สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 301

เฟิงจิ่งเหยารู้ว่าแม่ลู่ยอมแพ้เขาในครั้งนี้เพื่อช่วยลู่ซือหยี่ แล้วต้องคิดหาวิธีการอื่นอีกอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ให้ลู่ซือหยี่ออกมาง่ายๆแบบนี้หรอก

ผู้หญิงคนนี้ท้าทายความอดทนของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาจะต้องให้เธอจดจำเป็นบทเรียน

และในเวลาเดียวกันนี้ ที่ตระกูลเฟิง

เดิมทีกู้ฉางฉิงที่วาดแบบร่างอยู่ก็ได้รับสายที่ไม่คาดคิด

"อาจารย์กู้ ว่างไหม?"

ได้ยินเสียงของชีเสี่ยวจิ่วดังขึ้นในโทรศัพท์

กู้ฉางฉิงขมวดคิ้ว แต่ยังคงเห็นด้วย

ยี่สิบนาทีต่อมา ทั้งสองพบกันในร้านกาแฟไม่ไกลจากบริษัท

"คุณให้ฉันมาพบต้องการจะพูดอะไร?"

หลังจากนั่งลง ก็พูดอย่างตรงไปตรงมา

ชีเสี่ยวจิ่วไม่ได้มองเธอ แต่กำลังคนกาแฟ พูดเบาๆว่า : "ฉันถูกไล่ออกแล้ว"

กู้ฉางฉิงเลิกคิ้ว ไม่พูดอะไร ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เธอไม่ได้เอ่ยปาก รอให้ชีเสี่ยวจิ่วพูดต่อ

เธอไม่เชื่อว่าที่ชีเสี่ยวจิ่วเรียกเธอมา แค่เพื่อบอกเรื่องนี้กับเธอ

และในความเป็นจริงมันก็เป็นเช่นนั้น

ชีเสี่ยวจิ่วเห็นเธอไม่พูด จึงเอ่ยพูดอีกครั้ง

"คุณรู้ไหม? ถึงแม้ว่าท่านประธานจะชดเชยเงินให้ฉันในครั้งนี้ ไม่ได้สนใจความผิดของฉัน แต่ก็ขับไล่ฉันออกจากเมืองนี้ไปตลอดกาล……”

เธอพูดจบ แววตาก็อดไม่ได้ที่จะเหม่อลอย : "ในตอนแรกฉันคิดว่าจะเรียนรู้จากคุณจริงๆ แต่ว่าพวกเขาทั้งหมดดูถูกฉัน ฉันไม่มีวันจะได้ดีตามคุณไป ฉันอยากมีหน้ามีตา ในที่สุดผู่หญิงท่านนั้นก็มาหาฉัน เธอรับปากกับฉันว่า ขอเพียงแค่ทำตามที่เธอสั่ง เธอไม่เพียงแต่จะให้เงินฉัน ยังจะให้ฉันไปเรียนต่อที่ต่างประเทศได้ด้วย คุณไม่เข้าใจหรอกว่าสิ่งเหล่านี้ดึงดูดความสนใจจากเด็กที่มีครอบครัวยากจนขนาดไหน"

"ไม่ คุณพูดผิดแล้ว สิ่งที่คุณพูดเหล่านี้ ฉันเข้าใจทั้งหมด"

กู้ฉางฉิงมองไปที่ชีเสี่ยวจิ่วด้วยสายตาเย็นชา

"ความยากจนไม่ใช่ข้ออ้างสำหรับความผิดพลาดของคุณ คนยากจนก็มีศักดิ์ศรี อีกทั้งความยากจนเป็นสิ่งชั่วคราว ไม่ได้หมายความว่าจะยากจนไปตลอดชีวิต เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัว หวังว่าเรื่องครั้งนี้จะทำให้คุณได้รับบทเรียน แล้วคั้งใจสร้างสรรค์ผลงานในอนาคตต่อไป"

ชีเสี่ยวจิ่วได้ยิน ก็จับขอบแก้วแน่น

กู้ฉางฉิงเห็นเช่นนี้ จู่ๆก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรจะพูด ถึงอย่างไรก็เป็นทางเลือกส่วนตัว

"ฉันยังมีธุระ ไปก่อนนะ คุณ……ก็รักษาสุขภาพด้วย"

เธอพูดจบ จ่ายค่ากาแฟแล้วก็ออกไป

ชีเสี่ยวจิ่วมองเธอที่จากไป ก็ปิดหน้าร้องไห้ขึ้นมา

……

และในเวลาเดียวกันนี้ ที่ลู่ซื่อกรุ๊ป

แม่ลู่ติดต่อประสานงานกับหลายฝ่ายแต่ไม่สามารถช่วยลู่ซือหยี่ได้ จึงจำใจต้องติดต่อสามีของตนเองเท่านั้น

"เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมคุณถึงมาติดต่อฉันในเวลานี้?"

เพราะพ่อลู่ไปดูงานราชการต่างจังหวัด ได้รับสายนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว น้ำเสียงไม่พอใจ

"นี่ไม่ใช่ว่าฉันกังวลว่าจะส่งผลกระทบต่อคุณหรอกหรอ คุณรีบคิดเถอะว่าจะมีวิธีไหนที่จะทำให้ลู่ซือหยี่ออกมาได้"

แม่ลู่รีบตอบกลับ

พ่อลู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า : "ฉันจะส่งคนไปที่สถานีตำรวจ ใช้ชื่อของฉันให้คนปล่อยตัว"

แม่ลู่ได้ยิน ก็รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นได้แค่เช่นนี้

หลังจากวางสาย พ่อลู่รีบให้คนสนิทของเขาจัดการทันที

แต่ไม่รู้ว่าทางด้านเขานั้เพิ่งจะจัดการ ทางด้านเฟิงจิ่งเหยานั้นก็ได้รับข่าวทันที

เฟิงจิ่งเหยารู้ว่าพ่อลู่จะอาศัยฐานะในตอนนี้ ให้ปล่อยลู่ซือหยี่ ได้อย่างง่ายดาย

เพียงแต่เช่นนี้ก็ขัดกับความปรารถนาเดิมของเขา

เขาจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ ดวงตาสีดำเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

"ชวี่ยี่ ให้คนไปขัดขวางคนของทางลู่ซือหยี่นั่น บอกพวกเขาว่าถ้าปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ ระวังจะรักษาตำแหน่งไว้ไม่ได้"