สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 185

พูดถึงตรงนี้ ซือเฮ่าเซวียนก็ละอายเกินที่จะเผยหน้า เหตุการณ์นั้นในอดีตสำหรับเขาแล้วถือเป็นความทรงจำที่น่าอาย เขาไม่เคยอยากที่จะบอกกับใครเลยโดยเฉพาะกับเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยแล้ว

"ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้..."

เหมือนว่าเฟิงเชียนเสวี่ยจะเข้าใจแล้ว แม่ลูกตระกูลไป๋สร้างความร้าวฉานระหว่างพวกเขา ก่อนอื่นเตรียมนายแบบมาจัดการแสดงรอบค่ำให้เธอ ทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ แล้วค่อยให้สื่อมารายล้อมเธอไว้ เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ สุดท้ายก็ให้ไป๋ลู่ฉวยโอกาสยั่วยวนซือเฮ่าเซวียน...

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเป็นอุบายที่ตื้นเขิน เพียงแต่เฟิงเชียนเสวี่ยและซือเฮ่าเซวียนในตอนนั้นเป็นเหมือนกระดาษขาว ดังนั้นจึงติดกับดัก

"ความจริงหลายปีที่ได้อยู่ร่วมกัน ผมก็มองออกตั้งนานแล้วว่าสองแม่ลูกตระกูลไป๋ประพฤติตัวยังไง และพอจะเดาออกแล้วด้วยว่าเรื่องราวในตอนนั้นเป็นพวกเธอที่วางแผนร้ายอยู่เบื้องหลัง เพียงแต่...พอเห็นหน้าลูก ผมก็ไม่อาจตามสืบได้"

ซือเฮ่าเซวียนถอนหายใจแรง มีความเสียใจที่อยู่ในใจบอกใครไม่ได้

"เข้าใจความลำบากใจของคุณนะ" เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มอย่างขมขื่น "รอให้ไป๋ลู่คืนสร้อยคอมาก่อน ฉันจะคิดหาวิธีให้เด็กๆ ย้ายโรงเรียน ตราบใดที่สองแม่ลูกนั่นไม่มาหาเรื่องฉันอีก ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก!"

พูดพลาง เธอก็ลุกขึ้นเตรียมที่จะไป...

"เสวี่ยเอ๋อร์!" ซือเฮ่าเซวียนรืบคว้ามือเฟิงเชียนเสวี่ยเอาไว้ มองเธออย่างอาลัยอาวรณ์ "ให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะ ผมจะรีบคลี่คลายความสัมพันธ์ที่ผิดพลาดนี้ อยู่กับคุณได้อย่างไร้คำครหา..."

"ไม้กลายเป็นเรือไปแล้ว สิ่งที่ผ่านพ้นไปแล้วไม่อาจหวนคืนกลับมาได้อีก"

เฟิงเชียนเสวี่ยดึงมือของเธอออก แล้วเดินจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

แม้ว่าเธอจะรู้สึกเสียใจ และรู้สึกสงสารเขา แต่เธอรู้ดีว่า เธอกับซือเฮ่าเซวียน กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว

ซือเฮ่าเซวียนมองไปที่แผ่นหลังของเฟิงเชียนเสวี่ย ด้วยท่าทีที่หมองหม่น ไม่ทันสังเกตแม้แต่น้อยว่า ในมุมมืดมีคนแอบถ่ายรูปอยู่...

เฟิงเชียนเสวี่ยเดิมอยากจะเรียกรถแท็กซี่กลับ แต่พอลงมาด้านล่างก็พบว่ารถมายบัคคันนั้นยังคงรอเธออยู่

เธอรีบขึ้นรถ พลางกล่าวขอบคุณคนขับ

ระหว่างทางที่กลับ ก็มีความคิดมากมายผุดขึ้นในหัวของเฟิงเชียนเสวี่ย...

เยี่ยเจิ้นถิงบอกว่าทรัพย์สินส่วนตัวของพ่อเธอไม่ได้ถูกยึด อย่างนั้นครอบครัวของเฟิงซื่อหยวนจะต้องยักยอกทรัพย์สินของครอบครัวเธอไปแน่ อีกทั้งซือเฮ่าเซวียนยังพูดอีกว่า ตอนนั้นตระกูลซือมีเจตนาร้ายเขามาซื้อบริษัทของตระกูลเฟิง เป็นเหตุให้ตระกูลเฟิงต้องล้มละลายอย่างกะทันหัน...

สองเรื่องนี้ มองผิวเผินเหมือนว่าไม่มีความขัดแย้งกัน แต่ในความเป็นจริงมีจุดที่ขัดแย้งกันเป็นอย่างมาก

หากสิ่งที่เยี่ยเจิ้นถิงพูดเป็นเรื่องจริง ไม่เพียงแต่สามารถบอกได้ว่ามีเรื่องไม่ชอบมาพากลในตระกูลไป๋ แต่ยังสามารถพิสูจน์ได้ว่าเยี่ยเจิ้นถิงเป็นคนซื่อตรงและใจกว้าง ไม่อย่างนั้น เขาจะพูดออกมาได้อย่างไรว่า ให้เฟิงเชียนเสวี่ยไปตรวจสอบ

แต่ว่า จากที่เฟิงเชียนเสวี่ยรู้จักซือเฮ่าเซวียนมา เขาไม่น่าจะโกหก ยิ่งไม่มีทางกล้าใส่ร้ายเยี่ยเจิ้นถิงอย่างแน่นอน...

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่