท้ายที่สุดก็เดินทางกลับประเทศ

แน่นอนเพื่อความปลอดภัย พวกเขาไม่ได้นั่งการบินพลเรือน แต่นั่งเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลเฟิง

ดที่ยวบินบินนานหลายชั่วโมง ในที่สุดคณะเดินทางก็กลับถึงประเทศ

เวลานี้ในประเทศยังกลางวันอยู่

หลังจากคณะเดินทางขึ้นรถ จึงผ่อนคลายลงได้อย่างสิ้นเชิง

ใบหน้าของกู้ฉางฉิงก็ถูกความเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลียเข้ามาปกคลุม

เฟิงจิ่งเหยาเห็น ก็กอดตนเองในอ้อมแขนอย่างทุกข์ใจ

"คุณทำอะไร?"

กู้ฉางฉิงสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของเขา นึกถึงว่าด้านหน้ารถยังมีมั่วหลีเป็นคนขับ ก็ขัดขืนเขินอายขึ้นมา

"ในเมื่อเหนื่อยล้า ก็อย่าโวยวาย พิงฉันเพื่อพักผ่อนสักครู่ กลับไปก็อาจจะไม่มีเวลาให้คุณได้พักผ่อนนะ"

เฟิงจิ่งเหยาลูบๆผมของเธอ พูดเบาๆ

กู้ฉางฉิงได้ฟังคำพูดนี้ นึกถึงพวกเขาเมื่อหลายวันมานี้ คุณนายเฟิงก็ต้องเข้ามาก้าวก่ายอย่างแน่นอน ถึงเวลาก็จะไม่มีเวลาให้เธอได้พักผ่อนจริงๆ

เธอพยักๆหน้า พิงเฟิงจิ่งเหยาเพื่อพักผ่อน ไม่นานก็หลับไป

มั่วหลีนั่งคู่กับคนขับ ดูภาพเบื้องหลังผ่านกระจก ร่องรอยของความหึงหวงฉายผ่านดวงตา

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ก็ถึงตระกูลเฟิง

เฟิงจิ่งเหยาเรียกเธอให้ตื่น พาเธอลงจากรถ

พ่อบ้านรออยู่ที่สวนแล้ว

"คุณผู้ชาย คุณนายรอง"

เขาเรียกอย่างเคารพนบนอบ

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า

"คุณไปจัดห้อง ให้มั่วหลีพักด้วย"

พ่อบ้านพยักหน้า แล้วไปจัดการทันที

"มั่วหลี คุณตามพ่อบ้านไปเถอะ"

เฟิงจิ่งเหยาหันมา สั่งมั่วหลี

มั่วหลีมองเขา มุมสายตาก็กวาดไปมองมือของเขาที่จับกู้ฉางฉิงอยู่ ในสายตาก็มีความคัดค้าน

แต่ยังไม่รอให้เธอโต้แย้ง เฟิงจิ่งเหยาก็พากู้ฉางฉิงขึ้นชั้นบนไป

เดิมทีทั้งสองคนคิดว่าจะอาบน้ำ แล้วพักผ่อนสักพัก

ใครจะรู้ว่าเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ มั่วหลีก็เคาะประตูอยู่ด้านนอก

"คุณผู้ชาย คุณนานมาแล้ว ให้คุณลงไปหา"

กู้ฉางฉิงได้ยินเธอบอก ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาโดยจิตใต้สำนึก

รู้สึกประหลาดใจ เรื่องประเภทนี้ น่าจะเป็นพ่อบ้านที่มาบอก ไม่ใช่มั่วหลี

เพียงแต่เธอคิดว่ามั่วหลีเป็นลูกน้องของเฟิงจิ่งเหยา ความประหลาดใจนี้ก็ถูกเธอปล่อยวางไป