สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 305

เมืองหลวง ที่อาคารการปกครอง

พ่อลู่เพิ่งจะทำงานเสร็จ คิดว่าจะกลับไปจัดการเรื่องในบ้าน

ใครจะคิดเพิ่งจะลงลิฟท์ไปชั้นล่าง ก็ถูกคนมาขวางไว้

"คุณลู่ คุณชายของฉันอยากจะคุยกับคุณสักหน่อย"

ชายที่เป็นหัวหน้ากล่าวอย่างเคร่งขรึมด้วยน้ำเสียงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้

พ่อลู่มองเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม สายตามองข้ามพวกเขาไป มองรถเก๋งที่เปิดประตูอยู่ไม่ไกล

"อืม ฉันจะตามคุณไป"

หลังจากที่เขาครุ่นคิดอยู่ในใจ ก็ตอบตกลง

เพียงแต่ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆเขากังวลใจไม่หยุด

"ท่านลู่?"

พ่อลู่ส่งสายตาบอกเขาให้สบายใจ แล้วเดินตามบอดี้การ์ดขึ้นรถไป

หลังจากเขาขึ้นรถ ก็เห็นชายในรถ ในแววตาก็ประกายความประหลาดใจ

ไม่ใช่ว่าเขารู้จักชายคนนี้ แต่เขาถูกพลังอำนาจของชายคนนี้ทำให้ตกใจ

ในรถที่มืดสลัว ผู้ชายคนนี้มีใบหน้าที่หล่อเหลา ดวงตาที่ชั่วร้ายคู่นั้นเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

เขาเอนหลังพิงเบาะรถอย่างเกียจคร้าน ไขว้ขาเรียวยาวคู่นั้นอย่างสบายๆ ทว่าเป็นท่วงท่าที่ดีมาก

"คุณลู่ คิดไม่ถึงว่าเราจะพบกันภายใต้สถานการณ์เช่นนี้"

เขาเล่นกับไฟแช็กในมือ พูดแล้วยิ้มเบาๆ

พ่อลู่มองแสงไฟอ่อนๆนั่น ในแววตาเต็มไปด้วยความระวังตัว

จากในคำพูดของชายคนนี้ เขาก็ฟังออก คนคนนี้รู้จักตัวตนของเขาเป็นอย่างดี

แต่เขาไม่รู้จักชายคนนี้

"ไม่ทราบว่าท่านเป็นใคร?"

เขาถามอย่างระมัดระวัง

เป็นธรรมดาที่ชายคนนั้นจะมองการเตรียมป้องกันของเขาออก หัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า : "ฉันแซ่จ่าน ชื่อจริงคือสิงเทียน"

พ่อลู่ฟังจบ สีหน้าก็เปลี่ยนไปโดยฉับพลัน

ไม่ใช่เหตุผลอื่นใด ชื่อเสียงของจ่านสิงเทียนนี้ เขาน่าจะได้ยินมาไม่น้อย ทำเกี่ยวกับธุรกิจสีเทา เป็นคนที่ทำให้องค์กรของเขาปวดหัวที่สุด

เพราะรู้ทั้งรู้ว่าคนคนนี้ทำเรื่องผิดกฏหมาย แต่เขาก็ไม่มีจุดอ่อนที่จะให้จับได้

"ที่แท้ก็เป็นคุณชายจ่าน ไม่ทราบว่าทำเช่นนี้เพื่ออะไรหรอ?"

ในใจเขาสับสนไปหมด แต่ไม่ปรากฏบนใบหน้า แล้วเอ่ยถามอย่างสุภาพ

จ่านสิงเทียนฟังคำพูดที่ไม่ได้ออกจากใจจริงของเขา ก็ยิ้มมุมปาก

"คุณลู่ ไม่ต้องตึงเครียดขนาดนี้หรอก จะว่าไป เราถือได้ว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน"

พ่อลู่เม้มปาก มีความคัดค้านในแววตา

ถึงอย่างไรเขาก็เป็นข้าราชการ ข้อห้ามก็คือห้ามเกี่ยวข้องกับคนประเภทนี้

"คุณชายจ่านพูดตลกแล้ว"

จ่านสิงเทียนได้ฟัง ก็เลิกคิ้วนิดๆ : "ดูเหมือนว่าคุณลู่จะไม่รู้ว่าฉันคือพ่อเด็กในท้องของลูกสาวคุณ"

พ่อลู่ตกตะลึง

"เป็นไปได้ยังไง?"

เขาอ้าปากค้างใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง ใบหน้าเคร่งขรึมลงทันที

จ่านสิงเทียนเห็น เป็นธรรมดาที่จะรู้ว่าพ่อลู่โกรธ เพียงแต่เขาไม่ได้สนใจ แล้วพูดจุดประสงค์ที่มาหาในครั้งนี้

"ฉันรู้ว่าพ่อลู่อาจจะไม่เห็นด้วยกับฉัน เพียงแต่เรื่องเหล่านี้ในตอนนี้เราควรจะทิ้งไว้ข้างๆก่อน เรื่องที่สำคัญคือช่วยซือหยี่ออกมา คุณว่าไหม?"

พ่อลู่มองเขาด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้พูดอะไร

จ่านสิงเทียนไม่สนใจ พูดต่อว่า : "ฉันรู้ว่าพวกคุณให้คนไปจับกู้ฉางซินเพื่อใช่ข่มขู่เฟิงจิ่งเหยาแล้ว และเฟิงจิ่งเหยาก็ตอบรับเงื่อนไขของพวกคุณ เพียงแต่ว่า เรื่องต่อไป ฉันรู้สึกว่าไม่เหมาะที่คุณลู่แล้วก็ตระกูลลู่ที่จะออกหน้า"

พร้อมกับคำพูดนี้ออกมา ในแววตาของพ่อลู่ก็มีแสงประกาย

เห็นได้ชัดว่าที่จ่านสิงเทียนมาเพราะเตรียมการมาแล้ว ตรวจสอบการเคลื่อนไหวของพวกเขาจนแน่ใจแล้ว

"คุณอยากจะพูดว่าอะไร?"

พ่อลู่พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมจ้องมองจ่านสิงเทียน

จ่านสิงเทียนหัวเราะ ไม่ปฏิเสธที่จะพูด : "ฉันจะเป็นตัวแทนคุณไปทำธุรกิจกับเฟิงจิ่งเหยา"

ดวงตาของพ่อลู่เป็นประกาย แต่ไม่ตอบสนองกลับในทันที