สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 415

เยี่ยเจิ้นถิงจ้องมือที่เฟิงเชียนเสวี่ยถูกคนดึง หรี่ตามองด้วยสายตาอันตราย

“ยังไม่ปล่อย?” เยี่ยฮุยสั่ง “มือนั่นไม่เอาแล้วใช่ไหม”

ชายคนนั้นรีบปล่อยเฟิงเชียนเสวี่ย ถอยหลังสองก้าว ล้มลงที่โซฟาแล้วถามด้วยความหวาดกลัว “พวกคุณ พวกคุณเป็นใคร”

คนอื่นๆ ตกใจตื่น ไม่กล้าส่งเสียงเลยสักนิด

“มือข้างไหนที่แตะ กำจัดหน่อย ! ”

เยี่ยเจิ้นถิงทิ้งท้ายด้วยประโยคนี้ จากนั้นก็เดินออกไป

เฟิงเชียนเสวี่ยยืนตาค้างอยู่กับที่ ตกใจตาค้าง ยังไม่ทันเรียกสติได้ ด้านหลังก็มีเสียงร้องโอดครวญของผู้ชาย “อ๊า---”

เฟิงเชียนเสวี่ยเรียกสติได้รีบหันไปดู เห็นเพียงเยี่ยฮุยเหยียบมือของชายคนนั้นอยู่ที่พื้น เสียงกระดูกที่แตกหักดังออกมา...

ชายคนนั้นเจ็บจนสีหน้าบูดเบี้ยว พยายามดิ้นรน แต่กลับไม่เหลือพื้นที่ให้ต่อต้าน

คนอื่นตกใจหน้าซีด ขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ไม่กล้าเอ่ยเสียง

หญิงสาวเหล่านั้นเคยเห็นสถานการณ์แบบนี้ซะที่ไหน ล้วนตัวสั่นและเอามือปิดตา

“หาที่ตาย ! ” เยี่ยฮุยสบถ จากนั้นดึงเท้ากลับ

ชายคนนั้นนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น เจ็บจนสลบไป

เฟิงเชียนเสวี่ยยังคงอึ้งเป็นไก่ตาแตกอยู่กับที่ ผ่านไปนานยังคงเรียกสติกลับมาไม่ได้

“ยังตะลึงอะไร” เยี่ยฮุยพูด “เชิญครับ ! ”

จนถึงตอนนี้ เยี่ยฮุยยังคงไม่มั่นใจว่าหญิงสาวที่แต่งตัวเชยคนนี้คือเฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยทำเป็นแน่นิ่ง เดินตามเยี่ยฮุยไปที่ห้องรับรองส่วนตัว

ระหว่างทาง ใจเธอไม่เป็นสุข เยี่ยเจิ้นถิงจำเธอได้แล้วใช่ไหม เขาจะลงโทษเธออย่างไร

เมื่อมาถึงห้องรับรอง เยี่ยเจิ้นถิงนั่งดื่มไวน์อยู่บนโซฟา สายตามองต่ำ ดูเงียบสงบและไม่สนใจ

เฟิงเชียนเสวี่ยยืนอยู่ที่ประตู ไม่กล้าเข้าไป

“เชิญครับ ! ” เยี่ยฮุยเผยมือ

เธอจำเป็นต้องก้าวเข้าไปสองสามก้าว ยืนอยู่กลางห้องรับรอง มองเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความตื่นเต้น

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้พูดจา และก็ไม่ได้มองเธอ เพียงดื่มไวน์อยู่เงียบๆ

เมื่อเขาดื่มไวน์ในแก้วหมดแล้ว ตอนที่วางแก้วลง ในที่สุดก็ออกคำสั่ง “ไปล้างมือ”

เฟิงเชียนเสวี่ยชะงัก เดินไปล้างมือที่แท่นบาร์หลังม่าน

เยี่ยฮุยยืนอยู่ด้านข้าง ไม่เข้าใจว่าทำไม