"คุณปู่ ไม่ใช่ความผิดของจิงเหยา ฉันเองก็เคยทำไม่ดี ต่อไปนี้ฉันจะเชื่อฟังอาจจะทำให้คุณแม่เปลี่ยนการปฏิบัติต่อข้าได้
กู้ฉางชิงเขย่าแขนของนายท่านและพูดอย่างออดอ้อนว่า "คุณปู่ อย่าโกรธเลยนะคะ"
น้ำเสียงของนางนุ่มนวลและขี้เล่น ทำให้นายท่านอารมณ์ดีขึ้น
อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปแตะมือเธอเบาๆ "แกนี่มันผีบ้าจริงๆเลย"
เห็นนายท่านเฟิงอารมณ์ดีแล้วกู้ฉางชิงยิ้มและพูดว่า "ครั้งหน้าถ้าไปที่โรงน้ำชาอีกต้องพาหนูไปด้วยนะ "
"ตามติดคนแก่อย่างข้าทำไมกัน หนุ่มสาวอย่างพวกเจ้าควรอยู่ศึกษาดูใจกันสิ"
นายท่านเฟิงมองไปที่หลานชายขณะพูด ซ่อนสิ่งที่เขาต้องการแสดงออกไว้ในใจ
เฟิงจิงเหยาอึ้งไปครู่หนึ่งและตอบว่า "คุณปู่พูดถูก"
กู้ฉางชิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดี "คุณปู่ เอาคนอื่นมาล้อเล่นอีกแล้วนะ"
"อะไรกัน แกปกป้องเขาล่ะสิ "
นายท่านเฟิงแกล้งตอบ เห็นได้ชัดว่าคำพูดของกู้ฉางชิงทำให้นายท่านมีความสุข
เนื่องจากอายุของนายท่านมากแล้ว รถบนถนนจึงขับเคลื่อนอย่างช้าๆ
เพราะคำพูดตลกๆของกู้ฉางชิงทำให้ผ่อนคลายระหว่างเดินทาง
เฟิงจิงเหยาที่กำลังกังวลก็เริ่มสงบลง
ทั้งสองส่งนายท่านเฟิงเข้าห้องก่อนจะออกมา
"คุณปู่เข้านอนเช้าๆนะ พรุ่งนี้พวกเรามาหาใหม่ "กู้ฉางชิงพูดอย่างมีน้ำใจ ได้รับคำชมจากคนรับใช้ข้างๆนายท่านเฟิง
ทุกคนบอกว่าน้อยคนมากที่จะอยู่กับนายท่านได้ ต้องให้ท่านเห็นชอบด้วย
มีแต่พวกเธอสองคนที่กล้าพูดคุยกับนายท่าน
คนอื่นแค่นายท่านพูดคำเดียวก็กลัวจนหุบปากไปเลย คนแก่นี่น่าเบื่อจริงๆ
"เอาล่ะพวกเธอสองคนก็รีบกลับได้แล้ว ดึกแล้วระวังตัวด้วย"
นายท่านเฟิงพูดเตือนไปคำนึง ระหว่างทางกลับเขาโกรธมาก
แต่ตลอดทางกลับฉางซินเด็กคนนี้หยอกล้อเขาตลอด
ไม่ใช่ว่าเขาดูไม่ออก อารมณ์ก็ยังดีขึ้นมาก
นึกถึงตรงนี้นายท่านเฟิงหันไปมองหลานชายด้วยสายตาขมขื่น
เฟิงจิงเหยาอึ้ง กำลังจะอ้าปากพูด นายท่านเฟิงก็หันหน้าหนีและพูดว่า "พอเถอะ พอเถอะ"
ทำแบบนี้เหมือนเด็กแก่เลย
กู้ฉางชิงยืนอยู่ด้วยหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ไม่มีร่องรอยความอดทนหรือฝืน
เฟิงจิงเหยาใจเต้นแรง เข้าใจแล้วว่าทำไมนายท่านเฟิงดีกับกู้ฉางชิงขนาดนี้
เมื่อคนอายุมากแล้วพวกเขาต้องการความรักความอบอุ่นจากคนในครอบครัว
ท้ายที่สุดเขาคือคนชราที่ต้องการความอบอุ่น
"ถ้าอย่างงั้นพวกเราลากลับก่อนนะ" เฟิงจิงเหยารู้สึกเศร้าเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา