สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 10

“ฉันจะส่งเลขบัญชีธนาคารของฉันไปให้นาย ก่อนเที่ยงคืนของทุกวันนายต้องโอนเงินมาให้ฉัน รู้แล้วใช่ไหม”

เฟิงเชียนเสวี่ยจัดการบางอย่างในโทรศัพท์และพูดตักเตือนเขาไปด้วย

เวลาเดียวกับที่เธอพูดจบ โทรศัพท์ของชายคนนั้นก็ส่งเสียงแจ้งเตือนข้อความดัง “ติง”

เมื่อมองดูหมายเลขบัญชีธนาคารบนหน้าจอ ริมฝีปากบางที่ดูโดดเดี่ยวและเย็นชาของเขาก็ยกขึ้นเล็กน้อย

น่าสนใจ!

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเฟิงเชียนเสวี่ยก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์ของเฮ่อเหวินเจ๋อ เฟิงเชียนเสวี่ยก็รับสายด้วยความโมโห และด่าออกไป “คุณไม่ต้องเร่งฉันแล้ว ฉันไม่มีเงินจ่ายบิลหรอก ฉันไม่ทำงานที่เซิ่งเทียนแล้วก็ได้ เท่านี้ได้หรือยัง”

หลังจากตะโกนออกไป เธอวางสายในทันที ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ

เมื่อคิดว่างานที่เธอเพิ่งหาได้ตอนนี้กลับไม่มีแล้ว เธอรู้สึกหดหู่มากและทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา เธอยกไวน์ด้านหน้าของชายคนนั้นขึ้นมาดื่มจนหมดแล้ว หลังจากนั้นเธอก็เรอออกมาและเริ่มบ่น

“เป็นเพราะนาย นายทำให้ฉันหางานไม่ได้เลย กว่าจะหางานได้หนึ่งงานแต่ก็ยังถูกคนน่ารังเกียจเรียกเก็บเงินอีก”

“หืม?” ชายคนนั้นถามกลับ “ในเซิ่งเทียนมีคนเรียกเก็บเงินเธอหรือ”

“พูดไปนายก็ไม่เข้าใจ” ตอนแรกเฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากสนใจเขา แต่ก็เปลี่ยนใจและรีบถามเขาออกไป “จริงสิ นายลงรายการซื้อเป็นชื่อนายได้ไหม บิลราคาประมาณแสนกว่าหยวน

“ได้สิ!”

“ดีมากเลย!”

…

เฟิงเชียนเสวี่ยให้ชายคนนั้นช่วยลงชื่อในบิลของห้องเธอ ทั้งหมด 183,888หยวน เธอเจ็บใจจนอยากจะร้องไห้ แต่สิ่งสำคัญตอนนี้คือต้องรักษางานไว้ให้ได้ เธอฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้งเพราะต้องคิดถึงค่านมผงของลูกๆ ทั้งสามคน

เธอพูดกับชายคนนั้นหนึ่งประโยค “ขอบใจนะ หักจากเงินชดเชยของคุณได้เลย!”

หลังจากนั้นเธอก็ไปทักทายเพื่อนร่วมงานของเธอ “ฉันจ่ายค่าบิลแล้วนะ เพื่อนร่วมงานทุกคนมีความสุขกันไหมคะ”

“มีสิๆ ขอบใจนะเชียนเสวี่ย” เพื่อนร่วมงานของเธอตอบกลับมาซ้ำๆ