สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 168

เยี่ยเจิ้นถิงมองเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยสายตาเซ็งจนไม่อยากเชื่อแล้วกัดฟันพูดว่า “เธอโง่รึไงห้ะ!”

“คือฉัน ฉัน...”

คอที่เพิ่งหายดีของเฟิงเชียนเสวี่ยตอนนี้กำลังโดนมีดจี้อยู่อีกครั้ง ตกใจจนสติแทบหลุดจากร่าง

“ฮึ… คุณเฟิง ตุณขึ้นมาทำไมตอนนี้ครับเนี่ย”

เยี่ยฮุยถอนหายใจ เขากับประธานแค่สองคน สามารถจัดการพวกนี้ได้สบายอยู่แล้ว แต่ดันมีคนโผล่ออกมาพลีชีพซะงั้น

“พวกแกต้องทำลายระบบxทิ้งตอนนี้ซะ ไม่งั้นฉันจะฆ่ามัน”

คนร้ายสั่งด้วยน้ำเสียงดุร้าย

เฟิงเชียนเสวี่ยอยากจะร้องไห้ ได้แต่คิดในใจว่า ซวยแล้ว…

ระบบที่สำคัญขนาดนี้ แถมยังเชื่อมโยงไปถึงอนาคตของบริษัทเซิ่งเทียนและตระกูลเยี่ยเลยนะ...ให้ทำลายทิ้งงั้นเหรอ?

ปล่อยให้โลกแตกไปซะยังดีกว่า

ในครั้งนี้ เขาไม่มีวันช่วยเธอเด็ดขาด

“เอาเลย ผู้หญิงโง่ๆ แบบนี้ เก็บไว้ก็ไร้ประโยชน์!”

เยี่ยเจิ้นถิงมองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยอย่างเย็นชา สะบัดมือที่ต่อยตีจนปวดร้อนไปมา แล้วเดินหันหลังเข้าที่ห้องทำงาน

“เอ่อ ……”

เยี่ยฮุยถึงกับตาค้าง นี่มัน เอาจริงหรือล้อเล่นเนี่ย

“ฮือฮือฮือ...” เฟิงเชียนเสวี่ยร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ “ฉันเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ เป็นเสมียนระดับล่างสุดของชั้น 68 คุณใช้ฉันเป็นตัวประกันก็ไม่มีประโยชน์หรอก”

“หุบปาก!” คนร้ายกัดฟันพูดอย่างหงุดหงิด ด่าตัวเองในใจ

“งั้นโอเค ในเมื่อพวกแกไม่มีใครคิดที่จะช่วยมัน งั้นฉันจะฆ่าซะ...”

พูดจบ ผู้ร้ายก็ได้ยกมีดขึ้นเตรียมที่จะปาดลงไป...

“ไม่นะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยปิดตาลงโดยสัญชาตญาณ พร้อมกับตะโกนว่า “นายโฮสต์ช่วยฉันด้วย!!!”

“ฟึ้บ...”

เสียงลมลอยผ่านข้างหู จากนั้น แขนที่รัดคอเธออยู่ก็ได้ปล่อยออก หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียง ล้มดังโครม

เมื่อเฟิงเชียนเสวี่ยลืมตาขึ้น คนที่อยู่ด้านหลังเธอก็ได้ล้มลงไปอยู่บนพื้นแล้ว