สองคนจูบกันอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เสียงที่ครุมเครือดังเป็นพิเศษในห้องที่เงียบสงัด
จูบที่รุนแรงบ้าคลั่ง ทำให้กู้ฉางชิงไม่สามารถต้านทานได้
เธอจับเฟิงจิงเหยาไว้แน่นโดยสัญชาตญาณ เพื่อไม่ให้ร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของตนเองล้มลงไป
แต่เธอก็ถูกจูบจนวิงเวียน ลืมแม้กระทั่งเปลี่ยนเป็นหายใจ แทบจะเป็นลมไปเพราะหยุดหายใจ
ดีที่เฟิงจิงเหยาสังเกตุเห็นจึงปล่อยเธอ
เขามองเห็นว่าหายใจหอบเหนื่อย แววตาครุมเครือของกู้ฉางชิง ยิ้มนิดๆแล้วพูดว่า : "ยังไม่เรียนรู้การเปลี่ยนลมหายใจอีกหรอ? หรือลืมจูบของฉันไปแล้ว?"
น้ำเสียงเหมือนตั้งคำถาม อีกทั้งยังดูเหมือนการเยาะเย้ย
กู้ฉางชิงฟังแล้ว เดิมทีหน้าแดงอยู่แล้ว ก็เดิมไปอีก เพิ่มลงไปถึงคอ
ทั้งตัวเหมือนกุ้งที่ต้มสุก แดงก่ำไปทั้งตัว
ในเวลาเดียวกันก็เหมือนน้ำใสในสระ
เฟิงจิงเหยาชำเลืองมอง แววตาเป็นประกาย ท้องน้อยดูเหมือนมีอะไรกลับมาอีกครั้ง
เพียงแต่เขาไม่ได้ควบคุมสถานการณ์ตรงหน้า แต่มีสติผลักกู้ฉางชิงออกไป
กู้ฉางชิงตกใจกับการกระทำของเขา ก็ผิดหวังเล็กน้อย
เธอสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของผู้ชายตรงหน้าเธออย่างชัดเจน ตามประสบการณ์ก่อนหน้า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้คำนึงถึงความปรารถนาของเธอ ใช้อำนาจบีบบังคับเธอ
แต่วันนี้ ทว่าเขาผลักเธอออกไป
ยังไม่รอให้เธอคิดว่าเกิดอะไรขึ้น ก็พบว่าเฟิงจิงเหยาไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย นั่งอยู่ที่หัวเตียงแล้วพูดว่า : "คำนวณเวลา เวลานี้ควรเป็นเวลาที่คุณตั้งครรภ์ ช่วงหลายวันนี้คุณต้องใส่ใจร่างกายของตนเอง ดูๆว่าตั้งครรภ์ไหม"
กู้ฉางชิงตะลึงเมื่อเธอได้ยินคำพูดนี้
รอสติกลับมา ในแววตาก็อดที่จะประชดตัวเองไม่ได้
อารมณ์เมื่อสักครู่ถูกโยนทิ้งไป ลดลงโดยฉับพลัน
เธอเกือบลืมไปแล้ว จุดประสงค์ของการกลับประเทศของชายคนนี้คือการมีลูกกับเธอ เหมือนกับเป็นหน้าที่
ส่วนความใคร่เมื่อกี้ เกรงว่าไม่ได้ควบคุมมันมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ไม่ใช่ปัจจัยบางอย่างที่จุดชนวนโดยเฉพาะจนยากที่จะทนได้
เธอคิดถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะตกใจกับความหดหู่ผิดหวังเมื่อกี้นี้
ทำไมเธอถึงสามารถมีอารมณ์เช่นนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ไม่ใช่ของเธอ เป็นของกู้ฉางซิน
กู้ฉางชิง ไม่ต้องการถูกสายตาอ่อนโยนทำให้หลงกล
แล้วก็ไม่ต้องการให้เกิดความรู้สึกพิเศษกับผู้ชายคนนี้!
คุณต้องจำไว้เสมอ คุณเป็นเพียงตัวแทน เมื่อถึงเวลา คุณก็ต้องออกไป!
เธอเตือนสติตัวเองในไม่หยุด
อย่างนี้ คลื่นที่กระเพื่อมในใจของเธอก็กลับมาสงบใหม่อีกครั้ง
"ฉันรู้แล้ว"
เธอเก็บอารมณ์ที่มีทั้งหมด สีหน้าตอบรับอย่างเย็นชา ไม่มองเฟิงจิงเหยาแม้แต่นิดเดียว เก็บความง่วงจากด้านข้างแล้วเข้าห้องน้ำไป
เฟิงจิงเหยามองเธอเดินจากไป ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ไม่รู้ทำไม เขารู้สึกได้ถึงว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไป แต่คิดอย่างไร ก็คิดไม่ออก
และในห้องน้ำ กู้ฉางชิงอาบน้ำด้วยน้ำเย็น ทำให้ตนเองสงบจากภายนอกสู่ภายในอีกครั้ง จึงออกมาจากห้องน้ำ
หลังจากออกมา เธอก็เห็นว่าเฟิงจิงเหยานอนไปแล้ว ปรากฏความสลับซับซ้อนในแววตา แต่เธอเก็บอาการอย่างรวดเร็ว
เธอเม้มปากเดินไปที่โต๊ะทำงาน ทำงานเย็บปักถักร้อยอย่างนุ่มนวลและจัดเก็บต้นฉบับแล้ว จึงเข้านอน
เป็นหนึ่งคืนที่สงบ
……
วันต่อมา กู้ฉางชิงตื่นขึ้นมา ข้างๆก็ไม่เห็นเฟิงจิงเหยาแล้ว
เธอก็ไม่ได้สนใจ ลุกขึ้นจากเตียง จัดการกับตนเอง
วันนี้เธอไม่ได้วางแผนว่าจะไปบริษัท ย่างไรก็ตามอาชีพนักออกแบบป็นอาชีพอิสระอยู่แล้ว
หลายวันมานี้รีบออกแบบเสื้อ เธอก็เลยยุ่งอยู่กับตนเองอยู่ในบ้าน จะได้ไม่ต้องวิ่งไปมาให้เสียเวลา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา