สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 396

"ฉันขอคิดดูก่อนนะ..."เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะวางสาย

"เดี๋ยว รอก่อน" ไป๋ชิวอวี่รีบหยุดเธอ "ราคายังสามารถต่อรองได้ เธอพิจารณาดีแล้วก็ติดต่อฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ

"พวกคุณไม่มีเหรอแค่ 70 ล้าน" เฟิงเชียนเสวี่ยประหลาดใจนิดหน่อย "สร้อยคอทับทิมเส้นนั้นขายได้ราคามากโข อีกทั้งพวกคุณก็ยังมีทรัพย์สินอื่นๆ อีก..."

"อย่าพูดถึงมันเลย" พูดถึงเรื่องนี้ ไป๋ชิวอวี่ก็โมโหขึ้นมา

"เพื่อกอบกู้ชีวิตแต่งงาน ลู่ลู่ขายเครื่องประดับมีค่ากับรถยนต์เหล่านั้นลับหลังเรา อีกทั้งยังมีสินทรัพย์ถาวรบางส่วนก็ถูกขายออกไปทั้งหมดแล้ว รวมทั้งหมดก็ 300 ล้านหยวนและได้มอบให้ซือเฮ่าเซวียนใช้เป็นเงินหมุนเวียนไปแล้ว แต่สุดท้ายก็สูญเสียไปทั้งหมด

เธอไม่ต้องกังวลว่าฉันจะเล่นลูกไม้ ผู้ชายที่คอยหนุนหลังให้เธอคือประธานเยี่ย ฉันจะกล้ายั่วโมโหเธอได้ยังไง เธอใคร่ครวญดูให้ดีๆ นะ หากสนใจแล้วละก็ ก็โทรหาฉัน"

พูดจบไป๋ชิวอวี่ก็วางสายไป...

เฟิงเชียนเสวี่ยที่ได้ยินเสียงที่ร้อนรน ในใจก็รู้สึกซับซ้อนเล็กน้อย...

แน่นอนว่าเธอไม่ต้องการเห็นทรัพย์สินของพ่อเธอถูกทำลาย และเธอก็ไม่ต้องการให้บ้านที่อบอุ่นและสวยงามหลังนั้นถูกขายให้กับคนแปลกหน้า

เธอยังสามารถใช้ทรัพย์สินที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้เพื่อซื้อสิ่งเหล่านี้กลับคืนมา

แต่เธอไม่มีประสบการณ์ในการบริหารเลยแม้แต่น้อย หลังจากซื้อโรงงานกลับมาแล้ว จะจัดการอย่างไรต่อ?

ยังมีมีวิลล่าอีก ด้วยสภาพความเป็นอยู่ของเธอในปัจจุบัน ออกไปข้างนอกก็ต้องขับรถ บ้านใหญ่โตขนาดนั้น อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีแม่บ้านสี่ถึงห้าคน ตอนนี้เธอไม่มีความสามารถที่จะหาเงินได้ หลังจากซื้อมาแล้ว จะรักษามันได้อย่างไร?

แม้ว่าพ่อของเธอจะทิ้งเงินไว้จำนวนหนึ่ง แต่เธอก็ไม่อาจนั่งกินนอนกินได้นะ

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องระหว่างเธอกับเยี่ยเจิ้นถิงกลายเป็นแบบนี้แล้ว เกรงว่าเธอจะเป็นหนามยอกอกในสายตาของคุณท่านเยี่ยกับตระกูลหลิงไปเสียแล้ว ไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก...

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ตัวเธอเองอ่อนล้าไปทั้งกายใจและไม่อยากลำบากอีกต่อไปแล้ว ที่สำคัญกว่านั้นคือแม่จูกับพวกเด็กๆ ก็ทนลำบากไม่ได้เหมือนกัน

ตอนนี้เธออยากพาแม่จู และพวกเด็กๆ ออกไปจากที่นี่ ไปใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขอยู่ที่อื่น...