สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 24

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกใจหาย เธอรีบส่งข้อความถึงโฮสต์หนุ่มลูกหนี้

“ลูกหนี้ที่รัก นายยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?”

“ฉันขอโทษ ฉันโลภเกินไป ฉันคิดผิด ฉันไม่ควรขายนายให้เศรษฐินีสามคนนั้น ฉันขอโทษ ฉันสำนึกผิดแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย...”

ส่งข้อความหลายสิบข้อความติดต่อกัน แต่อีกฝ่ายไม่ตอบ

เฟิงเชียนเสวี่ยโทรไปอีกสองสามสาย ก็ยังไม่มีใครรับ

เธอรอตั้งแต่เย็นจนดึก ลากร่างที่เป็นหวัดของเธอ ไปที่บาร์เพื่อหา ‘โฮสต์หนุ่มลูกหนี้’

เพื่อเพิ่มความลึกลับ การประชาสัมพันธ์ของบาร์ทุกคนล้วนสวมหน้ากากเซ็กซี่ต่างๆ

แต่หน้ากากส่วนใหญ่ล้วนดูเกินจริง แตกต่างจากหน้ากากที่ลึกลับและเยือกเย็นของโฮสต์หนุ่มลูกหนี้อย่างสิ้นเชิง จึงง่ายกับการจำ

หาจนทั่ว ก็ยังหา ‘โฮสต์หนุ่ม’ ไม่เจอ

อาการหวัดของเฟิงเชียนเสวี่ยทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอน้ำมูกไหล จาม เหนื่อยล้า เวียนหัว อากาศที่ไม่ถ่ายเททำให้ยิ่งอึดอัดและรู้สึกไม่สบายตัวมากขึ้น

เธอกำลังจะกลับก่อน และปลีกจากฝูงชน แต่บังเอิญพบชายคนหนึ่งสวมหน้ากากครึ่งหน้าสีดำอยู่ในบูธ รูปร่าง เสื้อผ้า และหน้ากากคล้ายกันมาก...

เธอรีบคว้าเขาไว้ "ฉันตามหาเธอทุกที่ เธออยู่ที่นี่เอง"

ชายคนนั้นมองมาที่เธออย่างอธิบายไม่ถูก และกำลังจะพูด ผู้หญิงหน้าพลาสติกข้างๆ เธอตะโกนอย่างโกรธเคืองว่า "เธอทำอะไร นี่คือชายหนุ่มที่ฉันเรียกมานะ!"

“เขาเป็นของฉัน!” เฟิงเฉียนเสวี่ยลากโฮสต์หนุ่มมา "วันนี้ไม่ต้องทำงานแล้ว มากับฉัน!"

ว่าแล้วเธอก็ดึงโฮสต์หนุ่มออกไป...

“หยุดนะ!” สาวหน้าพลาสติกกระโดดลงมาจากโซฟา และคว้ามืออีกข้างของชายโฮสต์หนุ่ม “ฉันซื้อนายมาสองชั่วโมงนะ นายกล้าไป?”

“พี่จางครับ ผมไม่ได้อยากไป แต่คุณผู้หญิงท่านนี้...” โฮสต์หนุ่มรีบอธิบาย

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจเมื่อได้ยินเสียงแหลมแหบห้าวของเขา นั่นไม่ใช่เขา!

“ฉะ...ฉันเหมือนจะจำผิดคน...”

“นังตัวแสบ แม้แต่คนของฉันยังกล้ายุ่ง เธอแยกไม่ออกหรือยังไงฉันจะฆ่าเธอ... ”