สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 45

"น้าหมิง ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้? "

ลู่ซือยวี่เดินเข้ามาก็เห็นโต๊ะของกู้ฉางชิงโต๊ะแรก แกล้งทำเป็นตกใจ

ทั้งสองฝ่ายพบเจอกัน บรรยากาศค่อนข้างเงียบและอึดอัด

ลู่ซือยวี่ไม่ทันตั้งตัวหัวไปมองเห็นฟู่หยุนชวน "หยุนชวน? ก็อยู่ที่นี่ด้วยหรอ? "

ฟู่หยุนชวนที่กำลังลากเก้าอี้ให้กู้ฉางชิง ทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน ราวกับว่ามีความสัมพันธ์ต่อกัน

คุณนายเฟิงยืนอยู่หน้าทั้งสองคนด้วยความโกรธ

เฟิงจิงเหยาเห็นฉากนี้ สายตาเย็นชามองไปที่กู้ฉางชิงกับฟู่หยุนชวน ใบหน้าเศร้าหมองไปไม่กี่นาที

ราวกับว่ากำลังมีพายุลูกใหญ่ที่พร้อมถล่มทุกเมื่อ!

กู้ฉางชิงมองไปที่ทุกคน และรู้สึกถึงความไม่พอใจของเฟิงจิงเหยา อดไม่ได้ที่จะตกใจ

ต่อมานึกย้อนขึ้นได้ว่า......เรื่องราวทั้งหมดของวันนี้ช่างบังอิญเสียจริง!

ไม่ใช่แค่เธอกับฟู่หยุนชวนนัดพบ คุณนายเฟิงก็มาและเฟิงจิงเหยากับลู่ซือยวี่ก็ยังมาด้วย!

ในขณะที่กู้ฉางชิงกำลังคิดสายตาก็เหลือบไปเห็นลู่ซือยวี่กำลังยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

เธอรับรู้ขึ้นมาทันที

ที่แท้ก็วางแผนไว้แล้ว!

เหอะ ลู่ซือยวี่นังตัวดี!

กู้ฉางชิงขำในใจ แต่ก็ไม่อยากเล่นตามแผนของลู่ซือยวี่

"ฉันแค่มาคุยเรื่องธุรกิจกับคุณฟู่" นางตอบด้วยใบหน้าที่นิ่งไม่แยแส

ร้านกาแฟใหญ่ขนาดนี้ ต่อให้ทำเรื่องที่น่าอับอาย เธอก็คงไม่เลือกสถานที่นี้หรอก

คุณนางเฟิงขำแห้งและพูดว่า "คุยธุรกิจ? แกนี่มันโกหกไม่เนียนเลย "

"คุณนายเฟิง เรามาที่นี่เพื่อคุยเรื่องธุรกิจจริงๆ "

ฟู่หยุนชวนเห็นเช่นนี้จึงพูดขึ้นว่า "ฉันเห็นถึงความสามารถของคุณฉางและอยากจะเชิญเข้าร่วมทำงานกับบริษัทใหม่ของเรา มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเลย โปรดอย่าเข้าใจผิด "

ในขณะที่เขากำลังพูดก็ได้หยิบสัญญาขึ้นมา "ฉันได้ร่างสัญญาหุ้นไว้ก่อนแล้ว แค่เพียงคุณฉางเซ็นตกลง เราก็จะทำงานร่วมกันทันที "

สัญญาหลายฉบับก็ถูกวางเอาไว้บนโต๊ะ

ดูเหมือนว่าจะเป็นการคุยเรื่องธุรกิจที่แท้จริง

ลู่ซือยวี่และคุณนายเฟิงสบตากัน หัวใจเต้นเร็วทันที

เป็นไปได้อย่างไร?

ฟู่หยุนชวนนัดพบกับกู้ฉางชิงเพียงเพื่อหารือเรื่องธุรกิจ?

แต่ว่าเสี่ยวเหลียนไม่ได้บอกกับฉันเช่นนี้

คิดๆแล้ว เสี่ยวเหลียนแค่บอกว่าออกไปพบชายอื่นแต่ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไร?

พวกเขาไม่ทันคิดก็นึกว่ากู้ฉางชิงออกไปทำตัวมั่ว

ตบหน้าเบาๆ คุณนายเฟิงรู้สึกร้อนรนที่ใบหน้า มองไปที่ตาของกู้ฉางชิงเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์

เธอมีความสามารถแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นที่ต้องการของบริษัทอื่น?

ในเวลาเดียวกัน สายตาของเฟิงจิงเหยามองตรงมา

ราวกับสายตาคู่นั้นกำลังบอกว่า "ถ้าเธอกล้าก็ลองดู!"

กู้ฉางชิงไม่กล้าสบตา ทำได้เพียงยิ้มให้กับฟู่หยุนชวน "ขอบคุณคุณฟู่มากที่ชื่นชมข้า แต่ฉันคงต้องเสียน้ำใจต่อความหวังดีของคุณต้องขออภัยด้วยจริงๆ! "

ฟู่หยุนชวนได้ยินเช่นนี้ ก็หัวเราะออกมาก "โอเค ช่างน่าเสียดายจริงๆ แต่ว่าหากคุณเปลี่ยนใจ ประตูของฟู่ซื่อกรุ๊ปยินดีต้อนรับคุณเสมอ! "

ขณะที่เขากำลังพูดก็ได้จัดระเบียบเสื้อผ้า หยิบสัญญาฉบับนั้นพร้อมกับอำลากู้ฉางชิงและจากไป

มองจากด้านหลังของเขาเขาดูเป็นคนมีสง่างดงามและสุภาพมาก

คุณนายเฟิงเห็นสถานการณ์เช่นนี้ กัดฟันพูด "ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อน"

"กลับดีๆนะคุณน้าหมิง " ลู่ซือยวี่พูดต่อทันที

คุณนายเฟิงพูดจบก็กลับออกไปเลยทันที

เฟิงจิงเหยาหันไปมองกู้ฉางชิงและพูดว่า "เธอกลับไปก่อน รอตกดึกข้ากลับไปค่อยคิดบัญชี"

กู้ฉางชิงรู้สึกสับสนเล็กน้อยพร้อมพยักหน้าตกลง

เห็นเธอตกลงแล้ว เฟิงจิงเหยาหันกลับไปพูดกับคนที่เงียบมาตลอดว่า " ผู้จัดการหลิว เราไปกันต่อเถอะ! "

"ได้ครับได้ครับ " ผู้จัดการหลิวรีบตอบ เฟิงจิงเหยาหันหลังกลับไป

ลู่ซือยวี่ที่อยู่ด้านหลัง เอาแต่จ้องมองไปที่กู้ฉางชิง ดวงตาคู่นั้นปานจะกลืนกินนาง

กู้ฉางชิงขำแห้ง ไม่อยากที่จะสนใจเธอ เก็บของและหันหลังเดินออกไปข้างนอก

เห็นเธอทำเช่นนี้แล้วลู่ซือยวี่ยิ่งไม่เห็นด้วย กัดฟันจนฟันแทบหัก