สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 296

ชีเสี่ยวจิ่วไม่อยากติดคุก หลังจากโต้แย้งอยู่ในใจ ก็กัดฟันมองชวี่ยี่

"แค่ต้องการให้ฉันพูดใช่ไหม แล้วบริษัทก็จะปล่อยฉันไป"

เธอพยายามที่จะเจรจาเงื่อนไขกับชวี่ยี่ ทำให้ชวี่ยี่ยิ้มเบาๆ

"ฉันบอกว่าแค่จะพิจารณาในการจัดการ แน่นอนถ้าคุณไม่เต็มใจที่จะบอก เราก็มีวิธีที่จะตรวจสอบให้แน่ชัด"

ชีเสี่ยวจิ่วรู้ว่าความคิดที่รอบคอบของตนเองถูกคนมองออก สีหน้าก็แข็งทื่อ ในที่สุดก็ยังคงรับสารภาพ

"เป็นลู่ซื่อกรุ๊ปที่ให้ฉันทำเช่นนี้ ส่วนคนที่อยู่เบื้องหลัง ฉันก็ไม่แน่ใจ คนที่ติดต่อกับฉันตลอดคือเพื่อนของฉัน"

สิ่งที่ชวี่ยี่ได้ฟังจากเธอแทบจะเหมือนที่ตนเองตรวจสอบ รู้ว่าเธอไม่ได้พูดไร้สาระ

หลังจากถามรายละเอียดจนเข้าใจแล้ว แล้วโบกมือให้บอดี้การ์ดพาคนลงไป แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

"ท่านประธาน ต่อไปต้องทำอะไร?"

เฟิงจิ่งเหยาได้ยิน มองกู้ฉางฉิง เหมือนถามว่ามีความคิดเห็นอะไร

เวลานี้กู้ฉางฉิงอารมณ์ยุ่งเหยิงซับซ้อนเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้มาก่อนแล้วว่าชีเสี่ยวจิ่วหักหลังตนเอง แต่เมื่อได้ยินมันด้วยตัวเอง เธอยังคงไม่สบายใจอย่างมาก

"คุณจัดการเถอะ"

เธอพูดจบ ก็เอนกายบนโซฟา จ้องมองเพดานอย่างเหม่อลอย ดวงตาเต็มไปด้วยความพูดไม่ออก

เมื่อได้ยินชีเสี่ยวจิ่วบอกว่าลู่ซื่อกรุ๊ปเป็นคนบงการ คนบงการอยู่เบื้องหลังที่เธอนึกถึงเป็นคนแรกคือลู่ซือหยี่

ความแค้นของผู้หญิงคนนี้ที่มีต่อเธอนั้นลึกซึ้งจริงๆ ไปแล้ว ยังคงไม่ปล่อยเธอไปอย่างเด็ดขาด

เมื่อเธอกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่ ทางด้านเฟิงจิ่งเหยานั้นก็คิดเกี่ยวกับการดำเนินการต่อไป

ถึงแม้จะได้รู้จากชีเสี่ยวจิ่วว่าลู่ซื่อกรุ๊ปเป็นคนบงการ แต่เขาก็ไม่มีหลักฐานที่เชื่อถือได้ ไม่สามารถพลิกผันได้ในทันที

เขาคิดแล้ว ความคิดในใจก็ค่อยๆก่อตัวขึ้น

"คุณอยู่ที่นั่นกับชีเสี่ยวจิ่วต่อไป สักครู่ฉันจะมาจัดการเรื่องของพวกคุณในภายหลัง"

กู้ฉางฉิงได้ฟังคำนี้ พอได้สติก็ประหลาดใจ

"คุณต้องไปหรอ"

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า : "บางเรื่องคุยในโทรศัพท์ก็ไม่ชัดเจน ไปด้วยตนเองจะดีกว่า"

กู้ฉางฉิงพยักหน้าอย่างครุ่นคิด ไม่นานก็เสนอว่า : "งั้นฉันจะไปด้วยกันกับคุณ"

แม้ว่าเธอจะเห็ว่าการหักหลังของชีเสี่ยวจิ่วไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก แต่ยังคงเป็นปมปัญหาอยู่ในใจ ทำให้เธอยากที่จะปล่อยวาง

เฟิงจิ่งเหยาก็มองจุดนี้ออก เพราะเหตุนี้จึงไม่ได้ขัดขวาง

พร้อมกับที่ทั้งสองคนมาถึงคฤหาสน์ ชวี่ยี่ก็เข้ามาต้อนรับ

"ท่านประธาน คุณนายรอง"

เฟิงจิ่งเหยากับกู้ฉางฉิงพยักหน้า

"คนล่ะ?"

เฟิงจิ่งเหยาเอ่ยถาม

"ขังอยู่ในห้อง ท่านประธานต้องการพบตอนนี้เลยไหม?"

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า : "อืม จัดการเร็วหน่อย พรุ่งนี้เช้าจะสามารถทำให้พวกเขารับมือไม่ทัน"

ชวี่ยี่เข้าใจ แล้วโบกมือให้บอดี้การ์ดพาชีเสี่ยวจิ่วลงมาอีกครั้ง

ชีเสี่ยวจิ่วถูกพาตัวลงมา เดิมทียังคงสงสัย แต่พอเห็นเฟิงจิ่งเหยากับกู้ฉางฉิงยืนอยู่ที่ห้องรับแขก ก็ตกตะลึง

โดยเฉพาะกู้ฉางฉิง ก็ตกใจไม่หยุด

เธอก้มหน้าพูดใจ รอให้พวกเขาพูด

เฟิงจิ่งเหยาชำเลืองมองเธอ แล้วพากู้ฉางฉิงไปนั่งที่โซฟา

"ชีเสี่ยวจิ่ว ถ้าฉันให้โอกาสคุณในการทำความดี คุณจะรับไหม?"

หลังจากนั่งลง เฟิงจิ่งเหยามองชีเสี่ยวจิ่งอย่างไม่แยแส แววตาเต็มไปด้วยแผนการ

ชีเสี่ยวจิ่วได้ยินคำนี้ ก็เงยหน้าทันที

"ฉันทำแล้ว พวกคุณจะไม่ส่งฉันเข้าคุกใช่ไหม"

เฟิงจิ่งเหยายิ้ม

"คุณคิดว่าตอนนี้คุณมีคุณสมบัติที่จะต่อรองกับพวกเราหรอ?"

ชีเสี่ยวจิ่วตกตะลึง ใบหน้าสับสน แต่ยังคงประนีประนอม

"คุณการให้ฉันทำอะไร?"

เฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ได้พูดไร้สาระ พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า: "ฉันต้องการให้คุณไปติดต่อกับทางด้านของลู่ซื่ออีก เป็นการดีที่สุดที่จะสามารถเห็นได้ว่าใครเป็นคนบงการคุณ"

ชีเสี่ยวจิ่วคิดใคร่ครวญในใจเล็กน้อย ก็พบว่าเรื่องนี้ไม่ยาก