สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 373

เยี่ยเจิ้นถิงไม่สนใจเธอ มองนอกหน้าต่างอยู่เงียบ ๆ ราวกับว่าความคิดของเธอนั้นไม่สำคัญ

เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้วอย่างกระวนกระวายใจ แต่รู้ว่าการปะทะกันแบบครั้งก่อนมีแต่จะส่งผลลัพธ์ที่ตรงกันข้าม

เธอหายใจเข้าลึก ๆ พูดเสียงอ่อน “ช่วงนี้ที่บ้านเกิดเรื่องมากมาย พวกเด็ก ๆยังรู้สึกไม่ปลอดภัย ฉันไม่กลับบ้านไม่ได้ รออีกพักหนึ่ง แม่จูกลับมาแล้วฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณตกลงไหม?”

“พักหนึ่งนี่นานแค่ไหน?”

ในที่สุดเยี่ยเจิ้นถิงก็ยอมเอ่ยปาก ถึงแม้น้ำเสียงดูเย็นชา แต่ก็เปิดโอกาสให้เธอได้พูด

“คงจะไม่นานหรอก ต้องถามหมอเหลย” เฟิงเชียนเสวี่ยสังเกตสีหน้าของเขา “พรุ่งนี้ฉันก็ต้องไปทำงานแล้ว เจอกันที่บริษัทก็ได้นี่”

“บริษัท?” เยี่ยเจิ้นถิงค่อย ๆเขยิบเข้ามาใกล้ มือค่อย ๆสอดเข้าไปใต้กระโปรงเธอ ริมฝีปากบางไซร้ที่ติ่งหูของเธอ “เป็นข้อเสนอที่ไม่เลวเลยทีเดียว”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ รีบอธิบายทันที : “ที่ฉันพูดว่าเจอหน้า ไม่ได้หมายความอย่างนั้น...”

“เลิกแสร้งได้แล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงขบที่ติ่งหูของเธอ ลมหายใจที่ร้อนระอุยั่วเย้าหัวใจที่วุ่นวายของเธอ “ร่างกายของคุณมันซื่อสัตย์มาก...”

“เยี่ยเจิ้นถิง...อื้อ....”

เฟิงเชียนเสวี่ยยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกเยี่ยเจิ้นถิงปิดด้วยริมฝีปาก

ริมฝีปากบาง ๆ ที่โดดเดี่ยวและเย็นชาของเขาแงะกลีบริมฝีปากของเธออย่างแรง สอดเข้าไปในนั้น รุกรานทุกตารางนิ้วระหว่างริมฝีปากและฟันของเธออย่างป่าเถื่อน

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อาจต้านทานจูบของเขาได้ ทำได้เพียงปล่อยให้เขาทำตามที่ต้องการ แต่เพราะกังวล ร่างกายที่บอบบางของเธอจึงสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ห้องโดยสารด้านหน้า เยี่ยฮุยสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวที่ด้านหลัง จึงดึงม่านขึ้นปิดอย่างเงียบ ๆ

บอดี้การ์ที่ขับรถก็คืออาไห่ ยังคงเป็นเหมือนครั้งก่อน มือที่เขาจับพวงมาลัยสั่นระรัว ใบหน้าแดงก่ำ

“อะแฮ่ม!” เยี่ยฮุยกระแอมไอ พูดเสียงต่ำ “ ขับรถให้ดี ๆหน่อย”

“อ้อ!” อาไห่ขานรับ ถามอย่างระวัง “ทำไมประธานเยี่ยถึงชอบอยู่บนรถ?”

“เร้าใจไงล่ะ”เยี่ยฮุยตอบ

“หา?” อาไห่ไม่เข้าใจ

“ไม่เข้าใจก็อย่างถาม ขับรถไปซะ” เยี่ยฮุยพูดเสียงต่ำ