สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 339

เยี่ยเจิ้นถิงพูดถูก สำหรับเฟิงเชียนเสวี่ยแล้ว คืนนี้มันช่างเป็นคืนที่ทรมานจริงๆ...

ฉู่จือมั่วให้สาวรับใช้เตรียมน้ำอุ่นไว้ให้เธอแช่ อีกทั้งยังกำชับใช้เธอแช่น้ำอุ่นและนอนให้เต็มอิ่ม

แต่เธอนอนไม่หลับจริงๆ เธอนั่งกอดเข่าอยู่ในอ่างอาบน้ำและมองดูหน้าจอโทรศัพท์ที่ปิดสนิทอย่างเหม่อลอย

เธอกำลังรอสายโทรศัพท์อยู่...

เธอไม่กล้ากะพริบตา ไม่กล้าหายใจ ถึงขั้นไม่กล้าทำให้หัวใจเต้นเร็วเกินไป เพราะกลัวว่าจะพลาดข่าวของเด็กๆ ไปอีกครั้งหนึ่ง

ตอนนี้เธอรู้สึกว่า ขอแค่ได้เจอเด็กๆ และได้ใช้ชีวิตครอบครัวแบบสงบสุข จะให้เธอไปเป็นวัวเป็นม้าของเยี่ยเจิ้นถิงเธอก็ยอม...

แต่ว่า...

หลังจากรอไปหนึ่งชั่วโมง ตาของเธอแทบจะปิดอยู่แล้ว แต่โทรศัพท์ก็ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม

เฟิงเชียนเสวี่ยฟุบหน้าลงบนเข่าและปล่อยให้น้ำตาไหลลงอ่างอาบน้ำไป...

ก๊อกก๊อก! สาวรับใช้กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรกับเธอ จึงเคาะประตูเดินเข้าไป จากนั้นก็พยุงเธอออกมาจากอ่างอาบน้ำ เช็ดตัว สวมชุดคลุมอาบน้ำและเป่าผมเธอให้แห้ง...

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จก็เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว

แต่โทรศัพท์ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกทรมานราวกับหัวใจถูกทอดอยู่ในน้ำมัน เธอทนไม่ไหวจริงๆ จึงโทรหาหาเยี่ยเจิ้นถิง

“ตู๊ด ตู๊ด...”

เสียงรอสายดังอยู่นานมากแต่ก็ไม่มีคนรับ สายจึงตัดไปโดยอัตโนมัติ

มือของเฟิงเชียนเสวี่ยที่ถือโทรศัพท์อยู่สั่นเทา เธอไม่กล้าโทรไปอีก กลัวว่าถ้าทำให้เยี่ยเจิ้นถิงโกรธเข้าจะลามไปถึงเด็กๆ

แต่เธอก็รอเวลาไปแบบนี้ไม่ไหวแล้ว

เธอจึงส่งข้อความไปหาเยี่ยเจิ้นถิง...

[ฉันสำนึกผิดแล้วค่ะ จะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอม ขอร้องล่ะ คุณปล่อยลูกฉันไปเถอะ]

[ต่อไปนี้ฉันจะทำตามที่คุณบอกทั้งหมดเลย ให้ฉันเป็นทาสของคุณก็ได้ ฉันจะไม่ต่อต้านอีกแล้ว คุณปล่อยลูกฉันไปเถอะนะ เยี่ยเจิ้นถิง ขอร้องล่ะ]

[ฉันขอร้อง...]