สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 170

“คงไม่ตายหรอกมั้ง?”

เยี่ยเจิ้นถิงถามแบบไม่แคร์อะไร

“ไม่ตายหรอก!” เยี่ยฮุยกัดฟันแล้ววิ่งเข้าไปสู้ต่อ

เยี่ยเจิ้นถิงทำตาจดจ่อ แล้วหันไปใช้งานคอมต่อ แต่ร่างกายของเขาก็ยังขยับอยู่อย่างช้าๆ

“คุณปล่อยฉันเร็วๆ สิ...”

เฟิงเชียนเสวี่ยใจร้อนมาก เธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายของเขา มันเหมือนกับสัตว์ที่โดนขังในกรงที่กำลังจะหลุดหนีออกมา...

นี้มันอันตรายเกินไปแล้ว!

“หุบปาก!” ขณะที่เยี่ยเจิ้นถิงพูด เสียงโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้นมา เขากดเลื่อนหน้าจอแล้วเปิดลำโพง

“เจ้าเยี่ยครับ งานเปิดตัวลากยาวไปเจ็ดนาทีแล้ว” เสียงโทนต่ำของทหารเยี่ยดังออกมา “ประธานเจียง ส่งซิกมาสามครั้งแล้ว ควรเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ได้แล้ว ทางท่านเป็นยังไงบ้างครับ?”

“ให้เวลาฉันอีก10 วินาที...”

เยี่ยเจิ้งถิงกัดไปที่หน้าอกของเฟิงเชียนเสวี่ย ตอบกลับด้วยเสียงแหบ

เฟิงเชียนเสวี่ยใช้มือข้างหนึ่งมาปิดปากตัวเอง ไม่กล้าออกเสียง อีกข้างพยายามผลักไหล่เขาออก...

“ประธานเจียงประการแล้ว!”

ขณะทหารเยี่ยพูด ก็มีเสียงนักข่าวนับถอยหลังนำโดยประธานเจียงดังลอยออกมาจากโทรศัพท์

‘สิบ!’

‘เก้า!’

‘แปด!’

ส่วนฝั่งนี้ บนจอคอม พวกรหัสโค้ดและข้อมูลต่างๆ ก็กำลังอัปโหลดเสร็จ ร้อยละแปดสิบ แปดสิบห้า เก้าสิบ...

ข้อมูลใกล้เปิดสำเร็จแล้ว เยี่ยเจิ้นถิงยิ่งกัดยิ่งแรง

เฟิงเชียนเสวี่ยทั้งเจ็บทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น แต่ก็ยังใช้มือปิดปากแน่น ไม่กล้าออกเสียง

‘ห้า!’

‘สี่!’

เยี่ยเจิ้นถิงเคาะแป้นพิมพ์ครั้งสุดท้าย แล้วเก็บมือลงมาหนึ่งข้างโอบเอวของเฟิงเชียนเสวี่ยแน่นๆ อีกครั้ง มืออีกหนึ่งข้างล้วงเข้าไปใต้กะโปรของเธอ ใช้เล็บถูไถบนผิวที่เรียบเนียนของเธอ แล้วขยับขึ้นไปอย่างช้าๆ ...

เฟิงเชียนเสวี่ยตัวสั่นและอ่อนเหมือนน้ำไปทั้งตัว...