สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 214

ขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเยี่ยเจิ้นถิงที่โทรมา

เฟิงเชียนเสวี่ยประหม่าขึ้นมาทันที เธอกระแอมไอเบาๆ และกดรับสายด้วยความระมัดระวัง “ฮัลโหลค่ะ!”

“ทำอะไรอยู่”

ขนาดเยี่ยเจิ้นถิงเป็นคนที่โทรมาก่อน น้ำเสียงยังเย็นชาขนาดนี้

“นั่งเหม่อค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยเอนตัวลงบนโซฟา “มีธุระอะไรหรือคะ”

“เรื่องพักงานเดี๋ยวผมจะกลับไปจัดการให้” เยี่ยเจิ้นถิงพูดด้วยท่าทางการทำงาน

“อ้อ ขอบคุณค่ะประธานเยี่ย” เฟิงเชียนเสวี่ยตอบไปอย่างระมัดระวัง

“คุณไม่มีอะไรจะพูดกับผมหรือ” เยี่ยเจิ้นถิงถาม

เฟิงเชียนเสวี่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดออกไป “ฝันดีค่ะ!”

ปลายสายเงียบมาก หลังจากผ่านไปหลายวินาที เขาก็กดตัดสายไป

เฟิงเชียนเสวี่ยพูดไม่ออก เขาคิดว่าเธอจะพูดอะไรกับเขากันล่ะ

ไม่ว่าเขาจะเป็นผู้ชายขายบริการหรือไม่ เขาก็คงจะรู้เรื่องที่ไป๋ลู่ไปก่อเรื่องวุ่นวายที่บริษัทแล้ว

แต่แล้วมันทำไมล่ะ

เธอควรจะฟ้องเขาแล้วให้เขาออกหน้าให้หรือ

ตอนที่สิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็คือเขานี่แหละ!

ถ้าไม่มีเขา เธอคงไม่กังวลขนาดนี้...

คืนนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยนอนไม่หลับและพลิกตัวไปมา เวลาสองวันผ่านไปแล้วครึ่งหนึ่ง เธอไม่รู้ว่าควรจะแก้ไขปัญหาเรื่องของสองแม่ลูกตระกูลไป๋อย่างไรดี...

หาชายหนุ่มมาแต่งงานด้วย?

เยี่ยเจิ้นถิงจะฆ่าเธอไหม

คิดไปคิดมาอยู่แบบนั้น ไม่ทันไรฟ้าก็สว่างแล้ว

เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังสะลึมสะลืออยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอหลับตาและรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล!”

“เชียนเสวี่ย เธอเห็นข่าวหรือยัง” น้ำเสียงของเสี่ยวลี่ว์ดูตื่นเต้นมาก

“อะไรนะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยยังไม่ตื่นดี เธอนึกว่าเสี่ยวลี่ว์พูดถึงข่าวของเมื่อวาน