สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 42

"ฮัลโหล? "กู้ฉางชิงรับโทรศัพท์แล้วถาม "มีธุระอะไรหรือเปล่า?

ผู้ถือสายลังเลครู่หนึ่ง และกล่าว "ข้าคือฟู่หยุนชวน ขอโทษที่รบกวน โทรมาวันนี้แค่อยากถามว่า เรื่องที่เจ้ากำลังพิจารณาอยู่เป็นอย่างไรบ้าง"

น้ำเสียงของฟู่หยุนชวนสุภาพและนุ่มนวล ทำให้คนฟังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดี

อย่างไรก็ตาม กู้ฉางชิงตอบกลับด้วยความสุภาพ "ขอโทษนะ ข้ายังไม่สามารถให้คำตอบได้! "

คำพูดที่รุนแรงของเฟิงจิงเหยายังวนเวียนอยู่ในหัว

หลายวันมานี้เพราะปัญหานี้ทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน นางไม่อยากมีปัญหาเพิ่ม

พูดจบนางก็จะวางสาย แต่ฟู่หยุนชวนห้ามไว้ก่อน

"คุณนายฉาง เจ้ายังกังวลเรื่องอะไรอยู่ ข้อเสนอของข้าไม่มากพองั้นหรือ? ถ้าหากใช่ นอกจากหุ้นแล้วเจ้าอยากได้อะไรอีก ถ้าฟู่หยุนชวนอย่างข้าหามาได้ ข้าจะทำให้เจ้าทุกอย่าง "

ฟู่หยุนชวนพูดอย่างจริงใจ

กู้ฉางชิงได้ยินแล้ว สะดุ้ง " ไม่ใช่ๆ จริงๆแล้วข้อเสนอของเจ้า... ข้าพอใจมากแล้ว แต่แค่......"

ฟู่หยุนชวนเริ่มรู้คำตอบ น้ำเสียงเบาลง "คุณนายฉางมีอะไรที่ไม่สามารถบอกข้าได้งั้นหรือ? ข้าชื่นชมในความสามารถของเจ้าจริงๆ หากขาดมันไปจะเป็นการสุญเสียของวงการออกแบบเลยก็ว่าได้ เพราะเหตุนี้ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ปฏิเสธข้า "

กู้ฉางชิงหายใจเข้าลึกๆ ฟู่หยุนชวนพูดแบบนี้ทำให้นางเริ่มใจอ่อน

"ฟู่หยุนชวน ขอบคุณที่เลือกข้า"

นางเห็นถึงความจริงใจของอีกฝ่าย แต่ทว่านางตอนนี้ก็ไม่อาจทำตามใจตนได้

"แน่นอนอยู่แล้ว ข้าเห็นถึงความสามารถของเจ้า ข้าคิดว่าหากเราร่วมมือกัน แบรนด์ของเราต้องโด่งดังไปทั่วโลกทำกำไรได้มากมาย ข้ารับประกันได้เลยว่าเจ้าจะมีทั้งชื่อเสียงและเงินทอง"

ฟู่หยุนชวนพูดล่อใจหวังให้กู้ฉางชิงรีบตอบตกลง

กู้ฉางชิงเม้มริมฝีปากเบาๆ นางออกมาเป็นเวลานานแล้ว นางพูดเปลี่ยนเรื่อง "คุณฟู่ ตอนนี้ฉันไม่สะดวกจริงๆ ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะ "

ฟู่หยุนชวนอ่ำอึ่งไปสักครู่ "ต้องขออภัย ถ้าอย่างงั้นเรานัดคุยกันต่อหน้าดีไหม "

ตรงข้ามประตู นางรู้สึกถึงบรรยากาศที่ผิดปกติในห้องอาหาร

"ขออภัยด้วย ข้าไม่สะดวกจริงๆ"

กู้ฉางชิงรีบวางโทรศัทพ์ และกลับไปที่ห้องอาหาร

เห็นนางถือโทรศัพท์เดินเข้ามา สีหน้าของคุณนายเฟิงก็เปลี่ยนไป พูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ "ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว เจ้ายังมีธุระมากมายเช่นนี้อีก ปล่อยให้ทุกคนรอเจ้าคนเดียว "

"ขอโทษด้วยนะคะ! " กู้ฉางชิงนั่งลงกับที่

เห็นสายตาทุกคู่มองมาที่นาง นางรู้สึกเกรงใจมาก

"ก็แค่รับโทรศัพท์แค่นี้เอง"

นายท่านเฟิงพูดปลอบกู้ฉางชิง น้ำเสียงฟังออกว่านายท่านเฟิงไม่พอใจกับคำพูดของคุณนายเฟิง

บรรยากาศควบแน่นทันที คุณนายเฟิงโกรธจนเลือดขึ้นหน้า แต่ไม่กล้าทำให้นายท่านขุนเคือง

นางไม่กล้าพูดอะไร นายท่านเฟิงทำให้บรรยากาศสงบลง " เอาล่ะ รีบทาน รีบทาน เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน "

ก่อนที่เขาจะพูดจบ โทรศัพท์ของกู้ฉางชิงดังขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ไม่แม้แต่สีหน้าของคุณนายเฟิงจะเปลี่ยนไป นายท่านเฟิงก็เริ่มไม่พอใจ

ลู่ซือยวี่พูดดูถูกเหยียดหยาม เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจกู้ฉางชิง พึงพำเบาๆ " คิดว่าตัวเองสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ "

เสียงนางพูดเบามาก ทุกคนให้ความสนใจไปที่กู้ฉางชิง ไม่มีใครสังเกตนาง

หน้าจอโทรศัพท์ยังคงกระพริบ ชื่อของฟู่หยุนชวนปรากฏขึ้นที่หน้าจอ ทำให้เฟิงจิงเหยาตื่นตามาก

ใบหน้าที่เย็นชาตลอดเวลาของเขาเห็นได้ชัดขึ้น และจ้องมองไปที่กู้ฉางชิง

นางกับฟู่หยุนชวนมีธุระอะไรกันแน่ เมื่อกี้ก็โทรศัพท์ ตอนนี้ก็ส่งข้อความ?

นายท่านโกรธมาก คุณนายเฟิงเงียบพร้อมอารมณ์ที่เต็มไปด้วยไฟและพูดว่า "ไม่กล้ามีหรอก! "

"ถ้าอย่างงั้นก็รีบๆทานข้าวซะ"

นางยอมรับผิดแล้ว นายท่านเฟิงก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ

เสียงของนายท่านเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมทำให้ทั้งห้องอาหารเงียบลง

กู้ฉางชิงมองไปที่ปู่ของนางด้วยความรู้สึกผิด แต่ก็รู้สึกอบอุ่นในใจ

เมื่อเห็นเช่นนี้ ลู่ซือยวี่รู้สึกไม่พอใจ "กู้ฉางชิงเป็นแบบนี้แต่นายท่านยังเข้าข้างนาง แถมยังตำหนิคุณน้าหมิงอีก"

คุณนายเฟิงถูกนายท่านกดดันต่อหน้าคนอายุน้อยกว่าทำให้นางสงบลง นั่งทานอาหารโดยไม่พูดอะ ทำให้ทั้งห้องเงียบมากไม่มีใครกล้าออกเสียง

เวลาผ่านไปไม่นานก็แยกย้าย

"ท่านปู่ ข้าไปส่งท่านเอง"

เฟิงจิงเหยาเปิดประตูรถให้นายท่าน และขึ้นไปขับรถ

กู้ฉางชิงเดินตามไปที่รถนั่งข้างๆนายท่าน

ทันทีที่ขึ้นรถนายท่านก็เชิดหน้าเขามีสง่าผ่าเผยมาก

บรรยากาศบนรถเคร่งขรึม

รถขับผ่านไปครึ่งทาง นายท่านเฟิงก็ดุว่า "จิงเหยา เจ้าไม่พอใจฉางซินเหมือนกันงั้นหรือ? ให้นางเข้ากับแม่เจ้าแบบนี้อย่างงั้นหรือ? ในฐานะลูกชายเจ้าควรปรับความสัมพันธ์ระหว่างแม่เจ้าและภรรยา ทำไมปล่อยให้แม่เจ้ากดขี่ฉางซิน?

นายท่านโกรธมาก และไอออกมาสองสามที

กู้ฉางชิงรีบยื่นมือไปประครองนายท่าน

เฟิงจิงเหยาที่กำลังขับรถอยู่ตกใจ รีบยอมรับผิด "ขอโทษครับท่านปู่ ต่อไปข้าจะไม่ให้เป็นแบบนี้อีกแล้ว ! "