สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 391

แต่เสียงของหลิงเฟิ่งเซียว ถูกเยี่ยเจิ้นถิงปิดเอาไว้ มีเพียงเยี่ยเซินที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยิน

หลิงเฟิ่งเซียวเห็นเยี่ยเจิ้นถิงออกหน้า จึงไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก

“แกจะพูดอะไรอีกไหม” คุณท่านเยี่ยชี้ไปที่เขาด้วยไม้เท้า ด่ากราดอย่างไม่ไว้หน้า “ที่หลิงหลงพูดมาจริงใช่ไหม” เรื่องที่ผู้หญิงคนนี้วางยาในกาแฟของหลิงหลงเป็นความจริงเหรอ ฮะ?"

"ใช่ เป็นความจริง" เยี่ยเจิ้นถิง พยักหน้ายอมรับ "แต่การวางยาครั้งนี้ ไม่เกี่ยวกับเรื่องของเธอจริงๆ"

"แกยังกล้าเข้าข้างเธออีก? ?" คุณท่านเยี่ยโกรธจนหน้าเขียว "ฉันจะบอกแกให้นะ วันนี้ใครก็ปกป้องหล่อนไม่ได้ ถึงแม้เง็กเซียนฮ่องเต้จะลงมา ฉันก็จะจัดการเธอ!!!"

"ใจเย็นๆ ก่อนคุณท่าน" หลิงเฟิ่งเซียว รีบเกลี้ยกล่อม "มีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากัน"

"เด็กๆ ลากตัวนังผู้หญิงต่ำช้าคนนี้ลงมาให้ฉัน" คุณท่านเยี่ยใช้ไม้เท้าค้ำพยุงตัวขึ้นมา พลางกล่าวออกไปอย่างเกรี้ยวกราด" หากแกกล้าจหยุดฉันอีก ฉันจะไม่แค่ส่งตัวเธอให้ตำรวจ แต่ฉันจะสั่งฆ่าเธอเดี๋ยวนี้เลย!"

"กล้าเหรอ?" เยี่ยเจิ้นถิงตะโกนออกมาอย่างโมโห

"แกก็ดูเอาสิว่าฉันกล้าหรือไม่กล้า"คุณท่านเยี่ยโกรธอย่างสุดขีด

เฟิงเชียนเสวี่ยเกร็งไปทั้งตัว ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย

เธอรู้สึกได้ถึงไอสังหารที่แผ่ซ่านออกมาจากคุณท่านเยี่ย ซึ่งมีมากกว่าของเยี่ยเจิ้นถิง...

อยู่นิ่งๆ ต่อไป เธอกลัวจะตายอยู่แล้ว...

"คุณปู่จะแตะต้องเธอไม่ได้"

เยี่ยเจิ้นถิงเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาแล้ว เขารู้ แม้ว่าปู่จะไม่ได้เห็นเลือดมาหลายสิบปี แต่ก็ไม่อาจปิดบังสัญชาตญาณหมาป่าในตัวเขาได้

"ฉันอยากแตะต้องใคร ก็ไม่มีใครจะมาหยุดฉันได้" คนคุณท่านเยี่ยหัวเราะออกมาอย่างอำมหิตเลือดเย็น "รวมถึงแกด้วย!"

"คุณปู่แตะต้องเธอไม่ได้จริงๆ เพราะว่า..."เยี่ยเจิ้นถิงกำหมัดแน่น ขมวดคิ้วพลางมองไปยังเฟิงเชียนเสวี่ย และพูดโพล่งออกมาในทันที "เพราะว่าคนที่วางยาไม่ใช่เธอ แต่เป็นผม!"

ในเวลานี้ ทุกๆ ล้วนตกใจ

พวกเขาทุกคนต่างมองไปยังเยี่ยเจิ้นถิงอย่างเหลือเชื่อ รวมถึงเฟิงเชียนเสวี่ยกับหลิงหลงด้วย!!!

ดวงตาของหลิงหลงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ราวกับไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตนเองได้ยิน...