สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 40

"คุณชาย! อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ!"

เฟิงจิงเหยาสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ลงชั้นล่าง สาวใช้จึงที่อยู่ด้านล่างกล่าวด้วยความเคารพนบนอบ

ใครจะรู้ว่าจิงเฟิงเหยาแม้แต่จะหยุดก็ไม่หยุด มุ่งตรงออกไป

สาวใช้คนนั้นอดไม่ได้ที่จะยืนทึมทื่ออยู่กับที่

กู้ฉางชิงออกมาจากห้องอาหาร ทนดูอยู่ก็ออกมาอย่างรสดเร็ว

เลยไม่เอ่ยถึงเรื่องการเข้าร่วมถือหุ้นอีก ตรงกลับเข้าไปยังห้อง

ไม่มีงาน เธอก็ไม่อยากจะฆ่าเวลาเหมือนกับกู้ฉางซินเมื่อก่อน

ตรงไปนำกระดาษบางส่วนออกมา เตรียมใช้เวลากับการวาดรูปออกแบบ

เธอไตร่ตรองเล็กน้อย นิ้วมือหมุนปากกาสเก็ตช์ภาพเล็กน้อย ก็เริ่มลงมือบนกระดาษอย่างรวดเร็ว ทิ้งลายเส้นของสัดส่วนที่เท่ากัน

ไม่นานก็เข้าสู่สภาพ นิ้วมือที่ขาวหมดจดร่ายรำอย่างคล่องแคล่วราวกับผีเสื้อ

คุณชายไม่อยู่บ้าน คุณนายรองก็เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน

เสี่ยวเหลียนแอบหาข้ออ้าง ไปที่บ้านของหลู่ซือหยีอีก

……

"คุณบอกว่าเพราะเรื่องการร่วมถือหุ้นพี่จิงเหยาและหญิงชั่วคนนั้น ตอนนี้มองหน้ากันไม่ติดเล็กน้อยหรอ?"

หลู่ซือหยีกล่าวถามอย่างดีใจเล็กน้อย

เสี่ยวเหลียนพยักหน้า "ฉันได้ยินว่าเป็นเรื่องจริง วันนี้คุณชายโมโหจนไม่ทานอาหารเช้าที่บ้าน"

หลู่ซือหยีหัวเราะเยาะ กล่าวอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น "พี่จิงเหยาเกลียดชังเป็นที่สุด ก็คือผู้หญิงที่ชอบหยิ่งยะโส กู้ฉางชิงคนนี้ การกลับมานี้ก็นับได้ว่าเป็นการเสี่ยงบนปากกระบอกปืน!"

เสี่ยวเหลียนก้มหัวลงอย่างเคารพนบนอบ คล้ายกับไม่ได้ฟังว่าคำพูดนี้มีอะไรไม่เหมาะสม

"ช่วงนี้ทำได้ไม่เลว!" หลู่ซือหยีหยิบธนบัตรปึกนึงออกมาแล้วโยนให้เสี่ยวเหลียน "จับตามองต่อไป"

"ค่ะ!"

รอให้ยัยหนูนี่เดินจากไป หลู่ซือหยีจึงออกมาจากห้อง แล้วไปเคาะประตูห้องของคุณนายเฟิง

"เข้ามา!" เสียวผู้หญิงอันนุ่มนวลออกมาจากด้านใน

คุณนายเฟิงเปิดประตูมาเห็นเป็นหลู่ซือหยี ยื่นมือมาตีเธอเล็กน้อย "ยัยหนูคนนี้นี่นะ เข้ามาเลยก็ได้ ยังจะเคาะประตูทำอะไรอีก"

หลู่ซือหยียิ้มๆอย่างมีสง่าราศรี ถือโอกาสจับแขนเอาอกเอาใจคุณนายเฟิง "คุณน้าหมิง ไม่ใช่ครอบครัวนี้มีปัญหาแล้วต้องมาบอกกับคุณหรอ?"

"ทำไมล่ะ? ยัยหนูคนนี้เกรงใจฉันขึ้นมาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน"

"ไอ๊หยาคุณน้าหมิง ครอบครัวนี้ไม่ใช่หลังจากที่พี่จิงเหยากลับมา คนในบ้านล้วนไม่ได้ทานข้าวกันด้วยดี? ฉันคิดว่าสุดสัปดาห์นี้ เรียกพี่จิงเหยา คุณลุง คุณปู่ พวกเรามาทานข้าวกันในครอบครัว ฉันจะจองที่นั่งที่ตึกเชียนซี"

เธอพูดพลางก็โยกคุณนายเฟิงไปมาราวกับเด็กน้อย

คุณนายเฟิงชอบท่าทีที่ออดอ้อนของเธอเป็นที่สุด กล่าวซ้ำๆว่า "โอเค โอเค ยัยหนูคนนี้ช่างละเอียดรอบคอบ ควรจะเป็นเช่นนั้น

หลู่ซือหยีพูดสมเหตุสมผล แม้แต่คุณนายเฟิงก็รู้สึกว่ารู้ใจเธอ

……

ประธานเฟิงซื่อกรุ๊ป

"ท่านประธาน นี่คือเอกสารสัญญาที่ทางด้านหงต๋านั้นส่งมา!"

ซู่ยี่เดินเข้ามาจากด้านนอก นำเอกสารฉบับนึงส่งสองมือมอบให้เฟิงจิงเหยา

เฟิงจิงเหยารับมา ดูเอกสารฉบับนั้นคร่าวๆอย่างรวดเร็ว

ขมวดปลายคิ้วเล็กน้อย ถือด้วยความเย็นชาเย่อหยิ่ง อ่อร่าที่ดื้อรั้นชายตามองลงมา ในดวงตาที่เรียวเล็กแฝงไปด้วยพลังที่รุนแรง เม้มริมปากบางๆ กล่าวเรียบๆว่า "ส่งกลับไป! ให้ทำใหม่!"

ซู่ยี่รับเอกสารอย่างเงียบๆ ในใจคือการฉีกหน้าอย่างโหดเหี้ยมไร้สติ ก็รู้ว่าเอกสารที่เสียหายนี้จะไม่ผ่าน

ด้านหงต๋านั้นก็ไม่รู้ว่าไปมั่นใจในตัวเองมาจากไหน คิดว่าจะต้องผ่านด่านอย่างแน่นอน

ฉีกหน้าเสร็จ เขาก็กำลังติดว่าจะรวบรวมข้อมูลการเดินทางของตอนบ่ายสักเล็กน้อย โทรศัพท์ของจิงเฟิงเหยาก็ดังขึ้น