สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 344

“อื้อฉันเห็นแล้วล่ะ” ฉู่จือมั่วยิ้มเล็กน้อย “เมื่อครู่นี้ฉันเจอครูอนุบาลที่ข้างล่างตึก แล้วได้พูดคุยกับพวกเขาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะมีอีกรูปแบบหนึ่งนะ”

“อื้อ” เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้ว “ฉันเองก็สับสนเหมือนกัน...”

“มันไม่สำคัญหรอก” ฉู่จือมั่วเปลี่ยนเรื่อง “ตราบใดที่เธอและเด็กๆ นั้นปลอดภัย”

“ใช่แล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ต้องการสืบสาวเรื่องราวไปลึกกว่านี้ เพราะไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไร เธอก็ไม่สามารถต่อต้านมันได้ ดังนั้น ทางที่ดีควรปกป้องความปลอดภัยของเด็กๆ ไว้ก่อน แล้วเรื่องอื่นไว้ค่อยพูดถึงทีหลัง

"งั้นฉันไปแล้วนะ เธอก็รักษาสุขภาพด้วย" ฉู่จือมั่วมองเธออย่างลึกซึ้ง กำลังจะจากไป พอเขาเดินไปถึงลิฟต์ เขาก็หยุดลงอีกครั้ง เขาหันมาหาเธอแล้วพูดว่า "เชียนเสวี่ย จริงๆ แล้วเธอยังไม่ได้สิ้นหวังไปเสียทีเดียวนะ!"

“อะไรนะ?” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

"ถ้าเธอทนไม่ไหวจริงๆ ก็ยังมีคนที่สามารถปกป้องเธอได้อยู่นะ" ฉู่จือมั่วพูดอย่างมีความหมาย "เธอลองเอาไปคิดดูก่อน..."

พูดจบเขาก็เดินเข้าลิฟต์ไป...

เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้ว แล้วปิดประตูลงอย่างงุนงง เมื่อเธอหันกลับมา จู่ๆ เธอก็นึกถึงจดหมายลาตายของพ่อเธอ...

พ่อเคยบอกว่าถ้ารู้สึกหาทางออกไม่เจอ ให้ต่อสายไปที่ประเทศ M

ไม่ว่าจะเผชิญกับเรื่องอะไร คนคนนั้นจะแก้ปัญหาให้เธอได้อย่างแน่นอน!

ใช่แล้ว...เธอลืมไปได้ยังไงนะ

ถ้าหากครั้งหน้าเจอกับภาวะวิกฤตอีก บางทีเขาอาจจะช่วยเราได้

แต่ทว่า…

เฟิงเชียนเสวี่ยก็นึกได้อีกว่าพ่อของเธอยังเตือนอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าในจดหมายลาตายว่า อย่าติดต่อคนๆ นั้น เว้นแต่จะเป็นทางเลือกสุดท้าย เพราะเมื่อติดต่อไปแล้ว ก็หมายความว่าชีวิตของเธอจะเข้าสู่จุดเปลี่ยนใหม่

เมื่อกี้ ที่ฉู่จือมั่วพูดอาจจะพูดเป็นนัยๆ ถึงคนนี้

ดูเหมือนว่าเขาคงจะรู้เนื้อหาในจดหมายลาตายของพ่อสินะ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของเฟิงเชียนเสวี่ยก็กลับมาหนักอึ้งอีกครั้ง เธอส่ายหัว และบอกตัวเองว่าไม่ต้องคิดมากถึงเรื่องนี้อีกต่อไป ตอนนี้มาแก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าก่อนกันเถอะ