สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 16

เยี่ยเจิ้นถิงทำหน้าเย็นชาและเดินผ่านเธอไปในทันที

เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปที่หลังของเขาด้วยหน้าตาเฉยเมย คนที่ชนเธอเมื่อกี้คือเขาหรือ

พื้นที่ใหญ่ขนาดนี้ ด้านข้างเขายังมีบอดี้การ์ดสี่คนคุ้มกันอยู่ เขาจะมาชนเธอได้ยังไง

หรือว่า…ตั้งใจเดินมาชน

“เฟิงเชียนเสวี่ย เธอเดินไม่ดูทางหรือ” เฮ่อเหวินเจ๋อแผดเสียงร้องออกมาด้วยความโมโห

“ขอโทษๆ!” เฟิงเชียนเสวี่ยชี้ไปทางเยี่ยเจิ้นถิงและอธิบายเสียงแผ่ว “เมื่อกี้ประธานคนใหญ่คนคนโตเดินมาชนฉัน ฉันเลยไม่ทันระวัง...”

“คุณยังโยนความผิดให้คนอื่นอีกหรือ...”

“ผู้จัดการเฮ่อ” เยี่ยฮุยพูดขัดเฮ่อเหวินเจ๋อและถามอย่างเย็นชาว่า “คุณกำลังโทษประธานเยี่ยหรือ”

“ไม่ๆๆ ผมจะกล้าได้ยังไง...” เฮ่อเหวินเจ๋อรีบอธิบาย “ผมกำลังโทษเธอ...ไม่ใช่ ผมกำลังโทษตัวผมเอง ผมเดินไม่ดูทางเอง”

“นั่นมันแน่อยู่แล้ว” เยี่ยฮุยพยักหน้าด้วยความพอใจและพูดตักเตือนด้วยท่าทางจริงจัง “คราวหน้าก็เดินระวังหน่อย โดยเฉพาะที่ห้องอาหาร อย่ากินทิ้งกินขว้าง!”

“ครับ!” เฮ่อเหวินเจ๋อก้มหัวอย่างนอบน้อม

เมื่อเห็นท่าทางขี้ขลาดของเฮ่อเหวินเจ๋อ เฟิงเฉียนเสวี่ยก็แอบทำท่าทางดีใจกับตัวเอง ผู้ชายนิสัยเสียคนนี้ ในที่สุดก็เจอยาแรงเข้าสักที ต่อไปนี้เขาคงไม่มารังควานเธออีกแล้วล่ะ!

เมื่อเห็นท่าทางแอบดีใจของเฟิงเชียนเสวี่ย มุมปากของเยี่ยเจิ้นถิงก็โค้งขึ้นเล็กน้อย

เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์ “พูดมา!”

“ประธานเยี่ยครับ จับเสือดำได้แล้ว แต่บนตัวเขาไม่มีชิปอยู่ คาดว่าเขาอาจจะฝังไว้ที่อื่น ผมทำทุกทางแล้วแต่เขาก็ยังไม่ยอมสารภาพ อาจจะต้องใช้มาตรการพิเศษ!”

“คนประเภทนี้ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ ไม่มีประโยชน์ที่จะทรมานเขาเพื่อให้เขาสารภาพ” เยี่ยเจิ้นถิงออกคำสั่ง “ตรวจสอบกล้องในศูนย์การค้าเซิ่งต้า ดูว่ามันถูกส่งต่อไปยังผู้สมรู้ร่วมคิดคนอื่นหรือไม่”

“ครับ จะสืบเดี๋ยวนี้!”

…

เมื่อเธอกลับจากทำงาน แม่จูก็ได้เตรียมมื้อดึกหอมกรุ่นไว้ให้แล้ว ครอบครัวทั้งห้าคนรับประทานอาหารด้วยกันอย่างมีความสุข

ซื่อเป่าน้อยบินมาเกาะที่ไหล่ของเย่ว์เย่ว์และใช้หัวน้อยๆ ของมันถูกับแก้มอ้วนของเยวเยว่

เย่ว์เย่ว์เอาเมล็ดแตงโมให้มันกินหนึ่งเม็ดแต่มันกินแบบไม่มีความสุขเหมือนปกติ มันส่ายหัวและเรอตลอดเวลา

หลงหลงเบะปากและพูดในใจ หึ รอซื่อเป่าน้อยอึทองแผ่นนั้นออกมาทุกคนก็จะรู้แล้วว่าผมพูดเรื่องจริงหรือไม่!