สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 355

เย่ว์เย่ว์เพิ่งจะวิ่งเข้าไปในสวนสนุกก็เห็นซือมู่เฟิงทันที

เขานั่งที่มุมคนเดียว นั่งมองตุ๊กตาตัวหนึ่งอย่างเงียบๆ และเหม่อลอย ในนัยน์ตานั้นไม่มีความสดใสและความอวดดีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่กลายเป็นความเฉื่อยชา แถมยังมีความเศร้าหมองอีกด้วย

เย่ว์เย่ว์ลังเลไปสักพักหนึ่ง แต่ก็ยังถือไอศกรีมแล้วเดินเข้าไป “ซือมู่เฟิง เอาไปสิ!”

ซือมู่เฟิงเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ เมื่อเห็นเย่ว์เย่ว์ ตาของเขาก็ลุกวาวขึ้นมา “เฟิงเชียนเย่ว์!”

“รีบเอาไปสิ มันจะละลายแล้วนะ”

เย่ว์เย่ว์ยื่นไอศกรีมไปข้างหน้า แต่เผลอไปโดนจมูกของซือมู่เฟิงเข้า

ซือมู่เฟิงรับไอศกรีมมา แต่รู้สึกเย็นๆ ที่จมูก จึงก้มหน้าจะไปดู

ท่าทางที่ตลกของเขาทำให้เฟิงเชียนเย่ว์หัวเราะออกมา เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียง “คิคิคิ” ออกมา

“แหะแหะ!” ตอนแรกซือมู่เหิงเองก็หัวเราะอย่างเขินอาย แต่หลังจากนั้นก็หัวเราะเสียงดังตามขึ้นมา

เด็กๆ ที่อยู่รอบๆ นั้นเห็นพวกเขาหัวเราะ แม้จะไม่รู้ว่าเพราะอะไร ก็ตามหัวเราะตามกัน

ทันใดนั้นเอง ในสวนสนุกก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะสดใสของเด็กๆ พิสูจน์ให้เห็นว่าโลกที่ราวกับเทพนิยายนี้ เต็มเปี่ยมไปด้วยความบริสุทธิ์และความสวยงาม

คุณท่านเยี่ยที่จูงมือเฉินเฉินเดินเข้ามา เมื่อเห็นเด็กๆ ในสวนสนุกต่างยิ้มให้กัน เขาเองก็ยิ้มออกมาทันที

“คุณปู่ คนนั้นก็คือซือมู่เฟิง” เฉินเฉินชี้ไปที่ซือมู่เฟิง จากนั้นเงยหน้าแล้วพูดกับคุณท่านเยี่ยอย่างจริงจังว่า “คุณปู่อย่าไล่เขาไปเลยนะ แม้ว่าหม่ามี้ คุณยายและคุณย่าของเขาจะดุและไม่รู้จักเคารพคนอื่น แต่เขาไม่ได้เด็กที่นิสัยไม่ดี”

“ได้สิ” คุณท่านเยี่ยรู้สึกปลาบปลื้มใจ “หลานชายของปู่นี่ใจดีจริงๆ เลย!”

เหตุผลที่เขาชอบเด็กๆ ทั้งสาม ไม่ใช่เพียงเพราะพวกเขาน่ารักมีมารยาทและรู้เรื่อง แต่ยังเป็นเพราะจิตใจที่บริสุทธิ์ดีงามของพวกเขา