สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 304

มั่วหลีใช้กำลังทั้งหมดเพื่อต่อสู้กับบอดี้การ์ดเหล่านี้ แต่บอดี้การ์ดเหล่านี้แค่ป้องกันไม่ได้โจมตี ดึงรั้งเธอไว้ ทำให้เธอจนปัญญาที่จะปลีกตัวไปช่วยกู้ฉางฉิงได้

เช่นนี้ เธอได้แต่มองดูกู้ฉางฉิงถูกคนเหล่านี้พาตัวไป

และพร้อมกับกู้ฉางฉิงถูกจับตัวไป บอดี้การ์ดที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีก็ปล่อยมั่วหลี

มั่วหลีมองบอดี้การ์ดเหล่านั้นที่จากไป ตนเองก็จนปัญญาที่จะไล่ตาม ใบหน้าก็เย็นชาและสับสน

ตอนนี้เธอแค่หวังว่าคุณผู้ชายจะให้โอกาสเธอในการทำงานอีกครั้ง

เธอหลับตาลง หยิบโทรศัพท์ออกมาสั่งให้ลูกน้องตนเองตรวจสอบว่าคนที่พากู้ฉางฉิงไปเป็นใคร

ไม่ถึงสิบนาที ลูกน้องก็โทรมารายงาน

"หัวหน้า ตรวจสอบแล้ว พวกเขาออกไปทางตระกูลลู่ เรามห้คนตามไปแล้ว

มั่วหลีทำเสียงตอบรัย หลังจากวางสาย ก็โทรไปหาเฟิงจิ่งเหยา

"มีเรื่องอะไร?"

ไม่นาน น้ำเสียงเย็นชาของเฟิงจิ่งเหยาก็ดังขึ้น

มั่วหลีได้ยิน ก็ใจสั่นเล็กน้อย แต่ยังคงพูดเรื่องราวออกไป

"คุณผู้ชาย คุณนายรองถูกจับตัวไป"

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังคำพูดนี้ เดิมทีเขาที่ไม่สนใจใยดีก็เย็นชาขึ้นมาทันที

"เกิดเรื่องขึ้นได้ยังไง? เป็นไอ้พวกนั้นหรอ"

มั่วหลีส่ายหัวปฏิเสธ : "ไม่ใช่พวกเขา คนของฉันไปตรวจสอบแล้ว น่าจะเป็นทางตระกูลลู่นั่นมากกว่า เส้นทางที่พวกเขาไปเป็นทางด้านตระกูลลู่"

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังคำนี้ ก็เคร่งขรึมลง

"ฉันรู้แล้ว ให้คนจับตาดูต่อไป อีกสักพักฉันจะไปถึง"

พูดจบ เขาก็วางสาย

เพียงแต่ยังไม่ได้ขยับ ยังจ้องมองที่โทรศัพท์ ดูเหมือนว่ารอให้ใครโทรมา

ไม่นาน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เขามองหน้าจอเป็นเบอร์แปลก กระพริบๆตา แล้วกดปุ่มรับสาย

"เฟิงจิ่งเหยา ตอนนี้กู้ฉางซินอยู่ในมือฉันแล้ว ถ้าคุณไม่อยากให้เธอเกิดอุบัติเหตุ ก็ให้คนไปปล่อยซือหยี่เดี๋ยวนี้!"

ได้ยินเสียงเคร่งขรึมของแม่ลู่ในสาย

เฟิงจิ่งเหยาหรี่ตาขึ้นมาอย่างอันตราย สิ่งที่เขาไม่ชอบที่สุดก็คือถูกคนมาข่มขู่

เพียงแต่นึกถึงกู้ฉางซินที่อยู่ในมือเธอ ท้ายที่สุดเขาก็ตอบตกลง

"ฉันปล่อยลู่ซือหยี่ก็ได้ แต่คุณต้องรับประกันว่าคนของฉันไม่ได้รับบาดเจ็บ!"

แม่ลู่ทำเสียงเยาะเย้ย พูดอย่างหยิ่งยโสว่า : "เฟิงจิ่งเหยา คุณควรจะเข้าใจนะ ว่าตอนนี้คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะเจรจาต่อรองกับฉัน!"

เธอพูดจบ ก็วางสายไปเลย

เฟิงจิ่งเหยามองโทรศัพท์ที่ถูกวางสายไป ก็มีความทุกข์ในแววตา

เขาโทรหาชวี่ยี่ทันที ให้เริ่มไปจัดการ

และในเวลาเดียวกันนี้ ที่ตระกูลลู่

แม่ลู่วางสายไปแล้ว ก็ไปที่ห้องรับแขก

ก็เห็นกู้ฉางฉิงที่ถูกมัดโยนไว้บนพื้น

"คุณกู้ ฉันประเมินคุณต่ำไปจริงๆ"

เธอมองลงไปที่กู้ฉางฉิง

กู้ฉางฉิงเห็นเธอ ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมตนเองถึงถูกลักพาตัวมา

เกรงว่าจะเป็นเรื่องของลู่ซือหยี่

และในความเป็นจริงก็เป็นเช่นนี้

แม่ลู่เดินมาตรงหน้ากู้ฉางฉิงใช้อำนาจบาตรใหญ่ ก้มลงจับคางของเธอ แววตาที่เยาะเย้ยจนทำให้อับอาย : "ใบหน้าเหมือนจิ้งจอกจริงๆ มิน่าล่ะลูกสาวของฉันถึงได้พ่ายแพ้คุณ"

กู้ฉางฉิงถูกเธอบีบจนเจ็บ จึงดิ้นรนเพื่อหลุดพ้นจากมือเธอ

"คุณนายลู่ คุณจับตัวฉันมา ไม่กลัวจะผิดใจกับตระกูลเฟิงหรอ?"

เธออดกลั้นความประหม่าไว้ในใจ แล้วพยายามเจรจาต่อรองกับแม่ลู่

ใครจะรู้ว่าเดิมทีแม่ลู่ไม่หวั่นไหวเลย

"ผิดใจ? ดูเหมือนว่าคุณกู้จะไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบัน ตระกูลลู่ของเรากับตระกูลเฟิงมีปัญหากันเพราะคุณ"