สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 401

"คุณปู่ขา หนูคิดถึงคุณปู่มากเลยค่ะ" เย่ว์เยว์กอดคอของคุณท่านเยี่ยแบบอ้อนๆ "ปู่คิดถึงหนูไหมคะ"

"คิดถึงสิ..." หัวใจของคุณท่านเยี่ยกำลังหลอมละลายขยี้ผมของเย่ว์เย่วด้วยความรักพูดว่า "ปู่ก็เลยมาเยี่ยมพวกหนูนี่ไง"

"คุณปู่น่ารักที่สุดเลย!" เย่ว์เย่ว์ชูมือน้อยๆ ขึ้นและร้องออกมาอย่างดีใจ

"คุณปู่!"

ในเวลานี้ เฉินเฉินและหลงหลงก็เดินเข้ามาพร้อมกับคุณหมอ

นายท่านเยี่ยย่อตัวลงกอดเฉินเฉินก่อน แล้วจึงอุ้มหลงหลง แล้วยิ้มแก้มจนปริ

เยี่ยเซินมองอยู่ข้างๆ ก็ตกใจ และรีบเตือนว่า "คุณท่านครับ ท่านลุกขึ้นก่อนเถอะ ท่านนั่งยองๆ นานเกินไปไม่ได้"

"ยุ่งน่า!" คุณท่านเยี่ยเอ็ดเบาๆ

"ปู่ครับ เอวปู่เป็นยังไงบ้างครับ"

เฉินเฉินไม่ได้พูดอะไรเลย ได้แต่ใช้มือเล็กประคองคุณท่านเยี่ยไว้

คุณท่านเยี่ยจึงยืนขึ้นทันมี ทุบเอวเบาๆ และถอนหายใจว่า “ไม่เป็นไรเลย สบายมาก ปู่พาหลานๆ ไปปราสาทเทพนิยายดีไหม"

"ดีครับ/ค่ะ--"

เด็กทั้งสามคนตอบอย่างพร้อมเพียงกัน

เมื่อได้ยินว่าจะไปปราสาทเทพนิยาย พวกเขาก็ดีใจมาก เย่ว์เย่ว์ดีใจจนกระโดดพร้อมปรบมือไปด้วย

"งั้นไป ขึ้นรถกันเถอะ"

ปู่จูงเฉินเฉินและหลงหลงขึ้นรถ

ขณะเดียวกันมีรถแท็กซี่คันหนึ่งกำลังขับสวนมา  เฟิงเชียนเสวี่ยกําลังจะลงจากรถพอเห็นคุณท่านเยี่ย เธอจึงรีบกลับไปซ่อนตัวอยู่ในรถ

เสียงหัวใจเต้นแรง

ทำไมคุณท่านเยี่ยถึงมาเวลานี้กันนะ

"ถึงแล้วนะครับ คุณจะไม่ลงเหรอ" คนขับรถแท็กซี่ถาม

"สักครู่นะคะ" เฟิงเชียนเสวี่ยหดตัวลงที่เบาะหลัง พูดเบาๆ ว่า "ลุงขับต่อได้เลยนะคะ ก็คิดซะว่ารับอีกรอบหนึ่ง"

"ตั้งแต่ขึ้นรถมาจนถึงตอนนี้ คุณก็ทําตัวลับๆ ล่อๆ คุณคิดจะทําอะไรกันแน่" คนขับรถแท็กซี่บ่นพึมพําว่า "คุณคงไม่ได้อยากจะลักพาตัวเด็กใช่ไหม"

"ไม่ใช่แน่นอน" เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอย่างรีบร้อน"ฉันมารับลูกต่างหากล่ะคะ"