สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 41

คุณนายเฟิงพูดจาเย้ยหยันเหน็บแนม แม้จะไม่มีข้อมูลที่ชัดเจน แต่ทำไมนายท่านเฟิงถึงฟังไม่ออก

ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคุณนายเฟิงไม่ชอบกู้ฉางซิน

เป็นผู้ใหญ่แล้วแต่มาทำแบบนี้กับคนอายุน้อยกว่า ลำเอียงเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลย

นายท่านเฟิงขมวดคิ้วหันกลับมาพูดกับกู้ฉางชิงด้วยความรักว่า "นังซิน เจ้าชอบทานอะไรไหม อยากทานก็สั่งเลย!"

ประโยคแค่นี้ ทำให้สายตาทุกคู่มองไปที่กู้ฉางชิง

คุณนายเฟิงแค่แกล้งด่าคนนี้แต่แท้จริงแล้วว่าให้อีกคน แต่นายท่านก็รีบปกป้องกู้ฉางซิน

กู้ฉางชิงรู้สึกอบอุ่นใจ พูดด้วยรอยยิ้มว่า "ข้าทานได้หมดค่ะนายท่าน "

นางยิ่งรู้เรื่องมากเท่าไหร่ นายท่านเฟิงก็ยิ่งเอ็นดูนางมากขึ้น

นายท่านเฟิงไม่ได้พูดอะไร และตบที่มือเบาๆของกู้ฉางชิง ถือว่าปลอบใจ

"ใช่แล้ว ฉางซินถ้าเจ้าอยากทานอะไรก็สั่งเลย"

ลู่ซือยวี่ก็อยู่ด้วย แสดงความใจกว้างออกมา

กู้ฉางชิงตอบด้วยถ้อยคำเบาๆ "ไม่เอาแล้วค่ะ"

ลู่ซือยวี่แค่แกล้งทำท่าทีถาม แท้จริงแล้วไม่ได้อยากให้กู้ฉางชิงมาด้วย

แต่ใครจะรู้ว่าเฟิงจิงเหยาจะพานางมาด้วย

กู้ฉางชิงไม่สั่งอาหารเพิ่ม นางมีความสุขไร้กังวลและได้พูดถึงสิ่งที่น่าสนใจขึ้นมา

นางพูดเก่งมากและคุณนายเฟิงยังร่วมพูดคุยกับนาง ทำให้มีเสียงหัวเราะดังก้องขึ้นมาเป็นบางครั้ง

ทั้งห้องดังก้องไปด้วยเสียงของนาง สิบนาทีแห่งความสุข

ทันใดนั้นอาหารที่สั่งก็มาเสิร์ฟ หลู่ซือหยี่เริ่มนำอาหารเสิร์ฟให้กับคนอื่น

"จานนี้ปลาที่คุณปู่ชอบทาน"

"เลือดนกนางแอ่นของร้านนี้รสชาติอร่อย ดีต่อสุขภาพ คุณน้าเหมยต้องทานเยอะๆนะ"

"คุณลุง สั่งให้คุณน้าเป็นพิเศษเลย"

"พี่จิงเหยา พี่ไปอยู่ต่างประเทศคงไม่ได้กินตับห่านของบ้านเรามานานแล้ว รสชาติครั้งนี้ดีมาก พี่ลองชิมสิ......"

เสื้อแขนยาวของลู่ซือยวี่แกว่งพริ้วไปทั่วทุกมุม รู้ว่ารสนิยมของทุกคนชอบทานอะไรอย่างชัดเจน

นางทำให้บรรยากาศในห้องไม่เงียบขรึม

ดูเหมือนว่านางเป็นพนักงานที่นี่เลย

กู้ฉางชิงนั่งอยู่เงียบๆและไม่ได้สนใจนาง

ในขณะที่กำลังรับประทานอาหาร คุณนายเฟิงก็ได้ถามขึ้นว่า "จิงเหยา บริษัทที่คุณเพิ่งก่อตั้ง เป็นยังไงบ้าง? "

คำถามนี้ ทำให้ทุกคนมองไปที่เฟิงจิงเหยา

เฟิงจิงเหยาตอบเบาๆ "ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้ว เหลือพนักงานที่สำคัญไม่กี่คน! "

เขาไม่อยากคุยเรื่องนี้บนโต๊ะอาหาร จึงไม่พูดอะไรมากกว่านี้

คุณนายเฟิงครุ่นคิดเรื่องนี้จึงถือโอกาศพูด " ถ้าอย่างนั้นให้ซือยวี่เข้าไปช่วยในบริษัทเจ้า นางเรียนด้านการจัดการธุรกิจที่มหาวิทยาลัย เป็นผู้ช่วยหรือนักออกแบบนางก็ทำได้ จะว่าไปพวกเจ้าก็โตมาด้วยกัน คงรู้จักกันอย่างดี"

คุณนายเฟิงพูดแบบนี้ เพราะจะดับทางไม่ให้กู้ฉางซินเข้าบริษัท

ตามที่นางพูด แทนที่จะให้กู้ฉางซินไป น่าจะให้ลู่ซือยวี่ดีกว่า

เห็นนางตั้งแต่เล็กจนโต ไว้วางใจได้

คุณนายเฟิงพูดและหันไปมองกู้ฉางชิง

นายท่านเฟิงจับมือนางแล้วพูดว่า "จิงเหยา บริษัทเจ้าก็ขาดคนถ้าอย่างนั้นก็ให้ฉางซินเข้าไปช่วย ข้าได้ยินมาว่า ฉางซินมีความสามารถด้านการออกแบบเหมาะกับบริษัทของเจ้า แทนที่จะอยู่บ้านเฉยๆให้ไปฝึกฝนที่บริษัทดีกว่า

ทันทีที่นายท่านเฟิงพูดจบ สีหน้าของคุณนายเฟิงก็เปลี่ยนไปและจ้องมองด้วยสายตาที่ดุร้ายไปยังกู้ฉางซิน "พ่อ อย่าล้อกันเล่นหน่า นางมีความสามารถที่จะช่วยบริษัทได้อย่างไร เข้าไปจะไม่ทำให้จิงเย๋าวุ่นวายกว่าเดิมหรอ? "

"พ่อ ถ้ามีการเข้าไปพร้อมกันสองคน อีกหน่อยจะมีคนพูดได้ว่าเราใช้เส้นสาย"

นายท่านเฟิงขมวดคิ้วพร้อมใบหน้าที่จริงจัง ช่วงนี้เขาได้ยินไม่น้อยว่ากู้ฉางซินเก่งด้านการออกแบบ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ

ลูกสะใภ้คนนี้มาอยู่บ้านหลังนี้เป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว ตลอดเวลาหนึ่งปีก็น่าจะเพียงพอให้พวกเขาเรียนรู้

"ฉันจะดูว่าใครกล้า! "

นายท่านโมโห "อุตสาหกรรมของตระกูลเฟิง ใครจะยอมให้คนพวกนี้มาวิจารณ์มั่วๆ? "

ทันใดนั้นห้องก็รุนแรงขึ้น คุณนายเฟิงหยุดพูดและนางก็ไม่กล้าที่จะพูดต่อเถียงกับนายท่าน ทำได้เพียงจ้องมองไปยังฉางกู้ชิงด้วยสายตาปานจะกลืนกิน

ลู่ซือยสี่ที่นั่งอยู่ข้างๆได้ยินว่านายท่านเฟิงจะให้กู้ฉางซินไปที่บริษัทใหม่ นางไม่พูดอะไรเอาแต่เลิ่กลั่กมองไปเฟิงจิงเหยา

เฟิงจิงเหยาปฏิเสธที่จะให้กู้ฉางซินเข้าร่วม นางรู้ดี

แต่นี่คือความกดดันจากนายม่าน นางก็ไม่กล้ารับประกัน

นางกัดฟันและพูดในใจ ตาแก่นี่ อะไรๆก็มุ่งเน้นให้แต่กู้ฉางซิน

บรรยากาศในห้องเริ่มเย็นลง เฟิงจิงเหยากำลังจะเอ่ยปากพูดแต่ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงระฆังอันไพเราะ

มันคือเสียงโทรศัพท์เข้าของกู้ฉางซิน

โทรศัพท์มือถือของนางวางไว้บนโต๊ะ เฟิงจิงเหยามองด้วยหางตา ก็ดันเห็นชื่อของ"ฟู่หยุนชวน"

ใบหน้ารีบก้มลงทันที

"ขออนุญาตออกไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ " กู้ฉางชิงพูดจบ ก็หยิบโทรศัพท์และเดินออกไป