สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 320

ชายผมทองได้ฟังคำพูดที่เด็ดขาดของมู่เฉาเกอ ความสนใจในแววตาก็แข็งแกร่งขึ้น

"อืม อะไรทำให้คุณมั่นใจในความคิดเช่นนี้?"

มู่เฉาเกอเม้มปากพูดว่า : "ธรรมดาเป็นวงศ์ตระกูของฉัน!"

เธอพูดจบ ก็สะบัดหน้าออกจากในมือของชายคนนั้น ราวกับหงส์ผู้สูงส่งชูคอขาวบริสุทธิ์ของตนเอง

"ดูๆแล้วคุณผู้ชายคงยังไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันเกิดในตระกูลมู่ที่สืบเชื้อสายยาวนานในเมืองหลวง อยู่ในประเทศจีน ตระกูลมู่ของพวกเรายังคงมีอิทธิพลอยู่บ้าง และฉันเป็นทายาทคนเดียวของตระกูล ถ้าเกิดเรื่องกับฉัน ครอบครัวของฉันต้องไม่หยุดพักแน่ๆจนกว่าคุณจะตาย อย่างฉับพลัน คุณผู้ชายก็หนีไม่รอดอย่างแน่นอน!"

พูดจบ เธอมองไปที่ชายผมทองอย่างไม่เกรงกลัว

ชายคนนั้นมองเธอ เห็นใบหน้าที่งดงามของเธอ ก็มีแสงประกายในแววตา กหัวเราะเบาๆ : "จริงหรอ?"

คำพูดง่ายๆสองคำ ทำให้มู่เฉาเกอขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

เธอไม่รู้ว่าท้ายที่สุดแล้วชายคนนี้เชื่อคำพูดของเธอไหม เพียงแต่เพื่อความปลอดภัยของเธอเอง เธอได้แค่กดความสงสัยไว้ในใจ พูดต่ออีกว่า : "ถ้าคุณผู้ชายไม่เชื่อ เราก็รอดูกันได้……จะว่าไป ฉันรู้สึกว่าฉันไม่น่าจะไม่มีประโยชน์กับคุณผู้ชายนะ"

"หื๊ม?"

ชายผมทองได้ฟังคำนี้ ในใจก็เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

มู่เฉาเกอเห็นเช่นนี้ เม้มปากหัวเราะเบาๆพูดว่า : "ไม่ต้องพูดถึงว่าเอาฉันไปข่มขู่เฟิงจิ่งเหยาหรอก เขาจะสามารถยอมเอาของมาแลกฉันกับคุณไหม ก็คือเขาไม่ยอมแน่ๆ ดูเหมือนว่าคุณไม่มีทางอื่นๆกับเขาเลย แต่ว่าไม่เหมือนกันกับฉัน"

เธอพูดจบ ก็มีแสงมืดครึ้มประกายในแววตา : "ถ้าคุณปล่อยฉันไป ฉันช่วยคุณจับกู้ฉางซินได้ ถึงเวลานั้นคุณยังจะกลัวว่าเฟิงจิ่งเหยาจะไม่เอาของสำคัญออกมาให้คุณอีกไหม?"

ชายผมทองได้ฟังคำพูดนี้ ก็หรี่ตามองมู่เฉาเกอ

มู่เฉาเกอถูกดวงตาที่เขามองทำให้ตกใจกลัว ดูเหมือนว่าตนเองจะถูกเขามองความคิดทั้งหมดออก

เมื่อเธอคิดอยากจะพูดอะไรอีก ชายคนนั้นก็ลุกขึ้นออกไป

……

และในเวลาเดียวกัน ทางด้านตระกูลเฟิงนี้ ด้วยความช่วยเหลือของหลายๆฝ่าย ในที่สุดก็ติดตามเบาะแสของมู่เฉาเกอเจอ

"ท่านประธาน หาเจอแล้ว คนพวกนั้นน่าจะพาคุณมู่ไปที่โรงงานร้างในตงเฉิง"

ชวี่ยี่ได้รับข่าว ก็มารายงานเฟิงจิ่งเหยาทันที

เฟิงจิ่งเหยาได้ยิน สีหน้าก็เข้มงวด สั่งน้ำเสียงเคร่งขรึม : "เรียกรวมกำลังคนทันที ให้ไปค้นหากับฉัน"

ชวี่ยี่รับคำสั่ง แล้วออกไปจัดการทันที

และเมื่อเฟิงจิ่งเหยาตามมาใกล้ถึงโรงงาน ทางด้านชายผมทองนี้ก็ได้รับข่าว

"พี่ใหญ่ เฟิงจิ่งเหยาพาคนมาตามหาแล้ว"

"มาเร็วมาก!"

ชายผมทองหันหน้า หัวเราะเยาะแล้วพูด

มู่เฉาเกอได้ฟังข่าวนี้ ใจก็เต้นรัวขึ้นมา

จิ่งเหยาพาคนมาด้วยตนเอง นี่ไม่ใช่บอกได้ว่าเขายังคงเป็นห่วงตนเองอยู่หรือเปล่า?

เธออดไม่ได้ที่จะคิดเหลวไหล ในใจก็มีความหวังขึ้นมาทันที

เวลานี้ชายผมทองก็สังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ตาก็เป็นประกาย

"พาผู้หญิงคนนี้มา เราจะไปหาเฟิงจิ่งเหยาคนนี้"

เขาออกคำสั่งเฉียบขาด ลูกน้องก็รับคำสั่ง

เช่นนี้ มู่เฉาเกอถูกพวกเขาจับตัวไปยังสถานที่ที่เฟิงจิ่งเหยาอยู่

อีกด้านหนึ่ง เดิมทีทุกๆคนที่กำลังค้นหาอยู่ก็พบการปรากฏตัวของชายผมทอง ทุกคนต่างมารวมตัวที่เฟิงจิ่งเหยา คุ้มกันโดยรอบ ปกป้องเฟิงจิงเหยาที่อยู่ตรงกลาง

"จิ่งเหยา!"

มู่เฉาเกอเห็นเฟิงจิ่งเหยา อดไม่ได้ที่จะร้องเรียก

เฟิงจิ่งเหยาชำเลืองมองเธอ เห็นเธอไม่เป็นอะไร ไม่มีร่องรอยได้รับบาดเจ็บ จึงวางใจแล้วมองไปที่ชายผมทอง

ชายผมทองเห็นสายตาที่สังเกตของเฟิงจิ่งเหยา ก็ไม่ได้สนใจอะไร

"อยากจะพบคุณเฟิงไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ"

เขายิ้มเบาๆมองไปที่เฟิงจิ่งเหยา เหมือนเป็นการพบปะเพื่อนเก่า

เฟิงจิ่งเหยาคิ้วขมวด ไม่มีความอดทนมากที่จะต้อนรับขับสู้เขาขนาดนั้น

"ปล่อยคนมา"

เขาเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่ใช้ไม่ได้กับผู้ชายคนนั้น