สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 149

ประธานเจี่ยงหลับตาลงแล้วดื่มยาไปครึ่งขวดในคราเดียว

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบนำน้ำอุ่นมาเปิดให้เขาให้ล้างปาก

“นี่มันอะไรกันเนี่ย ทั้งขม ทั้งเหม็น ทั้งฝาด!”

ประธานเจี่ยงขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างทรมาน

“นี่เป็นยาแก้ท้องผูกค่ะ…”

ทันทีที่เฟิงเชียนเสวี่ยพูดจบ สีหน้าของประธานเจี่ยงก็ผิดปกติ เขาตะโกนออกมาว่า “เร็วเข้า พยุงฉันไปเข้าห้องน้ำที!”

“เร็วเข้า เร็วเข้า!” เหลยอวี่รีบแจ้งหมอผู้ชายที่อยู่ด้านนอก

หมอผู้ชายสองสามคนเข้ามาจัดการกับเรื่องนี้ เหลยอวี่จึงดึงเฟิงเชียนเสวี่ยออกไปรอข้างนอก

เฟิงเชียนเสวี่ยเดินไปเดินมาที่ทางเดิน ราวกับว่าเขาเป็นคุณพ่อที่กำลังรอภรรยาคลอดลูกอย่างกระวนกระวายใจ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หมอชายคนหนึ่งออกมาอย่างตื่นเต้นและแจ้งว่า “ออกมาแล้ว!”

“ห้ะ? ชิปออกมาแล้วเหรอ” เฟิงเชียนเสวี่ยถามอย่างตื่นเต้น

“ใช่ครับ…” หมอผู้ชายใช้คีมหนีบชิปแล้วยกขึ้นสูง “ในที่สุดก็ดึงมันออกมาได้!”

“สุดยอดไปเลย!”

เฟิงเชียนเสวี่ยเกือบจะกระโดดด้วยความตื่นเต้น

40นาทีต่อมา เฟิงเชียนเสวี่ยนำชิปไปที่ห้องทำงานของท่านประธานที่ชั้นหกสิบแปด

แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีช่วงเวลาที่เธอรู้สึกราวกับบรรยากาศรอบตัวเธอเต็มไปด้วยสายลมในฤดูใบไม้ผลิเหมือนกับตอนนี้มาก่อน แค่คิดว่าจะได้เงินหนึ่งล้านในไม่ช้า เธอก็เกือบจะหลุดหัวเราะออกมาดังๆ

“ท่านประธานเยี่ย ฉันได้ชิปกลับมาแล้ว!”

เฟิงเชียนยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานแล้วใช้มือยื่นส่งกล่องไปอย่างเต็มพิธีการ

ในกล่องมีชิปสีทอง ชิปที่หายไปนาน และต้องเสียเงินทุนในการค้นหาไปนับพันล้าน ในที่สุดชิปก็กลับมาสู่เจ้าของเดิมแล้ว…

หลังจากนั้นไม่นาน เยี่ยเจิ้นถิงก็ละสายตาจากไอแพดแล้วเงยหน้ามองเฟิงเชียนเสวี่ย

หลังจากมีเสียงดัง หน้าจอก็กะพริบ แล้วก็มีเสียงดัง บูม! คอมพิวเตอร์เริ่มมีควันออกมา