สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 285

กู้หงเซินไตร่ตรองไปนานกลับคิดอะไรไม่ออกเลย

ผู้ช่วยยืนอยู่ข้างๆ มองใบหน้าร้อนใจของเขา อดไม่ได้ที่จะพิจารณาความคิดของเขา

แค่ครู่เดียว เขาก็สรุปบทสนทนาเมื่อสักครู่ เดาเรื่องที่อยู่ในใจของกู้หงเซินได้คร่าวๆ

"ประธานกู้ คุณคิดที่จะให้คุณหนูคนนั้นช่วยคุณใช่ไหมครับ?"

กู้หงเซินเบนสายตาเย็นชาไปมองเขา พูดเสียงเข้ม "นายคิดว่าไงล่ะ?"

ผู้ช่วยได้ยินแบบนั้นรู้ได้ทันทีว่าตัวเองคาดเดาถูกแล้ว จึงพูดความคิดเห็นของตัวเองออกมา

"ในเมื่อคุณหนูคนนั้นเป็นไฟ พวกเราก็ต้องเป็นน้ำ แกล้งทำเป็นดีกับเธอก่อน ผู้หญิงยังไงก็ใจอ่อนอยู่แล้ว ยิ่งท่านเป็นพ่อเธอถึงเวลานั้นคงไม่กล้าทำเป็นไม่สนได้"

กู้หงเซินเมื่อได้ยินว่าต้องไปประจบกู้ฉางฉิง ใบหน้าบึ้งตึงทันที

"นายบอกให้ฉันไปประจบมันอย่างงั้นหรอ?"

เขามองไปที่ผู้ช่วยด้วยความไม่พอใจ

ผู้ช่วยใจสั่นระริก

"ประธานกู้ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นครับ"

เขากัดปากแน่นอย่างร้อนรน รีบพูดอธิบายออกไป "ตอนนี้คุณหนูฉางซินไม่อยู่ สถานะการณ์ตอนนี้พวกเราถูกกระทำ ทำได้เพียงแค่พึ่งผู้หญิงคนนั้น ถ้าจับเธอเอาไว้ได้ ให้เธอช่วยท่านทำสัญญากับตระกูลเฟิงได้ วิกฤตด้านคุณสามก็แก้ไขได้แล้ว"

กู้หงเซินถึงแม้ว่าจะเห็นด้วยกับความคิดของเขา แต่ในใจก็ยังแอบห่วง

"พูดไปพูดมา ก็ยังให้ฉันไปประจบเธออยู่ดี"

ผู้ช่วยเริ่มหน่าย ทำได้เพียงพูดโน้มน้าวไปอีกครั้งว่า "นี่ไม่นับว่าเป็นการประจบหรอกครับ เป็นเพียงพ่อห่วงใยลูกสาวก็เท่านั้น"

กู้หงเซินไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจยังคงคิดไม่ตก

ถึงแม้ว่าเขาจะแคร์ศักดิ์ศรีแต่เมื่อคิดถึงผลประโยชน์มหาศาลแล้ว

และก็เหมือนกับที่ผู้ช่วยบอกเมื่อสักครู่ นี่ไม่ใช่การประจบ มันเป็นเพียงแค่ความห่วงใยที่พ่อมีต่อลูกสาว

"ก็เอาตามที่นายพูดแล้วกัน ฉันจะไปเตรียมตัวละ"

……

วันถัดไป บ้านตระกูลเฟิง

กู้ฉางฉิงตื่นแต่เช้า เฟิงจิ่งเหยายังคงนอนอยู่ข้างกาย

ใบหน้าหล่อเมื่อถูกแสงสาดเข้ามาทำเอาเธออดอิจฉาไม่ได้

เธอหนุนหัวมองดู ในหัวฉายภาพเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ราวกับกำลังมีอะไรงอกในใจ ทำเอาใจเธอหวิว

ระยะห่างของทั้งสองคน เนื่องจากกู้ฉางฉิงยิ่งเขยิบเข้าไปใกล้เขา

และในแววตาของกู้ฉางฉิงเต็มไปด้วยความลึกซึ้ง

ราวกับเธอกำลังจะประทับจูบ เฟิงจิ่งเหยาที่เดิมทีหลับไหลอยู่ก็ลืมตาขึ้น

แววตาแป๋วนั้นไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งตื่นเลยสักนิด

กู้ฉางฉิงไม่ได้คาดคิดมาก่อน สบตาเข้ากับดวงตาดำสนิทของเขา

เธอผงะและถอยไปทางข้างหลัง จนแทบจะกลิ้งตกเตียงไป

โชคดีที่เฟิงจิ่งเหยารั้งกอดเอวเธอเอาไว้ได้ทัน ราวกับโลกหมุน ทั้งสองคนนอนทับกันกลม

"แอบมองฉัน?"

สายตาเฟิงจิ่งเหยาราวกับมีเลศนัย สายตาประกายจ้องมองไปยังกู้ฉางฉิง

กู้ฉางฉิงอายจนหน้าแดงแปร๊ด ไม่มีอะไรน่าอายไปกว่าการแอบมองแล้วถูกจับได้แล้ว

แน่นอนว่าให้ตายยังไงเธอก็ไม่ยอมรับ

"เปล่าหนิ ฉันแค่ช่วยคุณทำความสะอาดหน้าคุณก็เท่านั้น ตอนนั้นหัวตาคุณมีขี้ตาน่ะ"

เธอยังคงไม่ยอมรับ พูดโกหกหน้าตาย

เฟิงจิ่งเห็นว่าเธอยังปากแข็งอยู่อย่างนั้น หัวเราะเสียงทุ้มออกมา

กู้ฉางฉิงถูกเสียงหัวเราะนี้ทำเอาสงสัยไม่น้อย

เธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่เฟิงจิ่งเหยา ใครจะรู้ว่าใบหน้านั้นอยู่ประชิดขนาดนี้

"พวกผู้หญิงนี่เขาปากไม่ตรงกับใจหรือไง"

เขาพูดไป มือก็ลูบวนริมฝีปากของกู้ฉางฉิง สัมผัสเนียนนุ่มจนเขาอดไม่ได้ที่จะกัดลงไปเบาๆ

กู้ฉางฉิงถึงกับนิ่งอึ้งไป

เมื่อความเจ็บแปลบแล่นผ่านริมฝีปากเธอถึงจะเพิ่งได้สติ