สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 212

เฟิงเชียนเสวี่ยตกตะลึงและยืนค้างอยู่ตรงนั้น

จนกระทั่งพนักงานเดินไปปิดประตูห้อง เธอถึงจะรู้สึกตัวขึ้นมา เธอกะพริบตาอย่างรุนแรง สงสัยว่าตัวเองดูผิดไปหรือไม่...

“เชียนเสวี่ย!” ฉู่จือมั่วออกมาเรียกเธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยเดินเข้าไปในห้องกับเขาและปิดประตูอย่างรีบร้อน จากนั้นก็พูดขึ้นแบบกลัวๆ “เมื่อกี้ฉันเห็น...”

เธอยังพูดไม่จบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นไป๋ลู่ที่โทรเข้ามา

เธอขมวดคิ้วและรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล!”

“เธออยู่ที่ไหน” ไป๋ลู่ถามขึ้นมาทันที

“ฉันออกมากินข้าวด้านนอก มีอะไรหรือ” เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้ว

“ที่ไหน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้” ไป๋ลู่พูดเสียงเครียด

“เธอเป็นบ้าหรือ...” เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะพูดต่อ จู่ๆ ด้านนอกก็มีเสียงของพนักงานดังขึ้นมา “ชิงหนิงยินดีต้อนรับครับ!”

หลังจากได้ยินเสียงนี้ ไป๋ลู่ที่อยู่ปลายสายก็เป็นระเบิดโมโหทันที

“ใช้ได้นี่เฟิงเชียนเสวี่ย บอกให้ไปหาผู้ชายมาแต่งงานด้วยภายในสองวัน สุดท้ายเธอก็ไปยั่วสามีของฉัน ยังนัดเขาออกไปเจออีก เธอมันนังแพศยาไร้ยางอาย รอฉันก่อนเถอะ!”

“ฮัลโหล...”

เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะอธิบาย ไป๋ลู่ก็กดวางสายไปก่อนแล้ว

เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ ทำไมถึงซวยขนาดนี้ แค่ออกมากินข้าวด้านนอกก็ยังกลายเป็นแพะรับบาปได้?

เฟิงเชียนเสวี่ยเดาว่าไป๋ลู่น่าจะติดตั้งแอปพลิเคชันติดตามไว้ในโทรศัพท์ของซือเฮ่าเซวียน ถึงได้รู้ว่าซือเฮ่าเซวียนกินข้าวอยู่ที่นี่ จากนั้นก็โทรไปหาซือเฮ่าเซวียน พอซือเฮ่าเซวียนไม่รับสายจึงสงสัยว่าเขานัดกับหญิงอื่น...

ส่วนหญิงคนนั้น ก็คงต้องเป็นเฟิงเชียนเสวี่ยแน่นอน

ไป๋ลู่จึงโทรมาถามเฟิงเชียนเสวี่ย

และพอได้ยินประโยคนั้นของพนักงานจึงเข้าใจผิดไปอีกครั้ง...

“มีอะไรหรือ ใครโทรมา” ฉู่จือมั่วถามขึ้น

“ไป๋ลู่” เฟิงเชียนเสวี่ยตอบด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก “เหมือนหมาบ้าจริงๆ ยังไม่ทันเข้าใจอะไรก็ด่ามาก่อนแล้ว”