สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 83

คุณนายเฟิงไม่ได้ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ตอบรับ

เฟิงจิ่งเหยาเห็นดังนั้นจึงพูดต่อว่า "เดี๋ยวผมจะให้ผู้ช่วยหาทีมงานออแกไนซ์มาช่วยวางแผนงานร่วมกัน รับประกันว่าจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่สมบูรณ์ให้กับซือหยี่ได้แน่"

เมื่อคุณนายเฟิงได้ยินดังนั้น ถึงได้พยักหน้าตกลงอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

ด้านลู่ซือหยี่นั้นดีใจยิ่งนักและรีบขอบคุณเขา "ขอบคุณมากค่ะพี่จิ่งเหยา"

เฟิงจิ่งเหยายิ้มให้อย่างขอไปที เมื่อเห็นว่าที่นี่ไม่น่าจะมีเรื่องอะไรแล้ว จึงขอตัวพากู้ฉางฉิงกลับก่อน

หลังจากกู้ฉางฉิงออกมาจากบ้านใหญ่ ใบหน้าของเธอก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดใดออกมา ถ้าคนช่างสังเกตก็จะเห็นว่าเธอดูไม่ค่อยมีความสุขนัก

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจบไปก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก

เห็นได้ชัดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของคนในบ้านใหญ่ แต่สุดท้ายกลับให้สาวใช้มาเป็นแพะรับผิดไป

ส่วนคนที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริงนั้นกลับไม่ได้รับผลอะไรเลย นี่คือสิ่งที่เธอไม่พอใจ

เธอเงยหน้าขึ้นมองคนข้าง ๆ ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจ

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร วิธีการจัดการปัญหาของเขาเมื่อสักครู่ก็ดูจะเข้าข้างไปทางฝั่งคุณนายเฟิงอยู่บ้าง

เธอยิ่งคิดก็ยิ่งไม่มีความสุข

แต่ถ้าคิดอีกแง่หนึ่ง เธอก็เข้าใจในสิ่งที่เฟิงจิ่งเหยาทำไป

เพราะอย่างไรก็ตามคุณนายเฟิงก็เป็นผู้เลี้ยงดูเขามาจะให้มาเทียบกับภรรยาที่เพิ่งแต่งเข้ามาได้ไม่ถึงเดือนอย่างเธอได้อย่างไร

กลับกันถ้าเป็นเธอ ก็คงจะเข้าข้างคนในครอบครัวเช่นเดียวกัน

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงขอโทษของเฟิงจิ่งเหยาดังขึ้นข้างหูว่า

"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ ช่างไม่ยุติธรรมกับเธอเลย"

เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่ากู้ฉางฉิงกำลังไม่พอใจ เพียงแต่ขอโทษไปตามสิ่งที่เกิดขึ้นจริงเท่านั้น

ความจริงของเรื่องนี้เป็นมาอย่างไร แม้ว่าจะไม่มีคำอธิบายที่ชัดเจนกว่านี้ แต่พวกเขาต่างก็รู้ดีอยู่แก่ใจ

เพียงเพราะฝ่ายหนึ่งเป็นพ่อแม่ อีกฝ่ายหนึ่งก็เป็นภรรยา ไม่ว่าจะเป็นใครก็คงเลือกที่จะปกป้องรักษาหน้าพ่อแม่ตัวเองไว้ก่อน เพื่อแสดงออกถึงความกตัญญู

เมื่อกู้ฉางฉิงได้ยินเขาพูดเช่นนี้ก็นิ่งไปเล็กน้อย

เธอมองไปที่เฟิงจิ่งเหยา

เฟิงจิ่งเหยาสังเกตเห็นเธอจ้องมองมาอย่างงุนงง จึงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "เรื่องนี้ผมรู้ดีว่าไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่ก็ได้แต่เพียงจัดการแบบนี้ไปก่อน ต่อไปผมจะสั่งไปว่าพยายามไม่ให้คนของบ้านใหญ่มาหาเรื่องคุณอีก"

แม้ว่าเขาจะดูเย็นชาขณะที่พูดคำนี้ออกมา แต่กู้ฉางฉิงก็ยังคงได้ยินความจริงใจจากคำพูดของเขา

เธอเม้มริมฝีปาก ไม่รู้เพราะเหตุใดความไม่พอใจเมื่อสักครู่ก็พลันมลายหายไปเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

ผู้ชายคนนี้......แม้จะดูเย็นชา แต่ก็เป็นเพียงแค่เปลือกนอก

อย่างน้อยใจของเขาก็ไม่ได้เย็นชาเช่นนั้น

โดยเฉพาะเมื่อเธอนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เธอถูกกระทำหลายต่อหลายครั้ง ผู้ชายคนนี้แม้ดูเหมือนจะเข้าข้างพวกคุณนายเฟิง แต่แท้จริงแล้วเขากลับช่วยเธออยู่เสมอ

"ถ้าอย่างนั้น ก็ต้องรบกวนคุณแล้วนะคะ"

เธอเม้มริมฝีปากแล้วยิ้ม เรื่องนี้ก็ถือว่าจบลงเช่นนี้

......

ทางด้านบ้านใหญ่ เมื่อเฟิงซู่เห็นว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็ได้ตรงไปที่ห้องหนังสือ

คุณนายเฟิงยังคงมีอาการไม่สบอารมณ์อยู่

เรื่องในวันนี้ ถูกนังสารเลวกู้ฉางซินนั่นทำเธอเสียหน้า

ลู่ซือหยี่เห็นเข้าจึงได้รีบเข้าไปปลอบว่า "คุณป้าหมิงคะ ป้าอย่าโกรธไปเลยนะคะ ถ้าคุณป้าโกรธจนเป็นอะไรไป หนูจะต้องทุกข์ใจแน่ ๆ "

เธอใช้คำพูดและน้ำเสียงอ้อดอ้อนเฉาเลาะจนสักพักคุณนายเฟิงก็สามารถวางเรื่องในใจลงได้

"ซือหยี่ ถ้าหนูเป็นภรรยาของจิ่งเหยาจะดีแค่ไหนกัน มีเด็กดีอย่างหนูอยู่ข้างกายทำให้ป้ารู้สึกอายุยืนขึ้นอีกหลายปี ไม่เช่นนั้นไม่ช้าก็เร็วป้าต้องถูกยัยกู้ฉางซินยั่วโมโหจนตายแน่"