สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 122

เมื่อความคิดนี้แวบเข้ามาในหัว ก็ถูกเฟิงเชียนเสวี่ยตัดขาดทันที…

เธอพูดกับตัวเองในใจว่า เฟิงเชียนเสวี่ย อย่าใจอ่อนเด็ดขาด!

เป็นหนุ่มบาร์โฮสต์หนึ่งวัน ก็จะเป็นหนุ่มบาร์โฮสต์ตลอดชีวิต!

เขาเป็นหนุ่มบาร์โฮสต์มาตั้งหลายปี ชาตินี้ก็คงไม่มีทางที่จะกลับตัวกลับใจแน่นอน

ต่อให้เธอจะไม่ถือสากับอดีตของเขา แล้วลูกหล่ะ

หากในอนาคตครอบครัวของพวกเขาทั้งห้าคนเดินบนถนน แล้วลูกค้าจำเขาได้ ลูกๆ จะรับไหวได้อย่างไร

หากเรื่องนี้ถูกเปิดเผย ลูกๆ คงจะกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งโลก อับอายไปทั้งชาติ…

พอนึกถึงเรื่องพวกนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็กลัวขึ้นมา เธอได้แต่เตือนตัวเองในใจซ้ำไปซ้ำมา ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะอ่อนโยนกับเธอแค่ไหน เธอจะใจอ่อนไม่ได้…

ไม่ได้เด็ดขาด!

“เสร็จแล้ว!”

เยี่ยเจิ้นถิงปิดไดร์เป่าผม ลูบไล้เส้นผมของเฟินเชียนเสวี่ยเหมือนกับลูบขนลูกหมา

“พอได้แล้ว” เฟินเชียนเสวี่ยปัดมือเขาออก จงใจรักษาระยะห่างกับเขา “ฉันเรียกรถกลับเองได้ นายไม่ได้ไปส่งหรอก!”

“เธอแน่ใจนะ?” ครั้งนี้เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้รั้งเธอไว้ แต่เตือนด้วยความหยิ่งผยอง “ถ้าวันนี้เธอเดินออกจากที่นี่ ต่อไปฉันจะไม่สนใจเธออีก!”

“แบบนี้แหละดีแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบพูด “พอกลับไปฉันก็จะคืนเงินนาย หลังจากนี้เราก็ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก อย่ามาเจอหน้ากันเลย!”

เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วแล้วมองเธอ เงียบไปสักครู่แล้วจึงพยักหน้า “ได้!”

“อีกอย่าง นายต้องลบคลิปนั่น……”

“ลบตั้งเเต่เช้าแล้ว เธอไม่เห็นหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว

“งั้นก็ดี ลาก่อน”

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบเดินหนีไป……

มองดูแผ่นหลังของเธอ เยี่ยเจิ้นถิงโมโหจนหน้ามืด ครั้งนี้เขาตัดสินใจว่า จะต้องจัดการกับผู้หญิงคนนี้สักหน่อย ให้เธอกลับขอร้องเขาเอง!

เฟิงเชียนเสวี่ยลงมาจากลิฟต์ เรียกรถกลับบ้านจากหลังโรงแรม

นั่งอยู่บนรถแล้วหันหลังมองรถสปอร์ตหรูแอสตันมาร์ตินที่จอดอยู่ตรงนั้น อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าเหมือนสูญเสียอะไรไป…

นึกถึงความบ้าคลั่งของเมื่อคืนและความอ่อนโยนของเขาในวันนี้ ตอนนี้ก็ได้ตัดขาดไปแล้ว