สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 282

กู้ฉางฉิงได้ยินน้ำเสียงฟู่หยุนชวนที่ไม่ได้ตำหนิหรือโทษเธอ รู้สึกซาบซึ้งอยู่ในใจไม่น้อย

และในเวลานี้ เสียงเจือความโมโหของผู้จัดการวังก็ดังมาจากด้านหลังทั้งสองคน

"พวกทั้งสองคนไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น ยัยผู้หญิงทุเรศ กล้าดียังไงมาทำร้ายฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจ เธอติดคุกหัวโตแน่!"

เขาโก้งโค้งอยู่บนโต๊ะทำงาน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโทสะ

"ไม่งั้นเธอก็ต้องตายซะนังชั่ว ไม่อย่างงั้นอย่าเรียกฉันว่าผู้จัดการวัง"

เขาด่าออกไปด้วยความโทสะ ทั้งยังพูดถึงเรื่องการทำสัญญาของทั้งสามบริษัท

"ประธานฟู่ อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้าคุณ ถ้าคุณต้องการที่จะให้สัญญาครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี ก็ไม่ต้องยื่นมือเขามายุ่งเรื่องนี้"

เพื่อที่จะหยุดฟู่หยุนชวนไม่ให้มาช่วยกู้ฉางฉิง หยิบสัญญายกมาขู่

ฟู่หยุนชวนมีสีหน้าอึมครึม

สีหน้ากู้ฉางฉิงไม่ค่อยดีนัก

เธอรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายที่จะจัดการ กลัวว่าจะกระทบต่อสัญญาของฝั่งฟู่ซื่อกรุ๊ป

ถ้าเป็นอย่างงั้น จะยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่

ถึงอย่างไรฟู่หยุนชวนก็แนะนำการทำสัญญาให้เธออย่างเจตนาดี ถึงแม้ว่าจะไม่เพราะเหตุผลของเธอ แต่เรื่องนี้ก็มาจากเธอ ทำให้เธอรู้สึกเป็นหนี้เขาซะแล้ว

และถ้าเรื่องนี้ต้องวุ่นวายถึงกับต้องขึ้นโรงขึ้นศาล ตอนนั้นก็น่าจะยุ่งยากมาก

ยังไม่ต้องพูดถึงตระกูลเฟิง ถ้าถึงเวลานั้นทางบริษัทเกรงว่าจะต้องถูกซุบซิบนินทาไม่น้อย

ในขณะที่ฟู่หยุนชวนกำลังจะพูดอะไรออกไป กู้ฉางฉิงก็ชิงพูดออกมาก่อน

"ได้ ในเมื่อประธานฟู่บอกว่าสัญญาครั้งนี้เป็นโมฆะ ถ้างั้นตอนนี้ฉันไม่ต้องกังวลอะไรแล้วล่ะ ฉันจะได้คิดบัญชีคุณสักที"

ผู้จัดการวังไม่คิดว่ากู้ฉางฉิงจะกล้าทำอะไรเขา หัวเราะเยาะ "คิดบัญชีฉัน คิดบัญชีอะไรล่ะ?"

กู้ฉางฉิงยกยิ้มเย็น ความรู้สึกนี้เหมือนกำลังถูกกลั่นแกล้ง

ฟู่หยุนชวนไม่รู้ว่าจะขำหรือด่าเจ้าประธานวังจอมโง่นี้ดี

"ผู้จัดการวัง เห็นแก่เพื่อนร่วมธุรกิจที่ผ่านมาของเรา ฉันจะเตือนคุณด้วยความหวังดี เรื่องครั้งนี้คุณทำไม่ถูก ถ้าคุณหยุดตั้งแต่ตอนนี้ เรื่องมันยังพอแก้ไขได้ แต่ถ้าคุณอยากจะเปิดศึก อย่าโทษว่าฉันไม่เตือนคุณนะ"

เขาข่มขู่ด้วยน้ำเสียงเย็น นั่นทำให้ผู้จัดการวังลังเลใจ

มีสีหน้าลังเลได้ไม่นานพอมองสีหน้าเย็นชาของกู้ฉางฉิงก็รีบขจัดทิ้งไป

ถ้าผู้หญิงคนนี้มีคนหนุนหลังอยู่ ก็ไม่น่าจะออกมาสังสรรค์กับพวกเขาได้

ผู้หญิงแบบนี้ เธอต้องได้รับการสั่งสอน จนกว่าเธอยอมคุกเข่าขอร้องเขา

"ขอบคุณความหวังดีของประธานฟู่ แต่เรื่องนี้มันรวมถึงความปลอดภัยของตัวฉันด้วย ยังไงฉันก็ต้องจัดการขั้นเด็ดขาด"

เขาวางแผนชั่วในใจ ไม่ได้แสดงออกไปทางสีหน้า พูดตอบฟู่หยุนชวน "หรือว่าประธานฟู่อยากเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาว? ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนประธานฟู่ ถ้าคุณยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้ ตั้งแต่วันนี้บริษัทเราสองคนจะยุติสัญญาที่ทำร่วมกันทั้งหมดทันที"

ฟู่หยุนชวนมองฉายตายโสโอหังของเขา สีหน้าเปลี่ยนไปเคร่งขรึม

เขากวาดสายตาไปมองกู้ฉางฉิงที่หยิบโทรศัพท์ออกมา ยกยิ้มมุมปากน้อยๆ "ผู้จัดการวังคิดเยอะเกินไปแล้ว เรื่องเจ้าชายขี่ม้าขาวไม่ต้องถึงมือฉันหรอก หวังเพียงแต่ว่าประธานวังจะไม่เสียใจภายหลังก็พอ"

ผู้จัดการวังได้ยินแบบนั้น ไม่รู้ทำไมจู่ๆถึงได้รู้สึกกระวนกระวายมาซะอย่างงั้น อดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปยังกู้ฉางฉิง

เมื่อเห็นกู้ฉางฉิงหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาใครก็ไม่รู้

จริงๆแล้วคนที่กู้ฉางฉิงจะโทรหาได้มีเพียงแค่เฟิงจิ่งเหยา

"พอดีฉันมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ อาจจะต้องการให้คุณช่วยจัดการหน่อย คุณมาหาฉันหน่อยสิ"

เฟิงจิ่งเหยาได้ยินแบบนั้น ขมวดคิ้วแน่น แต่ก็ตอบตกลงไป

"เธออยู่ไหนล่ะ? ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย"

กู้ฉางฉิงบอกที่อยู่เสร็จก็ตัดสายไป

เธอก้มเก็บโทรศัพท์แล้วช้อนตาขึ้น "ผู้จัดการวัง ในเมื่อคุณอยากซักถามเรื่องราว ฝั่งฉันก็จัดการให้คุณเรียบร้อย คุณดูว่าด้านคุณจะให้ใครออกล่ะกัน พวกเราจะอธิบายเรื่องนี้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น"

ผู้จัดการวังถูกความนิ่งของเธอทำเอานิ่งอึ้งไป ทันใดนั้นรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกยั่วยุอยู่

ในขณะที่เขาคิดจะพูดออกไปอย่างโหดเหี้ยม โทรศัพท์สายในบนโต๊ะก็ดังขึ้น