สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 44

เช้าวันรุ่งขึ้น

แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านหน้าต่าง กู้ฉางชิงขยี้ตาและลุกขึ้นนั่ง

ตื่นขึ้นมาเธอก็รู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วร่างกาย ราวกับจะหักอย่างไงอย่างงั้น

เมือคืนเธอถูกเฟิงจิงเหยาโยนอย่างแรง

เขาไม่หยุดที่จะขอครั้งแล้วครั้งเล่า จนกู้ฉางชิงเข่าสั่นไปหมดทั้งขา

เธอเองก็ไม่ได้ขัดขืน แต่ถูกข่มด้วยพลังที่ร้อนแรง

นึกถึงเรื่องนี้แล้ว กู้ฉางชิงรู้สึกทั้งเหนื่อยและง่วง เอียงศรีษะพลิกไปอีกข้างและนอนหลับไป

กู้ฉางชิงหลับเป็นเวลานาน ตื่นอีกทีก็จวนจะเที่ยงแล้ว

"ทำไมเวลาผ่านไปไวขนาดนี้! "

กู้ฉางชิงพึมพำและลุกไปอาบน้ำแต่งตัว คนรับใช้เตรียมอาหารกลางวันเรียบร้อยแล้ว

วันนี้เธอรู้สึกขี้เกียจ จึงให้คนยกอาหารขึ้นมาที่ห้อง

ทานได้สักครู่ เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น

ตอนที่อาบน้ำก็มีแจ้งเตือนแล้วแต่กู้ฉางชิงไม่สนใจ เปิดข้อความขึ้นมา

มีข้อความใหม่กว่า10ข้อความแจ้งเข้ามา เป็นข้อความจากเฟิงจิงเหยาทั้งหมด

กู้ฉางชิงตบหน้าผาก "ซวยแล้ว! ฉันลืมไปว่าวันนี้มีนัดกับฟู่หยุนชวน"

เธอรีบวางตะเกียบและตอบกลับข้อความ "โอเค ฉันกำลังรีบไป รอฉันแปปนึงนะ"

ทานไปสองสามคำ กู้ฉางชิงก็รีบเก็บกวาดและลงไปข้างล่าง

คนขับรถรออยู่ข้างล่างแล้ว เห็นเธอเดินลงมา รีบตะโกน "คุณนายรอง! "

"อืม " กู้ฉางชิงตอบ ก้มลงมองนาฬิกา "ขับเร็วหน่อย ฉันต้องไปให้ทันเวลา"

"ได้ครับคุณนายรอง! "

ได้ยินเขาตอบกู้ฉางชิงผ่อนคลายลงเล็กน้อยเอนหลังไปพิงเบาะและหลับตาลง

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ไปตอบตกลงกับฟู่หยุนชวน แต่เธอก็ไม่อยากเป็นคนไม่ตรงต่อเวลา

นี่คือคติการใช้ชีวิตของเธอ

ทันทีที่กู้ฉางชิงออกจากบ้าน เสี่ยวเหลียนโทรศัพท์บอกลู่ซือยวี่ "คุณนายลู่! ฉันเสี่ยวเหลียน "

"โทรหาฉันเวลานี้ทำไมงั้นหรือ?"

ดูเหมือนว่าลู่ซือยวี่กำลังยุ่ง ขณะที่กำลังถือสายโทรศัพท์ก็พูดขึ้นว่า "ถูกต้อง ชั้นวางของเอาไปไว้ทางนุ้น โต๊ะนี้ขยับไปหน่อยอย่าให้มันขวางประตู"

บริษัทที่ก่อตั้งใหม่ พื้นที่ทำงานกำลังถูกสร้างใหม่ นอกจากติดต่อภายนอกแล้วยังมีงานภายในต้องทำอีกมากมาย

ลู่ซือยวี่เพิ่งเข้ามา ก็อยากได้รับการอนุมัติจากเฟิงจิงเหยาในการรับผิดชอบทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่

ฟังดูเธอไม่ว่าง มือเสี่ยวเหลียนที่ถือโทรศัพท์เต็มไปด้วยเหงื่อ "คุณนายลู่ หากชักช้าจะไม่ทันการ คุณนายรองกำลังไปพบชายอื่นแล้ว "

"อะไรนะ? แกแน่ใจหรอ? "

ลู่ซือยวี่กระพริบตาเป็นวาว ตาทั้งคู่หรี่เล็กเป็นรูปสระอี

เสี่ยวเหลียนมั่นใจ "ฉันได้ยินกับหู และเห็นกับตาว่าเธอออกไปแล้ว"

"ดี ฉันรู้แล้ว แกเฝ้าดูต่อไป"